Γράφει η Έφη Τρομπούκη
Ο ήλιος του μεσημεριού καίει αλύπητα την άσφαλτο , τα πεζοδρόμια και τα τσιμέντα των πολυκατοικιών. Ένα νεαρό ζευγάρι με τα ακουστικά στα αυτιά και την μουσική στην διαπασών περπατάει κατά μήκος του δρόμου αποφεύγοντας τα στάσιμα νερά που στάζουν από τα αιρκοντίσιον και τις ταράτσες. Από τους κάδους αναδύεται η γνώριμη οσμή σάπιων φρούτων και πλαστικού που έχει πυρώσει στον ήλιο ενώ ο θόρυβος από τις κόρνες των αυτοκινήτων και τα μαρσαρίσματα αφήνει αδιάφορο το ζευγαράκι που προχωράει απτόητο προς την στάση του λεωφορείου με προορισμό ένα beach bar του Αλίμου.
Είναι Ioύνιος. Τα ραδιόφωνα παίζουν ανελέητα και σε επαναλήψεις τα νέα χίτ και ο ραδιοφωνικός εκφωνητής υποδέχεται τις νέες κυκλοφορίες με υπερ του δέοντος ενθουσιασμό. Σε ένα φανάρι μια μάνα καταϊδρωμένη υπολογίζει πόσο χρόνο θέλει για να προφτάσει να παραλάβει το παιδί από το σχολείο μετρώντας τις τελευταίες μέρες για το κλείσιμο της χρονιάς.
Το λεωφορείο περνάει το φανάρι , διασχίζει την λεωφόρο και κατευθύνεται στην παραλιακή.
Φτάνει στην πλαζ από όπου πετάγονται καταϊδρωμένοι και καταστριμωγμένοι οι σύγχρονοι μεροκαματιάρηδες της μεσημεριανής βάρδιας. Το ζευγάρι περιμένει στον ήλιο για να καταφέρει να μπει στο πολυπόθητο μαγαζί ενώ από δίπλα του περνούν αέρινες γυναικείες υπάρξεις με μικροσκοπικά μπικίνι και φουσκωμένοι άντρες σαν ήρωες ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Η είσοδος είναι 10 εύρω το άτομο και η κάθε ξαπλώστρα κοστίζει από πέντε ευρώ χωρίς τον καφέ . Είναι τυχεροί σήμερα. Θα μπουν επιτέλους στο καλοκαιρινό mood μετά από τόσες ώρες δουλειάς . Θα ξοδέψουν και τα τελευταία λεφτά που τους απέμειναν από τους λογαριασμούς και το σούπερ μάρκετ για να ζήσουν το θερινό τους όνειρο.
Η ξαπλώστρα είναι στον ήλιο. Το κορίτσι βγάζει από την τσάντα της πυρετωδώς μια αράδα μπουκαλάκια και αρχίζει να ψεκάζεται. Το αγόρι προσπαθεί να βολευτεί με τρόπο ώστε να φαίνονται οι κοιλιακοί και παραγγέλνει μια παγωμένη μπύρα. Περνάνε πραγματικά υπέροχα. Η μουσική είναι στην διαπασών και μετα βίας μπορούν να συνομιλήσουν. Βγάζουν το κινητό σερφάρουν στο διαδίκτυο αντί για την θάλασσα . Βγάζουν σέλφι . Φαίνονται πολύ ευτυχισμένοι. Το κορίτσι κάνει πώς μπαίνει στην θάλασσα και με ύφος φωτομοντέλου γυρνάει με νάζι προς το αγόρι που σαν φωτορεπόρτερ βγάζει καρέ – καρέ κάθε της κίνηση. Η ώρα περνάει. Μετά από εκατοντάδες φωτογραφίες , σχόλια στα σόσιαλ και κανα δύο μοχίτο το ζευγάρι αποφασίζει να γυρίσει.
Στον γυρισμό μια εκκωφαντική σιωπή απλώνεται μεταξύ τους. Ο ένας δίπλα στον άλλον με το κινητό στο χέρι σκρολάρουν ασταμάτητα με αμηχανία. Ακουμπισμένοι στο παράθυρο με το κλιματιστικό να τους χτυπάει στην πλάτη ονειρεύονται ένα καλοκαίρι που δεν έζησαν ποτέ. Ένα καλοκαίρι ξέγνοιαστο σαν αυτό στις ταινίες που ο έρωτας πρωτοστατεί και όλα κυλούν αργά και νωχελικά με φόντο το καυτό ελληνικό μεσογειακό καλοκαίρι.
