- Ασχολείστε με την υποκριτική, τον χορό και τώρα εκδώσατε από τις εκδόσεις Ιωλκός την πρώτη σας ποιητική συλλογή με τίτλο «Αφετηρία», γιατί αυτή τη μορφή τέχνης, γιατί τέχνη ειδικά την εποχή της κρίσης;
Αν δεν ασχοληθούμε τώρα με την τέχνη, τώρα που ο κόσμος είναι αγανακτισμένος τότε πότε; Πιστεύω ότι απ’ τα χαλάσματα βγαίνουν τα διαμάντια. Άλλωστε ο πόνος , ο έρωτας, η φύση είναι αυτά που σ εμπνέουν. Μην ξεχνάτε ότι η τέχνη είναι διέξοδος για τον άνθρωπο και ο πραγματικός καλλιτέχνης δε θέλει να γίνει πλούσιος, θέλει να «πλουτίσει» μυαλά ανθρώπων και να τους ανοίξει τις παρωπίδες.
-«Αφετηρία» τι δηλώνει αυτός ο τίτλος για σας;
«Αφετηρία», αρχικά πήρε αυτόν τον τίτλο γιατί είναι το πρώτο βιβλίο που εκδίδω και είναι η αρχή ουσιαστικά ενός καινούριου κόσμου για μενα...της γραφής, των γραμμάτων, των λέξεων. Κατά δεύτερον δηλώνει και μία καινούρια αρχή ατομική και ύστερα συλλογική, ανθρώπων δηλαδή που θα το διαβάσουν και θ’ αφουγκραστούν τις απόψεις μου.
-Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε μέσω του βιβλίου σας «Αφετηρία» ;
Ένα απ τα μηνύματα που θέλω να περάσω είναι να σταματήσουμε να βλέπουμε μόνο την επιφάνεια των ανθρώπων και να κοιτάμε πιο βαθιά και φυσικά δεν είναι ανάγκη να βάζουμε σε μια κατηγορία τον εαυτό μας.Μου φαίνεται αδιανόητο ο άνθρωπος από μόνος του να βάζει ταμπέλα στον εαυτό του που από μόνη της η φύση μας είναι πολυδιάστατη. Παράλληλα θέλω να δώσω ελπίδα και όνειρα στους αναγνώστες μου και να θυμηθούμε πως ξεκινήσαμε ως λαός και τι μπορούμε ακόμα να κάνουμε με τη θέληση του κοινού καλού. Αυτό το εγώ και το φαίνεσθαι μας έφαγε. Και φυσικά να βάζουν όλοι στόχους στη ζωή τους και να χουν όραμα γιατί αυτά γεμίζουν τη ζωή μας και την κάνουν δημιουργική.
-Η αλήθεια είναι ότι εκ πρώτης όψεως και λόγω εμφάνισης (ξανθιά,όμορφη) δε θα σας έκανε κάποιος για ποιήτρια. Τι έχετε να πείτε γι αυτό;
Είναι ακριβώς αυτό που είπα και στην πιο πάνω ερώτηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που μου το λένε αυτό και η αλήθεια είναι ότι και στο θέατρο και στην τηλεόραση έχω νιώσει ρατσισμό-αν μπορώ να το πω έτσι- διότι βλέπανε ξανθιά και πριν καν με δούνε να παίζω βγάζανε τα συμπεράσματα τους. Είναι άδικο να κρίνεις απ την εμφάνιση. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι πολύπλευρος κι έτσι ζω κι όλας. Θ’ ακούσω για παράδειγμα από όπερα μέχρι βαριά λαικα, θα κάνω το καλοκαίρι ελεύθερο κάμπινγκ αλλά θα πάω και σε καλό ξενοδοχείο. Απλά δε θέλω ν ανήκω σε μια κατηγορία. Πρώτα απ όλα είναι βαρετό. Η αλήθεια είναι πως θέλω να βγάλω αυτήν την αντίθεση προς τα έξω και να’ μαι ένα ζωντανό παράδειγμα του «πριν κρίνεις απ την επιφάνεια κοίτα και λίγο και στον βυθό.».
-Ποιο είναι το αγαπημένο σας ποίημα της συλλογής σας και γιατί;
«Ο καθρέφτης» Το έγραψα κυριολεκτικά σε απρόσμενη στιγμή, βγαίνοντας απ τη μπανιέρα και κοιτάζοντας τις δαχτυλιές που είχα αφήσει πάνω στον καθρέφτη του μπάνιου μου...αυτό ήταν, έτρεξα και το έγραψα. Ήταν το μόνο που γράφτηκε μέρα, ίσως γι αυτό να το ξεχώρισα.
-Από ποια ηλικία γράφετε ποίηση και γιατί;
Ξεκίνησα απ το δημοτικό με στιχάκια και μικρά ποιηματάκια. Ήταν τρόπος να εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου. Ανέκαθεν τα προφορικά λόγια δε με άγγιζαν γιατί τα θεωρώ λόγια του αέρα, ενώ τα γραπτά μένουν. Θυμάμαι τα ατελείωτα ραβασάκια που άφηνα στους γονείς μου όταν έκανα σκανταλιές. Τα γραπτά μου είναι σα τα μικρά μου παιδιά γιατί εξελίσσονται και αυτά με την εποχή ,με την ηλικία μου. Είναι ένας δικός μου κόσμος που με χαλαρώνει.
-Κάνετε ένα δημιουργικό επάγγελμα, θα μπορούσατε να φανταστείτε τον εαυτό σας ν’ ασχολείται με κάτι άλλο ως επάγγελμα;
Είμαι επί πτυχίο στη Γαλλική φιλολογία και κάνω ιδιαίτερα σε παιδιά και διδάσκω μαθήματα χορού και ναι, αν αγαπώ αυτό που κάνω δεν έχω πρόβλημα. Έχω αφήσει πολλά μαθήματα λόγω χρόνου αλλά μου αρέσει πολύ κι αυτή η δουλειά. Αν και δεν πιστεύω πως δημιουργεί μόνο ο καλλιτέχνης, δημιουργεί και ο γιατρός, και ο μαραγκός και ο μηχανικός, και ο σκουπιδιάρης αρκεί ν΄αγαπούν και να βλέπουν τη δουλειά τους ως λειτούργημα όποια κι αν είναι αυτή. Όλοι βάζουμε το λιθαράκι μας.
-Είστε λοιπόν και καθηγήτρια. Τι κοινό πιστεύετε πως έχει με την τέχνη;
Τη μεταδοτικότητα. Αν δεν την έχεις πάτωσες και στα δύο. Μ΄ αρέσει να μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις μου και τα πιστεύω μου ,είτε μέσω της διδασκαλίας μου είτε μέσω της τέχνης.
-Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι δικός σας. Πολυτάλαντη.Πως τα προλαβαίνετε όλα; Χρόνο για τον εαυτό σας έχετε;
Όλοι κρύβουμε μέσα μας πράγματα που δε γνωρίζουμε για τον εαυτό μας. Δεν ήξερα ότι ζωγραφίζω μέχρι που πήγα σε μια σχολή ζωγραφικής. Δεν είμαι φυσικά ζωγράφος. Πολυτάλαντη δε θα το έλεγα, απλά μ αρέσει πολύ να ασχολούμαι με πολλά για να μη ρουτινιάζω. Θεωρώ κι όλας ότι είναι ένα ελάττωμα μου γιατί δεν πιστεύω ότι θα καταφέρω να γίνω τέλεια σε ένα πράγμα. Μα και βέβαια έχω χρόνο. Πιστεύω πολύ στη δύναμη της θέλησης. Ο χρόνος άλλωστε είναι δημιούργημα του άνθρωπου, τον φτιάχνουμε εμείς. Μπορεί να μη βλέπω όσο συχνά έβλεπα τους δικούς μου ανθρώπους λόγω φόρτο εργασίας αλλά πιστεύω πως με καταλαβαίνουν. Άλλωστε εκείνοι ,οι δικοί μου άνθρωποι μου δίνουν δύναμη κι έμπνευση για να γράψω. Χωρίς την οικογένεια μου και τους φίλους μου δε θα είχα καταφέρει τίποτα.
-Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Τελειώνει το μοντάζ της πρώτης μου ταινίας μικρού μήκους το «Γιατί», είμαι στο θεατρικό έργο “Victory” σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Παντελόπουλο που θ’ ανέβει τον Μάιο σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας και κάνουμε πρόβες και για το δικό μου θεατρικό το ‘Μενταγιόν’ σε σκηνοθεσία Κώστα Μυλωνά.
-Τι έχετε να ευχηθείτε στους αναγνώστες μας για το 2016;
Τους εύχομαι να έχουν μια δημιουργική χρονιά, με υγεία, χαρά και τρέλα στη ζωή τους. Να μη σταματούν ποτέ μα ποτέ να παλεύουν για τα όνειρα τους κι αν έχουν λόγους να χαμογελούν να μη βλέπουν τους λόγους που τους κάνουν να δακρύζουν. Και ευχαριστώ κι εσάς και τους αναγνώστες σας για το χρόνο σας.
