Συνέντευξη με τον συγγραφέα Μανώλη Σιμιτσάκη

-Μανώλη πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο σου βιβλίο από τις «Εκδόσεις Λυκόφως», με τίτλο: «Το δέντρο του Άραϋ. Κι ο θάνατος, το τέλος δεν είναι».

Αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας. Εάν σου ζητούσα να περιγράψεις το θέμα του μυθιστορήματος, με λίγες λέξεις, τί θα έλεγες;

Ο τίτλος της τριλογίας αφήνει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της να φανερωθούν, ενώ κάποια άλλα επιτηδευμένα κρύβονται μέσα σε αυτόν. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα το οποίο θέλει να δώσει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στον αναγνώστη, μέσα από μια ευφάνταστη ροή γεγονότων.
Ξεκινώντας με τον χαρακτήρα να βιώνει την άγνωστη εμπειρία του θανάτου, παρακολουθούμε και καταλαβαίνουμε πως δεν πρόκειται για μια τόσο δυσάρεστη κατάσταση όσο θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι. Ειδικά το πρώτο βιβλίο, το οποίο έχει ως διακριτικό τίτλο «Συναίσθημα», αναλύει τα υπαρξιακά και φιλοσοφικά ερωτήματα που απορρέουν από τον θάνατο, μέσα από ένα ανάλαφρο πρίσμα, μέσα από τα συναισθήματα των χαρακτήρων του στη ζωή και τον θάνατο, εκεί που όλα είναι διάφανα και η ουσία της ψυχής ατόφια. Ενδιαφέρουσα, όμως, θεωρώ πως είναι και η σκοπιά μιας νεαρής Ελληνίδας, η οποία είχε την τύχη-ατυχία να πεθάνει και, για άγνωστους για την ίδια λόγους, να αναστηθεί ύστερα από μερικές ημέρες. Πώς είναι ο κόσμος μας άραγε για κάποιον που πήγε, είδε και επέστρεψε; Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν τον άνθρωπο ριζικά και προς το καλύτερο, είναι η γνώμη μου.
Η ιστορία θα συνεχίσει στο δεύτερο βιβλίο εξετάζοντας την έννοια της πίστης και στο τρίτο αυτήν της φαντασίας – με τον αντίστοιχο δεύτερο τίτλο στο καθένα. Τρεις έννοιες κλειδιά για τον άνθρωπο – Συναίσθημα, Πίστη, Φαντασία –, που καθορίζονται και διαφαίνονται πιο εύκολα ως όντα δίχως σώμα, και που μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στη συμπεριφορά και τη ζωή μας.

-Πρώτο σου βιβλίο που εκδίδεται «Το δέντρο του Άραϋ» αλλά η ενασχόληση σου με την ποίηση και τη λογοτεχνία είναι πιο παλιά. Ποιές θα έλεγες πως είναι οι δικές σου αναφορές, που πυροδοτούν θέματα, λέξεις, εικόνες και συναισθήματα; Η ίδια η ζωή και η καθημερινότητα; Ισχύει, από αυτή τη σκοπιά, ότι το βιβλίο σου πραγματεύεται την ίδια τη ζωή, αντεστραμμένη; Την ίδια τη ζωή απ' τη σκοπιά της απώλειάς της;

Πηγή έμπνευσης για μένα είναι, φυσικά, η ίδια η ζωή. Τίποτε δεν αποτυπώνεται καλύτερα, τίποτε δεν μας κάνει να αισθανθούμε πραγματικά, πέρα από τις δικές μας εμπειρίες. Τα δυνατότερα συναισθήματα έρχονται μέσα από την έκπληξη και τη συνειδητοποίηση καταστάσεων που ήδη βιώνουμε εν αγνοία μας. Επίσης, και συγκεκριμένα για εμένα, πάντοτε με γοήτευε το άγνωστο και αυτό ήταν ένας ισχυρός τροφοδότης. Για την τριλογία έμπνευση ήταν ένα πολύ ζωντανό όνειρο που είδα, ύστερα από τον θάνατο αρκετών δικών μου προσώπων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Και αυτό που είδα ήταν πανέμορφο και έπρεπε να το αναπτύξω και να το μεταφέρω. Το αιώνιο ερώτημα για τον άνθρωπο και τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν ήταν κάτι που δεν μπορούσα να αγνοήσω. Έτσι, από εκεί που έγραφα ποίηση, στρώθηκα για κάτι μεγαλύτερο.
Επομένως, έχοντας ως μούσα όλα τα παραπάνω, δεν θα μπορούσα να πω πως η απώλεια κυριαρχεί στην τριλογία. Παίζει τον ρόλο της, αναλύεται από κάθε της πλευρά, αλλά σύντομα ο αναγνώστης καταλαβαίνει πως δεν ευθύνεται ο θάνατος για οποιαδήποτε ανθρώπινη απώλεια, παρά μόνο η αντίληψη που έχουμε για αυτόν. Η μοναδική απώλεια που πυροδοτεί ερωτήματα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο είναι αυτή του σώματος και, κατ' επέκταση, των υλικών αναγκών. Βλέπουμε μια κοινωνία που δεν υπόκειται στους περιορισμούς της δικιάς μας, και αυτό δείχνει θαυμάσιο - παραδείσιο σχεδόν. Υπάρχουν όμως και πάλι συναισθηματικές και προσωπικές ανάγκες, που τελικά αποδεικνύονται η σπίθα για την ανθρώπινη και ψυχική έπαρση του «εγώ».
Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος της επιλογής του δέντρου ως σύμβολο που ενώνει τις ψυχές. Κάθε φύλλο, κάθε ψυχή προέρχεται από την ίδια πηγή, επικοινωνεί με κάθε άλλη, αποτελεί μονάδα ενιαίου συνόλου, αλλά είναι ταυτόχρονα ξεχωριστή και μοναδική, ικανή να επηρεάσει όλο το σύνολο με οποιονδήποτε τρόπο. Να τον μολύνει, να τον ανάγει.

-Μπορούμε να μιλήσουμε για μια σύγχρονη αλληγορία δηλαδή; Ζούμε σε μία χώρα όπου η καθημερινότητα των ανθρώπων χρωματίζεται έντονα από το «μαύρο». Το «μαύρο» της απώλειας δικαιωμάτων, ονείρων και προοπτικής. Την ίδια βέβαια στιγμή, νέοι δημιουργοί σε όλα τα είδη της τέχνης ανοίγουν το βηματισμό τους, σπάνε τα καθιερωμένα, δοκιμάζουν νέα σχήματα, ανανεώνουν παλιότερα. Θέλω να πω, «κι ο θάνατος, τέλος δεν είναι» τελικά;

Μπορούμε πολύ εύκολα να πούμε πως είναι μια αλληγορία, ναι. Κανένα σημαντικό στην ιστορία στοιχείο δεν υπάρχει απλά για τη ροή της ή τον εντυπωσιασμό.
Επιθυμώντας να δημιουργήσω μια πολυδιάστατη πλοκή, και πιάνοντας ένα τόσο σοβαρό θέμα, έπρεπε να προσέξω πολύ καλά τι θα συμβόλιζε τι και με ποιον τρόπο θα αποκαλυπτόταν, έτσι ώστε να το κατανοήσει και να το ευχαριστηθεί και το κοινό που ζητά μερικές μέρες χαλαρής ανάγνωσης. Να αφήσει κάτι στον άνθρωπο που δεν διαβάζει πολύ αλλά και τον μέσο αναγνώστη. Και το μήνυμα που προσπαθεί να του περάσει, πέρα από όλα όσα ο ίδιος έχει ήδη μέσα του και θα ανακαλύψει, είναι πως τίποτε δεν έχει τέλος – ούτε αρχή. Ή, τουλάχιστον, πως κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή. Καλό είναι και αυτό για 'αρχή'... και ύστερα φτάνει και στο περισσότερο ζουμί, που θα τον γεμίσει με αυτοπεποίθηση και θέληση να υπερπηδήσει κάθε εμπόδιο. Που θα τον οδηγήσει στο συμπέρασμα πως τίποτε δεν παύει να υπάρχει, παρά μόνο μορφή αλλάζει.
Τι κι αν διανύουμε μια 'οικονομική' κρίση; 'Πέθανε' το χθες, 'αρχίζουμε' με το σήμερα.
Τι κι αν μας 'έκλεψαν' τα όνειρα; Φαντασία να έχουμε και γεννούμε άλλα. Πάντα μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο να τα πραγματοποιήσουμε, και αυτός είναι και ο νόμος της εξέλιξης.
Αυτό είναι η ζωή – και ποιος μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για το ύστερα; Μια ροή, ατέρμονη, με κάθε ψυχή να εξελίσσεται στις εποχές για να προσφέρει ό,τι έχει.

-Τί σχεδιάζεις για το επόμενο διάστημα; Έχεις ολοκληρώσει την τριλογία; Να περιμένουμε κάτι άλλο και από την ποίηση και την μουσική σου; Τί ετοιμάζεις;

Το Ά βιβλίο εκδόθηκε πριν πέντε μήνες περίπου, επομένως σε λίγους μήνες σχεδιάζουμε να εκδοθεί και το Β' βιβλίο. Η τριλογία έχει ολοκληρωθεί βεβαίως, θα ήταν κρίμα να εκδιδόταν το Α' βιβλίο και να μην είχαν ολοκληρωθεί τα υπόλοιπα. Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορούν να σταθούν εμπόδιο ή να επηρεάσουν αρνητικά το αποτέλεσμα εάν κάποιος εκδώσει ένα βιβλίο μιας σειράς δίχως να έχει ολοκληρώσει τα υπόλοιπα, και δεν θα ήθελα να απογοητεύσω το εν δυνάμει αναγνωστικό κοινό μου.
Εάν θα εκδώσω κάτι πέρα από την τριλογία στο μέλλον δεν μπορώ να το γνωρίζω. Ετοιμάζω κάτι καινούργιο αλλά είναι πολύ νωρίς για να είμαι σίγουρος για τα αποτελέσματα. Όσο για την ποίησή μου, ο καθένας μπορεί να την διαβάσει μέσα στα βιβλία μου – και στην ιστοσελίδα της τριλογίας. Ειδικά στο Ά βιβλίο της τριλογίας, και αφού ονομάζεται «Συναίσθημα», υπάρχουν αρκετά από αυτά εκεί που ταιριάζουν, ενώ πολλά 'σφηνάκια' υπάρχουν διάχυτα και στα υπόλοιπα βιβλία. Και για την ιστορία του πράγματος, κάποια από αυτά έχουν μελοποιηθεί, ερμηνευθεί από εμένα και ηχογραφηθεί, αλλά προς το παρόν προτιμώ να τα κρατήσω για την προσωπική μου χρήση και ευχαρίστηση.

Περισσότερες πληροφορίες για την τριλογία μπορείτε να βρείτε:
Στην επίσημη ιστοσελίδα: http://www.aray.gr
Στο Facebook: https://www.facebook.com/to.dentro.tou.aray
Στη πλατφόρμα βιβλίου Goodreads: https://www.goodreads.com/book/show/18889417

Βιογραφικό:

Ο Μανώλης Σιμιτσάκης γεννήθηκε τον Μάρτιο του 82, μεγάλωσε στον Άλιμο και ουδεμία σχέση έχει με την Κρήτη, αν και τη λατρεύει. Σπούδασε Πληροφορική στο Ε.Α.Π, και αυτή τη στιγμή εργάζεται ως διαχειριστής Πληροφοριακών συστημάτων. Έχει ασχοληθεί με αρκετά είδη τέχνης, αυτή όμως που τον κέρδισε ήταν η συγγραφή και η ποίηση. Ξεκινώντας με ποίηση στα εφηβικά του χρόνια, ένιωσε αργότερα την ανάγκη να γράψει κάτι μεγαλύτερο. Αυτό το κάτι είναι η Τριλογία βιβλίων «Το δέντρο του Άραϋ», της οποίας τo Α' βιβλίο έχει ήδη εκδοθεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν και τα επόμενα.
Ακόμη μια αγαπημένη του ασχολία είναι οτιδήποτε έχει να κάνει με τον κόσμο της φαντασίας, οι περίπατοι στη φύση - παρέα με το φλάουτο του και ψάχνοντας για ξωτικά! -, και οι έρευνες σε μυστήριους τόπους. Έχει αρθρογραφήσει στο παρελθόν, με ψευδώνυμο, σε διάφορες σελίδες με θέμα το φανταστικό, το μυστήριο και τον εσωτερισμό, ενώ έχει συμμετάσχει και σε σχετικά ρεπορτάζ εφημερίδων.
Περισσότερες πληροφορίες για τον ίδιο, μπορείτε να βρείτε εδώ.

Το βίντεο:

Pin It