"Χριστουγεννιάτικη προσδοκία ή ουτοπία"

Γράφει η Έφη Τρομπούκη

 

Περιμένοντας τα Χριστούγεννα ,το καλοκαίρι ,να βρεις τον έρωτα , να πας διακοπές. Ένα πηγάδι προσδοκιών για ανείπωτη ευτυχία χωρίς πάτο και όχι πάντα φτιαγμένο από σένα .Νομίζω ότι μια από τις κατάρες του ανθρώπινου νου είναι η αγχώδης αναζήτηση της ευτυχίας. Υπάρχει πάντα κάτι καλύτερο από αυτό που ζεις , κάτι συγκλονιστικότερο κάτι που πρέπει να πετύχεις. Χιλιάδες κουτάκια ευτυχίας που πρέπει να ανοίξεις γιατί μονίμως το τώρα σου δεν είναι αρκετό.
Θα έλεγε κανείς ότι η προσδοκία ωθεί τους ανθρώπους να υπερβούν τα όρια τους.

Τους δίνει ώθηση και ελπίδα σε ώρες απελπισίας , τους ενεργοποιεί. Οπότε ποιο είναι το κακό;;
Στην εποχή της κατακλυσμιαίας διαφημιστικής ρεκλάμας η έμφυτη σε όλους μας προσδοκία μετατράπηκε σε ένα ανελέητο παιχνίδι αναζήτησης ανέφικτων στόχων και μη ρεαλιστικών προσδοκιών. Η καλλιέργεια ολοένα και περισσότερων προσδοκιών που η σύγχρονη βιομηχανία προβάλλει κάνει τον σύγχρονο άνθρωπο να αισθάνεται ένα μόνιμο κενό.. αφήνοντας του μια αίσθηση ανεκπλήρωτου. Αποστρεφόμενοι το μέτριο ή χαλεπό παρόν προσανατολιζόμαστε σε ένα αύριο που φαντάζει φαντασμαγορικό μέσα από την διαφημιστική προπαγάνδα.

Τα Χριστούγεννα φαίνονται ειδυλλιακά σαν παραμυθένια...οι διακοπές του δεκαπενταύγουστου γεμάτες κέφι, διάθεση και άπειρα μπάνια.. Τα άγχη μας εξαφανίζονται (;) τα προβλήματά μας για λίγο διάστημα σταματούν και στην θέση τους αναδύεται μια νοσηρή προσδοκία που βασίζεται μόνο στην επίτευξη εξωτερικών στόχων που ικανοποιούνται μέσω του άκρατου καταναλωτισμού .

Δεν γνωρίζω κανέναν που να ευτύχησε επειδή ήρθαν τα Χριστούγεννα και κανέναν που να ξεκουράστηκε τις ημέρες των διακοπών του . Οι προσδοκίες που καλλιεργούνται συστηματικά πριν από κάθε γιορτή ή θρησκευτικό γεγονός συνήθως αφήνουν τους ανθρώπους απογοητευμένους και κενούς με μια αίσθηση πικρίας. Γιατί ό,τι και να κάνεις τα Χριστούγεννα σου ποτέ δεν θα είναι σαν την διαφήμιση της κόκα- κόλα και οι διακοπές σου συνήθως σε βρίσκουν πιο κουρασμένο από ποτέ παρά ξέγνοιαστο όπως δείχνουν τα τουριστικά σποτάκια.

Και ενόσω η προσδοκία σε κρατά απασχολημένο με την αναζήτηση μιας ευτυχίας που όσο την κυνηγάς εκείνη εξανεμίζεται ..η πραγματικότητα σε προσγειώνει, σε ισοπεδώνει ή σε αφήνει παγερά αδιάφορο. Το “ τώρα” σου θυσιάζεται στον βωμό ενός αύριο που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται ολοένα και πιο φορτωμένο από κατασκευασμένες προσδοκίες . Και ενώ πολεμάς τόσο να αποκτήσεις αυτήν την ανεκπλήρωτη ευτυχία...τελικά η ζωή αποδεικνύεται καλύτερη και πιο φαντασμαγορική ακόμα και από τις πιο τρελές σου προσδοκίες.

Pin It