Από την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου η Γκαλερί“7”,παρουσιάζει την ατομική έκθεση της Έλενας Ακύλα
Δυστοπικά αστικά τοπία του μέλλοντος. Ο κόσμος μετά, μετά την κατάρρευση του τεχνολογικού πολιτισμού, μετά το τέλος του δυτικού πολιτισμού. Μια μετασυνθήκη. Μια αναπαράσταση ενός «ξεχασμένου» μέλλοντος μέσα από φανταστικές πόλεις, δυσοίωνους τόπους αποκομμένους από τον χώρο και τον χρόνο, υβρίδια ανθρώπων-ζώων. «Μνήμες» από μελλοντικές πόλεις σε ένα νέο παγκόσμιο περιβάλλον.
Επιμέλεια έκθεσης: Δημήτρης Χαλάτσης
Η Έλενα Ακύλα γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο Α’ εργαστήριο ζωγραφικής από όπου αποφοίτησε το 2008 και εφαρμοσμένες τέχνες στον ΑΚΤΟ (1993-1997). Παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση το 2007 στην Αθήνα, ενώ από το 2003 έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από ενενήντα ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει πάρει μέρος σε εικαστικές δράσεις στον δημόσιο χώρο, έχει επιμεληθεί και οργανώσει εικαστικές εκθέσεις και έχει στο ενεργητικό της συμμετοχές σε συνέδρια και ημερίδες. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές και είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας. Αυτή είναι η τρίτη της ατομική έκθεση.
Διάρκεια:19 Σεπτεμβρίου - 07 Οκτωβρίου 2023
Ώρες λειτουργίας: Τετ. Σάββ.: 12.00-16.00&Τρ. Πέμ. Παρ.: 12.00-20.00
Gallery7, Σόλωνος 20 & Βουκουρεστίου, 106 73 Αθήνα
Η μνήμη της μνήμης
Όλα είναι μνήμη θα μπορούσε, ίσως, να ισχυριστεί κανείς. Αυτό που μόλις έγραψα έχει ήδη περάσει σε ένα παρελθόντα χρόνο, κάθε ανθρώπινη ενέργεια και πράξη περνάει αυτοστιγμεί στο παρελθόν. Αλλά έχουμε και την μνήμη του μέλλοντος αφού από την στιγμή που το φανταζόμαστε, δημιουργούμε μια μορφή του μέλλοντος στο παρόν μας και αυτό μοιραία γίνεται παρελθόν, μνήμη. Είμαστε άραγε μια μηχανή παραγωγής μνήμης; Ένας πολιτισμός που παράγει συνεχώς αναμνήσεις και παρελθόν; Κυριαρχεί μια λατρεία της μνήμης στον σύγχρονο Καπιταλισμό, μια ατέρμονη ροή πληροφοριών που είναι αδύνατο να την αγνοήσουμε αλλά και μοιάζει και αδύνατο να της ξεφύγουμε. Είναι η συγκρότηση σε ένα υποκείμενο μνήμης, μιας συλλογικής διαδικασίας συσσώρευσης κοινωνικής εμπειρίας. Αυτή η υποκειμενικοποίηση της μνήμης αποκρύβει το περιεχόμενο της κοινωνικής εμπειρίας, το οποίο είναι μια διαδικασία χωρίς υποκείμενο και χωρίς τέλος, εμφανίζοντας τη μνήμη ως αυθύπαρκτο υποκείμενο το οποίο στέκει απέναντι στο συλλογικό χαρακτήρα αυτής της διαδικασίας συσσώρευσης. Για αυτό το λόγο το “παράδοξο” αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι όχι η μνημοσύνη αλλά η βραχεία μνήμη του καταναλωτισμού και του εμπορεύματος και εν τέλει η λήθη. Τα υποκείμενα συγκροτούμαστε (και) μέσα από αυτή την διαδικασία της μνήμης, είναι δηλαδή μια ταυτοτική διαδικασία που συγκροτεί αυτό που ονομάζουμε «εαυτός». Ο «εαυτός» μας, μέσα σε αυτό το παράδοξο τοπίο μνήμης-λήθης, που οικοδομεί ο Καπιταλισμός, αδυνατεί να κατανοήσει το κόσμο, να συγκροτήσει νοήματα και πορεύεται με αδρανοποιημένη την συνείδηση του.
Η Έλενα Ακύλα, μέσα από το έργο της, με κυρίαρχο μέσο την ζωγραφική, διπλασιάζει την ανθρώπινη συνείδηση, την ενεργοποιεί και δίνει στη μνήμη νοήματα στον αντίποδα της λήθης. Η ζωγραφική της Ακύλα είναι μια απαλή πάλη των χρωμάτων της μνήμης ενάντια στα χρώματα της λήθης και με ένα ιδιαίτερο τρόπο εικονογραφεί την μνήμη της μνήμης για να την ζωντανέψει, μέσα από τα δικά της προσωπικά βιώματα και ταυτόχρονα να ζωντανέψει, ενδεχομένως, και μια συλλογική μνήμη, των δικών μας βιωμάτων.
Απαλά εργαλεία μιας ποιητικής αρχαιολογίας είναι και τα υπόλοιπα μέσα που χρησιμοποιεί η Ακύλα, το κολλάζ, τα ευρήματα, ο πηλός κ.α. που μαζί με την ζωγραφική της, μας βοηθούν να αισθανθούμε τον ήχο του παρελθόντα χρόνου, το άρωμα των παιδικών χρόνων, δημιουργώντας πολλές μικροσκοπικές ρωγμές επάνω στον βαρύ τοίχο της λήθης.Mας θυμίζει ότι το πραγματικό μας σπίτι είναι η μνήμη που αντιστέκεται στην βαρβαρότητα της εποχής μας και επιχειρεί, στο μέτρο που της αναλογεί, την επανασύνδεση της με το συλλογικό, μη υποκειμενικό περιεχόμενο της.
Δημήτρης Χαλάτσης
Αύγουστος 2023
Η Έλενα Ακύλα[Αθήνα,Ελλάδα,1973] στο έργο "Η χώρα του Ποτέ Ποτέ" απεικονίζει στον αχανή ορίζοντα μια κοπέλα με υψιτενή διάνοια, αφού η κόμη της έχει ανιούσα τάση και σε μια ανοιχτή λεωφόρο να είναι σχετικά πλησίον μίας δεξαμενής ύδατος που συνιστά φυσικό κώλυμα στην ελεύθερη δίοδο των οχημάτων, αλλά όχι των περαστικών ως κρήνη ισχύος.Το μουντό τοπίο καθηλώνει με την υποβλητική του δύναμη τον θεατή, ενώ η γυναικεία μορφή δεσπόζει ισότιμα και κυριαρχικά στον περιβάλλοντα χώρο.
Στο έργο "Όργιο" η καλλιτέχνιδα εκθέτει σε 3 εικαστικές διατάξεις κάποια ποικιλία ζώων να συνευρίσκονται μεταξύ τους παρά την ανομοιότητα των ειδών τους και έτσι υπογραμμίζει με έμφαση πως τα όργια μεταξύ ζώων επιτρέπονται, εφόσον το καθιστά εφικτό τόσο η φύση τους όσο και η σωματική τους διάπλαση.
Στο έργο "Γιορτή" η καλλιτέχνιδα εκθέτει μια τετράδα γυναικών με επιστεφόμενη από άνθη κεφαλή και η καλλιτέχνιδα τονίζει με έμφαση την ανθοφορία των επινοιών τους ως ένα έρεισμα στη μαυροφορεμένη γυναίκα και ως ένα στοιχείο συμπαράστασης στο πένθος της που συνυποδηλώνεται όχι μόνον από τα μαύρα ενδύματά της, αλλά και από την παρουσία του μαύρου και άνευ ζωής δένδρου.
Στο έργο "Υβρίδιο κότας και ανθρώπου" μία κοπέλα κοιτάζει σκεπτόμενη και από ύψος το υβρίδιο κότας και ανθρώπου σε στάση προβληματισμού για τις επιστημονικές και βιολογικές καινοτομίες σε ένα τεθλιμμένο φυσικό τοπίο από το οποίο απουσιάζει η ανθρώπινη παρουσία.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει υλοποιήσει ο Δημήτρης Χαλάτσης . Την επιμέλεια του καταλόγου την έχει κάνει ο Μιχάλης Παπαρούνης (εκδόσεις Futura).
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ/ΑΡΕΛΗΣ
GALLERY 7
Σόλωνος 20,Κολωνάκι
Τ.Κ 106 73
www.gallery7.gr
Τηλέφωνο επικοινωνίας: + 00 30 210 3612050
Διάρκεια έκθεσης: 19.9.2023-7.10.2023
Ωράριο λειτουργίας:
Τρίτη -Παρασκευή: 12.00-20.00
Τετάρτη και
Σάββατο: 12.00-16.00
