κριτική - παρουσίαση της παράστασης
γράφει η Κλεοπάτρα Σβανά Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Μετά την επιτυχία του caveman το θέατρο coronet αποφάσισε να συνεχίσει με την εκδοχή της γυναίκας. Την περσινή σεζόν το ξεκίνησε η Σύλβια Δεληκούρα και φέτος η Δήμητρα Παπαδήμα κλήθηκε να υποδυθεί τη γυναίκα των σπηλαίων.
Έχω την εντύπωση ότι το κείμενο δεν είναι τόσο δυνατό όσο το κείμενο του caveman το οποίο εξύψωνε και τον άνδρα και τη γυναίκα και όταν παρουσίαζε τα ελαττώματα τους δεν γινόταν χυδαίο. Απογοητεύτηκα γιατί μου φάνηκε ότι το κείμενο προσπαθούσε να παρουσιάσει ένα κακέκτυπο γυναίκας.
Δεν συμφωνούσα σε όλα όσα έλεγε αν και υπήρχαν ελάχιστα σημεία που γέλασα και συμφώνησα. Όμως θα πρέπει να σταματήσει αυτός ο μύθος ότι κάθε γυναίκα ζει και φαντάζεται το νυφικό και προκειμένου να μη μείνει μόνη παντρεύεται το ΄΄Μήτσο΄΄ που είναι σερβιτόρος. Δηλαδή ο γάμος είναι ανάγκη μόνο ως συμβόλαιο της ύπαρξης της γυναίκας; Καμία γυναίκα δεν παντρεύεται από έρωτα, από αγάπη, από την ανάγκη να κάνει οικογένεια, ή ακόμα και από οικονομικό ή κοινωνικό όφελος; Όχι με συγχωρείτε δεν συμφωνώ με το κείμενο. Η Δήμητρα Παπαδήμα έκανε τα πάντα να υποστηρίξει ένα κείμενο που δεν είχε καμία δυναμική. Έτρεχε πάνω κάτω στη σκηνή μέχρι και σπαγκάτο έκανε αλλά έχω την εντύπωση ότι κι εκείνη δεν συμφωνούσε και προσπαθούσε να υποστηρίξει κάτι που απείχε από αυτήν. Ίσως αυτό το τόσο διαφορετικό να ήταν πρόκληση για κείνη .
Ως γυναίκα εκνευρίζομαι όταν ακούω ότι τα νεύρα των γυναικών οφείλονται στις ορμόνες. Ίσως κάποιες γυναίκες να επηρεάζονται από αυτές αλλά επιτρέψτε μου να είμαι γυναίκα και μέσα στο μήνα να μην έχω καμία ψυχολογική μετάπτωση.
Μια υστερική στρίγγλα ήταν η cavewoman που προσπαθούσε να αποδείξει ότι δεν είναι συλλέκτρια αλλά κυνηγός. Για ό,τι προσπάθησε να μας πείσει ο caveman το ανέτρεψε η γυναίκα του. Η γυναίκα είπαμε δεν είναι κυνηγός, ο άντρας κυνηγά το θήραμα και η γυναίκα συλλέγει την τροφή (βότανα κλπ). Η συγκεκριμένη cavewoman επέμενε ότι η γυναίκα είναι κυνηγός. Στο μόνο που θα μπορούσα να πώ ότι συμφωνώ είναι ότι αρκετές γυναίκες θέλουν να ελέγχουν τα πράγματα γιατί αισθάνονται ικανότερες στον έλεγχο της κατάστασης των οικιακών εργασιών, ψώνια κλπ.
Η μετάφραση και η σκηνοθεσία είναι του Κωνσταντίνου Κυριακού. Ήταν η αντρική οπτική για την ψυχολογία της γυναίκας. Δεν νομίζω ότι βοήθησε. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, οι φωτισμοί ήταν απότομοι στις εναλλαγές τους, σαν να μην υπήρχε συγχρονισμός. Συμπτωματικά ο συγχρονισμός με το μικρόφωνο ήταν εξίσου ενοχλητικός, κάποιο τεχνικό πρόβλημα υπήρχε από τη μεριά του ήχου και δεν ακουγόταν ευκρινώς η ηθοποιός.
Δεν είναι κακή παράσταση αλλά δεν συγκλονίστηκα όπως με τον caveman
