Williamsburg. Tο μέρος όπου φημίζεται για την μεγαλύτερη κοινότητα των χίπστερ και τον εξωστρεφή τρόπο ζωής του. Στον αντίποδα, στο ίδιο μέρος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουν εγκατασταθεί οι Εβραίοι του Σάτμαρ, μια κοινότητα Χασιδιστών, με καταγωγή από το Σάτμαρ της Ουγγαρίας.
O όρος Χασιδισμός αφορά κυρίως στη θρησκευτική προσήλωση των Εβραίων και τον τρόπο οργάνωσης της ζωής τους γύρω από τον πυρήνα της θρησκείας.
Ως απόγονοι των επιβιωσάντων του Ολοκαυτώματος, θεωρούν τον εαυτό τους θεματοφύλακες του πολιτισμού και της παράδοσής τους. Οι Χασιδιστές, λόγω του υπερβάλλοντα ζήλου με τον οποίον αντιμετωπίζουν τις διδαχές του Μωυσή προς τους Εβραίους έχουν επιλέξει να είναι αποκομμένοι από το σύγχρονο κόσμο. Μιλούν τη δική τους διάλεκτο- τη «Γίντις»-, δεν πίνουν, δεν έχουν πρόσβαση στο Internet και ηθικό τους χρέος θεωρούν τη δημιουργία απογόνων, οι οποίοι θα «αναπληρώσουν» τα έξι εκατομμύρια των νεκρών του Ολοκαυτώματος.
Σε αυτή την υβριδική πολιτισμική κοινωνία η Έστι, η ηρωίδα της σειράς Unorthodox, Εβραία στην καταγωγή, μόλις δεκαεννέα ετών και ένα χρόνο παντρεμένη, αποφασίζει να αποδράσει από το γάμο της και την κοινότητα των Χασιδιστών.
Δεν πρόκειται όμως μόνο για την ιστορία φυγής μιας γυναίκας από έναν καταπιεστικό γάμο. Η σειρά του Netflix βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Deborah Feldman και πραγματεύεται τη ζωή της ίδιας της συγγραφέως, η οποία κατόρθωσε να ξεφύγει από το συγκεκριμένο γκέτο, να αντισταθεί στον ενδεδειγμένο τρόπο λειτουργίας της κοινότητας και να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.
Η Deborah στάθηκε τυχερή, αφού η φυγή της ήταν επιτυχής. Στην κοινότητα των ορθοδόξων κανείς δε φεύγει από το γκέτο! Εκείνη όμως κατόρθωσε να μην υποκύψει στους ψυχολογικούς εκβιασμούς, στις πιέσεις της οικογένειας και να κερδίσει μάλιστα και την επιμέλεια του γιού της.
Αρκετές ωστόσο είναι οι γυναίκες οι οποίες δεν τα κατάφεραν, δεν άντεξαν το ηθικό βάρος της επιλογής στη συνείδησή τους ή που πλήρωσαν το τίμημα της ελευθερίας, στερούμενες την συνεπιμέλεια, αλλά και οποιαδήποτε επαφή με τα παιδιά τους.
Σε μια άλλωστε κοινωνία που έχει στραμμένη την οργάνωση της δομής της στο παρελθόν, είναι κατανοητό πως η μοίρα των γυναικών είναι ανάλογη με εκείνης του παρελθόντος. Ο ρόλος της γυναίκας στη Χασιδιστική κοινότητα, περιορίζεται σε εκείνον της αναπαραγωγής. Πέρα από αυτό, με τη σύναψη γάμου οφείλει να ξυρίσει το κεφάλι της και να κυκλοφορεί κυρίως με περούκα, ως ένδειξη υπακοής και συμμόρφωσης στις επιταγές του συζύγου.
Η ιστορία χωρίζεται σε πραγματικά γεγονότα και μυθοπλασία. Η ζωή της Έστι στην κοινότητα των Χασιδιστών αναφέρεται σε πραγματικά γεγονότα από τη ζωή της συγγραφέως, ενώ μετά τη φυγή της πρόκειται για μυθοπλασία. Αποπνέει έναν θεατρικό αέρα έργου εποχής, τοποθετημένο στο σύγχρονο κόσμο.
Εξίσου συγκινησιακή είναι η ηθογραφία και η εξέλιξη όλων των κεντρικών χαρακτήρων. Ο κάθε ένας έχει κάτι να δηλώσει, κάτι να αποκαλύψει για την κλειστή κοινωνία στην οποία μεγαλώνει και το αντίκτυπο που είχε στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.
Η Έστι, είναι ένα μικρό κορίτσι, γεμάτο απορίες για τον κόσμο τον οποίο αρχίζει να αντιλαμβάνεται ως ενήλικη πλέον, έναν κόσμο γεμάτο αντιφάσεις. Οι αντιφάσεις εντοπίζονται τόσο ανάμεσα στη ζωή της κοινότητας που μεγαλώνει και στη ζωή στο Williamsburg., αλλά και στον εσωτερικό της κόσμο. Έχει τόσα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα ως χαρακτήρας, αλλά τόσο μικρό περιθώριο να τα αναπτύξει.
Στην αρχή υποστηρίζει ένθερμα την παράδοση της κοινότητας και δείχνει αφοσιωμένη, μετά το γάμο της όμως αρχίζει να δυσκολεύεται να αντέξει αυτόν τον τρόπο ζωής, νοιώθει πως δεν ταιριάζει, πως ο Θεός ζητάει πολλά από εκείνη.
Κίνητρό της δεν αποτελεί, όπως προαναφέρθηκε, η απομάκρυνση από ένα δυστυχισμένο γάμο. Εντύπωση μάλιστα προκαλεί πως ο σύζυγός της, ο καλοπροαίρετος Γιάνκις πολλές φορές τείνει να κερδίσει τη συμπάθεια του κοινού.
Για τον Γιάνκις αρχικά, το σύζυγο της Έστι, ο ρόλος του άντρα-κυρίαρχου του σπιτιού, τον οποίο οφείλει να ενστερνισθεί, έρχεται σε αντίθεση με την πραότητα του χαρακτήρα του, γεγονός που τον παρουσιάζει άβουλο ως προς τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του, αφήνοντας μάλιστα στους συγγενείς του το περιθώριο να παρεμβαίνουν και να αποφασίζουν για εκείνον.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, παρεμβατικού συγγενή, ο ξάδερφός του ο Μόισε, ίσως από τους πιο τραγικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες της σειράς. Τυπικά προσηλωμένος στις αντιλήψεις της Χασιδιστικής κοινότητας, αυστηρός ως προς την εφαρμογή τους και επικριτικός απέναντι στους άλλους. Ως προς τον εαυτό του, η αντίφαση μεγάλη. Με την παραμικρή ευκαιρία δείχνει τον επιφανειακό τρόπο που προσεγγίζει τα πιστεύω της κοινότητάς του, τα οποία μάλιστα είναι πολύ εύκολα σε θέση να απαρνηθεί, όταν γνωρίζει πως δεν θα γίνει αντιληπτός. Άνθρωπος που αφήνεται στα πάθη του, αλλά δεν μπορεί να οριοθετήσει τον ίδιο του τον εαυτό, αφήνοντας την επιφανειακή προσήλωση στην παράδοση να επιτελέσει αυτό το δύσκολο για εκείνον έργο.
Τέλος, υπάρχει και μια γυναίκα «αίνιγμα» την οποία η Έστι θα συναντήσει στο Βερολίνο, εκεί όπου επιλέγει να διαφύγει.
Όλοι οι χαρακτήρες αποδίδονται χωρίς υπερβολές, ως αληθινοί άνθρωποι, που προσπαθούν να παρακινήσουν τους εαυτούς τους να εντοπίσουν το κίνητρο για ζωή.
Σκηνοθετικά έξυπνη ως στοιχείο που εντυπωσιάζει το θεατή είναι επιπλέον η επιλογή της Γερμανίας ως χώρας διαφυγής μιας Εβραίας, μια χώρα η οποία αντιμετώπισε με βαρβαρότητα τους προγόνους της. Όταν η Έστι καλείται να κάνει μπάνιο στην περιοχή όπου οι Γερμανοί έλαβαν την απόφαση να εξολοθρεύσουν τους Εβραίους, απορεί:
«Και εσείς εδώ κολυμπάτε;»
Ο κόσμος της κλονίζεται και μαζί της κλονίζεται και ο δικός μας κόσμος. Ο θεατής καλείται να βιώσει τις κακουχίες του λαού της μέσα από τα εκφραστικά μάτια της.
Στο Βερολίνο λοιπόν η Έστι γνωρίζοντας νέους ανθρώπους, σε μια εκδοχή της ιστορίας γεμάτη μουσική, παραμένοντας πιστή στις αξίες της, ορθώνει το ανάστημα της και προσπαθεί να βρει τον εαυτό της.
Αυτό άλλωστε δεν ψάχνουμε όλοι;
Ακόμα και στις πιο κλειστές κοινωνίες, ο ανήσυχος άνθρωπος αναζητά να ανακαλύψει τα θέλω του, να ζήσει. Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται ούτε στη θρησκεία, ούτε στη δομή της Χασιδιστικής κοινότητας. Εξάλλου, σε αντίθεση με τους ορθόδοξους Εβραίους, στο Williamsburg υπάρχουν και οι Χαμπάντ μια κοινότητα πολύ πιο δεκτική στις επιρροές από το σύγχρονο πολιτισμό, καθώς πιστεύουν στον εμπλουτισμό των γνώσεων των κοσμικών Εβραίων, μια διαδικασία που θα φέρει νωρίτερα τον Μεσσία.
Μια τόσο αυστηρή κοινωνία όσο εκείνη των ορθοδόξων, είναι απλά ένας καθρέφτης όλων όσων μας περιορίζουν, μας αποπροσανατολίζουν και μας κρατάνε πίσω από την αναζήτηση των στόχων μας.
Η Έστι αισθάνεται πως δεν κατορθώνει να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες του Θεού για εκείνη, ενός θεού για του οποίου την ύπαρξη προβληματίζεται και προσπαθεί να ανακαλύψει στις μηχανές αναζήτησης του υπολογιστή της στο Βερολίνο.
Το Unorthodox εμβαθύνει στον ανθρώπινο αγώνα της ανθρώπινης ύπαρξης και στην προσπάθεια του κάθε ανθρώπου να αποτάξει τα ανορθόδοξα «πρέπει» και να αποκαλύψει τη μοναδικότητά του.
Η Έστι γαλουχήθηκε με την αντίληψη ότι πρέπει ο άντρας της είναι βασιλιάς του σπιτιού.
Λίγο πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση να διαφύγει, αναρωτιέται :
«Αυτό σημαίνει ότι είμαι βασίλισσα;»
