της Ελένης Καβαζίδου. Ξεκίνα να κινείσαι...Ξεκίνα να είσαι υπερκείμενος των αντικειμένων και σύνομος
των υποκείμενων ζωντανών που σε περιβάλλουν.
Έχεις όμως τα προσόντα;
Ξεκίνα λοιπόν, από το πιο απλό.... μπορείς να κινηθείς;; Μπορείς να Κινείσαι;
Όχι ατσούμπαλα! Χαλάρωσε, Εργονόμησε την Κίνηση, Ταξινόμησε τους Βαθμούς Ελευθερίας της, και όλα γύρω σου θ’αλλάξουν από το καλό, προς το καλύτερο.
Οργάνωσε και δόμησε αργά την κίνησή σου, χωρίς βιασύνες. Μετά, απλώνεις τη συνήθεια δια βίου, και ζεις παρέα μαζί της, να σε προστατεύει από κάθε απειλή του χρόνου και της εκφυλλιστικής αλήθειας του....
Ξεκίνα να ελέγχεις παρά να ελέγχεσαι. Ξεκίνα να προχωράς παρά να οπισθοχωρείς με σύντροφο τον εφιάλτη της «κακής μνήμης». Προχώρα μπροστά, με όπλο την Αγάπη. Την αγάπη για το σώμα σου, το «είναι» σου, το άλλο, το εκείνο και το όλο!
Παρατηρείς ότι είναι πολύ δύσκολο να βελτιώσεις τον τρόπο που κινείσαι και που συμπεριφέρεσαι;
Περπατάς αδέξια; Κινείσαι και σκοντάφτεις; Χτυπάς τους γύρω σου διαρκώς... αλλά κατά λάθος; Τρέχεις αδιάκοπα χωρίς να κοιτάς όλα όσα περνάνε τριγύρω σου; Δε σε ενδιαφέρει τίποτα, παρά μόνο να κινείσαι και να τρέχεις για να φτάσεις πιο γρήγορα στο πουθενά; Δεν μπορείς να καταφέρεις και πολλά με την κίνηση; Στην ισορροπία; Στην ευκινησία; Στη Δύναμη; Στην Αντοχή; Είσαι καλός μόνο με το Δεξί; Δεν είσαι ανθεκτικός και επιδέξιος; Πιο κοντά, λοιπόν, στο «Αδέξιος»; Ή μήπως πιο κοντά στο «Υπερκινητικός»;
Ποιος συνήθως είναι κινητικά αδέξιος, ή υπερκινητικός; Ποια η κοινή τομή αυτών των δύο συμπτώσεων; Και ποια η κοινή τους ρίζα, κάθε φορά που συνυπάρχουν;
Αν φρίζεις από αναπτυξιακές διαλείψεις.... (διάλειψη: η κατά διαστήματα διακοπή λειτουργίας οργάνου ή συστήματος του ανθρώπινου σώματος) .... αναπόφευκτα, αυτό αποτυπώνεται και στην κίνησή σου, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Η ανάγκη του ανθρώπου να ωριμάσει με το δικό του προσωπικό ρυθμό και τρόπο, διασχίζοντας κάθε μονοπάτι της χωροχρονικής του ταινίας και μελετώντας κάθε μοναχικό του λειτουργικό άξονα, αποτυπώνεται στην κίνησή του. Κάθε φορά που ένα τρίτο άτομο ή συνθήκη διακόπτει αυτήν την προσωπική αναπτυξιακή ροή του καθενός, ακολουθούν και οι συνέπειες...
Γιατί δεν μπορούμε να αποφύγουμε την αποτύπωση;
Φαντάσου ότι έχεις καταπόσει κάτι που ενοχλεί το λαιμό σου... τη φωνή σου... το στομάχι σου... τα σωθικά σου ολόκληρα... και όλη αυτή η δυσφορία, απλώνεται σιγά –σιγά, σε όλα τα οικεία και αλληλοεξαρτώμενα λειτουργικά συστήματα... Όσο πιο πολύ αργεί ο οργανισμός να αποβάλει αυτό το «εχθρικό σώμα», τόσο πιο πολύ απλώνεται ο ιός και επικυριαρχεί. Όσο πιο αργά αποβληθεί, τόσο πιο μεγάλο το στιγματικό του αποτύπωμα στο σώμα σου... Κι αν δεν μπορέσεις να το αποβάλεις, ίσως να αρρωστήσεις ανίατα... Θα σωθείς, έως ότου επέλθει η λύτρωση δια της αποβολής του... Και όσο πιο πολύ αργεί αυτή η αποβολή, τόσο πιο βίαιη, επιζήμια και παράφρονη θα είναι!
Επίσης,...
αυτά που μπορείς να κρύψεις με τη δύναμη της σκέψης σου δεν μπορείς να τα αποκρύψεις σε όλο σου το είναι... Η κίνηση ως σοφότερη της νόησης, καθώς πιο αρχαία και ευφυής στον κόσμο της ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗΣ και στον ύστατο βυθό της ΑΚΟΥΣΙΑΣ ΑΝΑΔΡΑΣΗΣ..., το μυστικό σου θα αποκαλύψει!
Γι, αυτό, λοιπόν, είναι σημαντικό, για να πετύχεις κάθε στόχο, να ελέγξεις καταρχήν τον εαυτό σου. Πως απαιτείς και διεκδικείς τον έλεγχο σε τρίτους, όταν δεν μπορείς ούτε καν να διαρθρώσεις μία επιδέξια κίνηση; Αν θες να έχεις γερές και άρρηκτες βάσεις, είναι σημαντικό, συνάμα με τη νόηση, να ωριμάσει και η κίνηση. Αν νους και σώμα λειτουργούν συνεργικά, δύσκολα θα σκοντάψεις...
Ψάξε, λοιπόν, τον Μέντορά σου, που θα σε καθοδηγήσει σε αυτά που επιδιώκεις και αναζητάς. Σαν πρώτο βήμα, σου προτείνω να μελετήσεις πολύ καλά και να καταγράψεις όλα αυτά που σου αρέσουν από το βασίλειο της κίνησης, του ρυθμού και της μελωδίας... Επίσης, μπορείς να μου αποκαλύψεις... ποιο άθλημα, ποια άσκηση, ποιος χορός ιντριγκάρει τη σκέψη σου και σε ποιο μπαλαντζάρει το κορμί σου;
Αφού λοιπόν, άρχισες να κινείσαι, συνέχισε...
ευθυγραμμίζοντας Κορμί με Σκέψη... και όλα θα γενούν «πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά»
[συνεχίζεται]