Της Καβαζίδου Ελένης, Msc – PhD, Χορογράφος, Χοροδιδάσκαλος, Χοροκινησιοθεραπεύτρια
Η Σύγχρονη Εποχή χαρακτηρίζεται από βασικές αρχές και αξιώματα που εξ αρχής, ορίζουν το πλέον πιο Ανταγωνιστικό Πλαίσιο που έχει τεθεί ποτέ στην ιστορία της ΤΕΧΝΗΣ!
Α. Αρχή της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας
Β. Αρχή του Καπιταλισμού
Και ιδου, αναδύεται ο....
ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΣΜΟΣ!
Είναι τυχαίο, που επεδίωξε, και εν μέρει πέτυχε ο παγκόσμιος ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ να εντάξει έως και την τέχνη του ΧΟΡΟΥ στην γκάμα των ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ; (ανέτρεξε σχετ. στο «αθλητικός χορός», καθώς και «υποψήφια ολυμπιακά αθλήματα», μήπως σε λίγο και «αθλητικό θέατρο», μήπως και «αθλητική μουσική», «αθλητικό μασάζ», «Μαθηματικό Πόκερ» ε, τι άλλο;;;) Πόσο ακόμη, πιο προφανές να γίνει το ΟΞΥΜΟΡΟ ΣΧΗΜΑ;
Αυτές οι δύο βασικές κοινωνικές αρχές που δόμησαν τη σύγχρονη πραγματικότητα, αν και εκ πρώτης όψεως υποστήριξαν και επέτρεψαν το ραγδαίο, το κατακόρυφο, το επαναστατικό και το νέο στην εξέλιξη των κοινωνιών, όταν εξαντλήθηκαν ως πηγές δημιουργικής συνύπαρξης και εξέλιξης, ακολούθησε, όπως σε κάθε κύκλο ζωής, η αντίστοιχα ραγδαία, κατακόρυφη, απότομη και ανεξέλεγκτη πτώση των ηθών, τη ποιότητας κοινωνικών προτύπων, και συνεπακόλουθα η σύγχρονη παρακμιακή συνύπαρξη, που οδεύει στο χείριστο, ορισμένο ως ΧΑΟΣ, ΒΙΑ, ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ και εν τέλει, ΔΥΣΤΥΧΙΑ.
Όσον αφορά τις Καλές Τέχνες, το απώγειο της ποιότητας της Σύγχρονης τέχνης (βασιζόμενο στις δύο αυτές αρχές) μόλις προσπελάσθηκε τον προηγούμενο αιώνα, με το κύκνειο άσμα του να ορίζεται κοντά στα τέλη του προηγούμενου αιώνα.
Σήμερα, η ποιότητα των δημιουργημάτων δεν είναι ευκρινής, οι κριτικοί τέχνης είναι διαβρωμένοι, εξ ανάγκης και εξ ορισμού...
ο δε αποδέκτης (ακροατής, θεατής, αναγνώστης) είναι παθητικός, ανενεργός, απροσδιορίστου ταυτότητας και προθέσεων, η δε προπαγάνδα και προπιλακισμός είναι τα πλέον κλασσικά εργαλεία της εξασφάλισης της επιτυχίας.
Το εφαλτήριο πλέον καλλιτεχνίας ενός καλλιτέχνη/εμπόρου, είναι το χρήμα και όχι τόσο η κατ' επανάληψη εσωτερική του ανάγκη να αποδώσει σε καμβά, ή σε κίνηση τους προβληματισμούς και τα πιστεύω του.... ΕΝ τω βάθει, οι καλλιτέχνες, από τη φύση τους είναι φιλόσοφοι.. Εσείς, πόσους σύγχρονους καλλιτέχνες / φιλόσοφους έχετε γνωρίσει;
Σήμερα, οι εν δυνάμει και κατ' επάγγελμα καλλιτέχνες επιβαρύνονται κατά το ευ δημιουργείν με ένα μιασμένο κοινωνικό γίγνεσθαι, πλυμμηρισμένο από «κοινωνικά προϊόντα» της σύγκρισης, της αντιπαράθεσης, και υπονόμευσης. Στόχος της πλειοψηφίας πλέον των καλλιτεχνών μήπως είναι το ποιος θα ορισθεί νομοθετικά ως υποδεέστερος, κατώτερος, ανίκανος, ημιμαθής;
Η δε Καλλιτεχνική Επιτροπή αποσαφήνισης της ιδιαιτερότητας και ομορφιάς (κατά κανόνα υποκειμενικές θέσεις και απόψεις που επηρεάζονται και καθορίζονται σημαντικά από την παράδοση, τα κοινωνικά και πολιτισμικά ιδεώδη, το γεωγραφικό τόπο κτλ.... έχει αναχθεί σε ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ... της αντικειμενικής αξίας!!!! Του έργου! Ώστε φτάσαμε στο σημείο να μιλάμε για κλίμακες μέτρησης και βαθμολογία (π.χ. 1-10) του έργου τέχνης!
Και ποιος είναι ο νομοθέτης σύγκλισης και σύνθεσης καλλιτεχνικών επιτροπών, ποιες δε, οι αντικειμενικές συνθήκες ανάδειξης αυτών;
Το καλλιτεχνικό δε ευτελές, και το ανορθόδοξο προώθησης καλλιτεχνίας εκ του μη έχοντος, ή εκ του μη παρέχοντος, αρκεί να είναι σύμφωνο με τις πατέντες, τις προδιαγραφές και τις απαιτήσεις του εμπορικού προϊόντος προκειμένου να προωθηθεί επιτυχώς στην αγορά εργασίας, με αποδέκτη, τον ασθενή λαό, που ασθενεί ψυχη τε και σώματι, που ψάχνοντας την ευκολία του, συναντά τελικά, τη δυσκολία, γιατί δεν προλαβαίνει, ή πλέον ορίζεται ως ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ για να αξιολογήσει.!!!!
Η δε κοινωνική ταμπέλα περί πιστοποίησης ποιότητας.... (βλ. σχετ. ISO), εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των διαβρωμένων διοικούντων, φέρει φαύλους κύκλους επ' αόριστον, και η αρρώστεια μεγαλώνει, η νοσηρότητα διογκώνεται, και τα πλήθη αργοπεθαίνουν, χάνουν ελπίδα, ζωή, νιότη, αγάπη, έρωτα.
Κι όμως, και σήμερα υπάρχουν καλλιτέχνες, απλά είναι κρυμμένοι μέσα στα καλούπια τους, που εύκολα δε θα τους βρεις, παρά μόνο, όταν κι εσύ, τρόπο τινά, είσαι ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ!
Το Πολιτιστικό Περιοδικό INDEPENDENT.GR δεν κλείνει πόρτες, ανοίγει όμως, σε κάθε νέο που έρχεται, γιατί βασίζεται σε αυτές τις αρχές και τα πιστεύω.