-Πιστεύετε ότι η τέχνη έχει νόημα σε μια εποχή όπου κυριαρχεί μια υλιστική θέαση;
Aκριβώς τότε έχει νόημα. Θα αφήνατε τον άρρωστο χωρίς θεραπεία; Ο θάνατος θα ήταν βέβαιος.
-Γιατί Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης;
O κυρ-Αλέξανδρος πιστεύει στο θαύμα της ζωής ενώ την ίδια στιγμή βυθίζεται στα πάθη της ανθρώπινης φύσης. Στα ερωτικά του διηγήματα κανείς ξαναβρίσκει την όρεξη για ζωή. Κάτι που προσπαθούν να μας αφαιρέσουν σήμερα μηχανισμοί εξουσίας προκειμένου να σερνόμαστε σε μικροσυμφέροντα και επιβίωση μόνο.
-Πως αισθάνεστε μετά από ενάμιση μήνα στην "ΝΑΥΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ"; Τι σημαίνει κάθε παράσταση για σας;
Eίναι σαν την καθημερινότητα. Κάθε φορά που βγαίνεις έξω, ξέρεις τι θα σου συμβεί ; Λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση η σύνδεση γίνεται ,ο κυρ-Αλέξανδρος είναι εκεί .
Πιστεύω πως το κείμενο φέρει το πνεύμα του συγγραφέα. Και αυτή είναι η μαγεία του λόγου και του θεάτρου. Πως ένας άνθρωπος που δεν ζει πλέον ανάμεσα μας εξακολουθεί να ζει « μέσα» από εμάς.
-Ποιος είναι ο στόχος μιας θεατρικής παράστασης;
Ποιος είναι ο στόχος ενός καλού φαγητού; Μα να ικανοποιήσει αυτόν που τον τρώει. Τώρα άλλος διαλέγει fast-food και άλλος πιο εκλεπτυσμένες γεύσεις. Τo στομάχι του καθενός ξέρει τι θέλει να «μαγειρέψει» και τι θέλει ο άλλος να γευτεί. Προσωπικά επειδή έχω ευαίσθητο στομαχάκι προσέχω να «μαγειρεύω» ποιοτικό φαγητό γιατί σέβομαι αυτούς που θα το «γευτούν». Δεν σνομπάρω το «γρήγορο» φαγητό, απλώς γνωρίζω ότι με την πάροδο του χρόνου δημιουργεί παρενέργειες στον οργανισμό. Γιατί λοιπόν να κάνω κακό στην υγεία μου και την υγεία των άλλων;
-Τι σας πρόσφερε η ενασχόλησή σας με τα κείμενα του Παπαδιαμάντη;
Eκτός από την «σύνδεση» με ένα πνεύμα και δημιουργό που θαυμάζω, ενεργοποίησε μέσα μου ακόμα περισσότερο την αγάπη μου για τον άνθρωπο. Ως γνώστης της ανθρώπινης φύσης, ο κυρ-Αλέξανδρος καταφέρνει να περάσει μέσα από τα πιο σκοτεινά σημεία του ανθρώπου και να τα απαλύνει με ευσπλαχνία. Η ευσπλαχνία είναι μια λέξη που δεν την συναντάμε πλέον πολύ συχνά στο λεξιλόγιό μας. Μάλλον γιατί η σκληρότητα προς τον εαυτό μας έχει μεταφραστεί σκληρότητα και ως προς τους άλλους. Ευσπλαχνία λοιπόν και διάθεση τρυφερότητας. Μεγάλο μάθημα για τις μέρες μας.
-Η παράσταση «Η ΝΑΥΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ» είναι μια πρώτη προσέγγιση στην έρευνά σας για την σχέση μουσικής και λόγου στα ελληνικά κείμενα;
H έρευνά μου για την μουσικότητα του λόγου έχει ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα με την ενασχόλησή μου με το θέατρο. Από την δραματική σχολή ακόμα, δεν έβρισκα νόημα σε μια νοηματική εκφορά του λόγου και πάντα αναζητούσα έναν λόγο που εκπορεύεται από τα σπλάχνα. Αυτό από μόνο του σε οδηγεί στον ήχο του λόγου. Έτσι ξεκίνησε και η ελληνική γλώσσα. Η μουσικότητα του λόγου και η γλώσσα ως ηχητικό συμβάν ήταν φορέας νοήματος κάποτε. Οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές μας το ήξεραν πολύ καλά. Γι αυτό και εξακολουθούν να μας μαγεύουν και πέραν του νοήματος των στίχων τους. Αν εμβαθύνεις ως σκηνοθέτης και ερμηνευτής στον ήχο του κειμένου, τότε απευθύνεσαι σε βαθύτερα κέντρα πρόσληψης του θεατή που τον οδηγούν σε μια συγκινησιακή κατάσταση και όχι μια στεγνή νοηματική προσέγγιση της παράστασης, που προσωπικά ως θεατής την βαριέμαι αφόρητα.
-Τι επιθυμείτε για το μέλλον ως καλλιτέχνης;
Mία είναι η φράση που μου έρχεται στο μυαλό: «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει». Εύχομαι με το έργο μου ως καλλιτέχνης να ενισχύω την έμφυτη τάση του ανθρώπου για το ωραίο και την αγαπητική του διάθεση για τα αγαθό της ζωής. Για μένα αυτό είναι επιτυχία.