Αν και είσαι πολλά χρόνια στο χώρο της φωτογραφίας, η έκθεση «Μεγαλουπόλεις» είναι η πρώτη σου έκθεση που βγαίνει εκτός Ελλάδας. Γιατί δεν τόλμησες αυτό το εγχείρημα νωρίτερα και γιατί επέλεξες το Βερολίνο γι'αυτό;
Είναι αλήθεια ότι είμαι χρόνια στο χώρο της φωτογραφίας. Κάνω διαφημιστική φωτογραφία από το 1989. Όλο αυτό το διάστημα, παράλληλα με τη διαφήμιση, φωτογράφιζα και ό,τι μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Τα τελευταία χρόνια αφιερώνω όλο και περισσότερο χρόνο στο να δημιουργώ φωτογραφίες που μου αρέσουν. Εξάλλου τα τελευταία δέκα χρόνια φωτογραφίες μου εκπροσωπούνται από γκαλερί του εξωτερικού όπως το Whitewall και το Amaroo Concept στη Γερμανία, το Saatchi Art στο Ηνωμένο Βασίλειο, το artelista στην Ισπανία και άλλα. Επέλεξα η πρώτη μου έκθεση στο εξωτερικό να γίνει στο Βερολίνο, γιατί η Γερμανία είναι η χώρα που έχω διαθέσει τις περισσότερες δουλειές μου.
Γιατί αποφάσισες να παρουσιάσεις την ίδια θεματική ενότητα, τις «Μεγαλουπόλεις» σε δύο διαφορετικές εκδοχές, έγχρωμη και ασπόμαυρη;
Επειδή σε κάποιους πειραματισμούς που έκανα, με ενθουσίασε το αποτέλεσμα της κίνησης. Έτσι ξεκίνησε η ιδέα των «Μεγαλουπόλεων». Φωτογραφίες που απεικονίζουν τα μεγέθη και τους όγκους με χρώματα και σχήματα. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής αποδίδεται από την αίσθηση της κίνησης. Αυτές οι φωτογραφίες ξεκίνησαν να γίνονται πριν 10 χρόνια στο Αμβούργο και από τότε είναι ένα από τα θέματα που φωτογραφίζω όποτε βρίσκομαι σε μία μεγαλούπολη.
Δείχνοντάς τις σε ανθρώπους που δεν είχαν ζήσει ποτέ σε μία μεγαλούπολη, έβλεπα μεγάλο ενθουσιασμό. Αντίθετα, οι άνθρωποι που ζούσαν σε μεγαλουπόλεις ήταν περισσότερο επιφυλακτικοί απέναντι σε αυτές τις εικόνες. Αυτό με προβλημάτισε και μου δημιούργησε την ανάγκη να παρουσιάσω και την άλλη πλευρά αυτών των πόλεων.
Δύο χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο, βλέποντας τα μουντά και καπνισμένα κτήρια του κέντρου της πόλης λίγο πριν το ξημέρωμα, συνειδητοποίησα ότι είχα βρει το αντίβαρο στο ποπ ύφος της πρώτης εκδοχής, δηλαδή ασπρόμαυρες φωτογραφίες με έντονο κοντράστ και αφύσικα μεγάλο κόκκο. Η ύπαρξη ανθρώπων σε πολύ λίγες από αυτές απεικονίζει την απομόνωση που βιώνουν οι άνθρωποι στις μεγάλες πόλεις. Βλέποντας μέσα από τη φωτογραφική μου μηχανή ήταν σα να έβλεπα σκηνές του Λονδίνου μέσα από τα μυθιστορήματα του Καρόλου Ντίκενς.
Ο κύκλος των «Μεγαλουπόλεων» μετά την Αθήνα, το Βερολίνο και τα Χανιά έχει κλείσει;
Και στις τρείς πόλεις που παρουσιάστηκε η δουλειά αυτή ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά. Ο τέταρτος σταθμός της έκθεσης θα είναι το Λονδίνο μέσα στο 2014 και στόχος μου είναι να επισκεφθεί όλες τις μεγαλουπόλεις που απεικονίζονται.
Για το 2014 ετοίμασα μία ακόμα έκθεση, η οποία παρουσιάστηκε και στο Βερολίνο τον Ιούνιο, με ασπρόμαυρες φωτογραφίες και ελληνική θεματολογία. Ονομάζεται «Μικρές Πατρίδες» και θα ξεκινήσει στις 21 Αυγούστου στον εκθεσιακό χώρο του "off-white" στην Πλάκα. Η έκθεση αυτή περιλαμβάνει ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραβηγμένες στην Ελλάδα από το 1983 έως σήμερα.
Καλύπτει δηλαδή ένα μεγάλο τμήμα της Ελληνικής πραγματικότητας. Βλέποντας τις παλιότερες φωτογραφίες, υπάρχουν ομοιότητες με το σήμερα;
Ναι, τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια, βλέπω πολλές ομοιότητες με το παρελθόν. Καταστάσεις και επαγγέλματα που είχαν σχεδόν εκλείψει, αναβιώνουν. Για παράδειγμα βλέπω μία φωτογραφία που τράβηξα τη δεκαετία του ΄80 στην Πλατεία Αβυσηνίας με ανθρώπους να ψάχνουν στα μεταχειρισμένα ρούχα για να ψωνίσουν και σήμερα βλέπω να ανοίγουν όλο και περισσότερα μαγαζιά με μεταχειρισμένα στις φτωχές γειτονιές της Αθήνας, ή τη φωτογραφία του αγρότη πατέρα ενός φίλου μου και σήμερα, ο φίλος μου, αφού σπούδασε και ακολούθησε την καριέρα που είχε επιλέξει, γύρισε πίσω και ασχολείται κι αυτός με τις αγροτικές εργασίες, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε στην Ελλάδα.
Σε περιόδους κρίσης πιστεύεις ότι ο κόσμος απομακρύνεται από την τέχνη;
Όχι, η ανάγκη του κόσμου να εκφραστεί και να δημιουργήσει δε νομίζω ότι επηρεάζεται από τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην κοινωνία. Ίσα-ίσα, πολλά μεγάλα καλλιτεχνικά ρεύματα δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν σε περιόδους κρίσης και αναταρραχής, ως απάντηση στις συνθήκες που επικρατούσαν. Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι κάτι καλό θα προκύψει σε καλλιτεχνικό επίπεδο από τη σημερινή κρίση.
Φωτογραφίζεις ακόμα και με φίλμ και κυρίως με φυσικό φως. Ποια είναι η φιλοσοφία σου όσον αφορά αυτό;
Με φίλμ φωτογραφίζω κυρίως πορτραίτα και φωτογραφία δρόμου. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσω και την ταξιδιωτική φωτογραφία. Τα τελευταία χρόνια έχω βρει πολύ ενδιαφέρον στο να φωτογραφίζω τοπία κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με τρένο. Οι φωτογραφίες των τοπίων από το τρένο ξεκίνησαν από την ανάγκη να είμαι μόνος με τη φωτογραφική μου μηχανή και το θέμα, χωρίς την πολυτέλεια των φωτιστικών και του εξοπλισμού που θα είχα στο στούντιο.
Σε αυτές τις φωτογραφίες το φως και η οπτική μεταβάλλονται συνεχώς και πρέπει να επιλέξεις την ιδανική στιγμή, για να μπορέσεις να τραβήξεις 4-5 φωτογραφίες σε κάθε ταξίδι.
Ποιες φωτογραφίες είναι συνήθως οι καλύτερες, στην αρχή ή στο τέλος του ταξιδιού;
Έχεις πάντα την αίσθηση ότι την καλύτερη φωτογραφία την έχεις χάσει την ώρα που άλλαζες φιλμ ή φακό στη μηχανή.
Αυτά τα τοπία θα τα δούμε σύντομα σε κάποια έκθεση;
Ναι είναι η έκθεση που σχεδιάζω για το 2015. Ελπίζω μέχρι τότε να έχω βρει και κάποιο όνομα για αυτή τη δουλειά.
Περισσότερες πληροφορίες:
http://www.markosdolopikos.com
http://www.saatchionline.com/www.markosdolopikos.com
http://amarooconcept.com/markos-dolopikos
http://www.artelista.com/en/tags/dolopikos
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=564549
http://www.berlinglobal.org/index.php?markos-dolopikos-megalopolis-exhibition-in-berlin