Γραμματέας του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων (ΠΚΕ) ΟΤΕ Πάτρας- Αχαίας. Ερασιτέχνης Ηθοποιός στην ομάδα του συλλόγου.
"Κάθε άνθρωπος που συναντώ είναι σε κάτι ανώτερος από μένα. Έτσι, μαθαίνω από αυτόν".
Ralph Waldo Emerson
Ποια ανάγκη σας έσπρωξε στο να ασχοληθείτε ενεργά σε Σύλλογο;
Η Ανάγκη που έχει κάθε άνθρωπος να αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του σε πράγματα που τον ευχαριστούν και τον εκφράζουν. Πάντα ήμουν κατά κάποιον τρόπο θεατής πολιτιστικών δρώμενων. Ταυτόχρονα μου άρεσε να γνωρίζω ανθρώπους, τόπους και καταστάσεις. Έχω μόνιμα εγκατασταθεί σε τέσσερεις πόλεις και όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ταξιδεύω. Ταυτόχρονα έχω καθημερινή επαφή με ανθρώπους που παράγουν Τέχνη (κυρίως μουσικούς και εικαστικούς).
Σε έναν σύλλογο σαν το ΠΚΕ ΟΤΕ, βρήκα όλα αυτά που ζητούσα και κυρίως την έλλειψη... στασιμότητας.
Το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων ΟΤΕ Πάτρας- Αχαΐας, είναι ένας πολιτιστικός σύλλογος με ιστορία 51 χρόνων. Σήμερα, έχει σε λειτουργία τις εξής ομάδες-τμήματα: Θεατρικό, Παραδοσιακών χορών, Μοντέρνων χορών (ευρωπαϊκών, latin & αργεντίνικου tango), Χορού Oriental, Ρεμπέτικη & λαϊκή κομπανία, Μουσικό (έγχορδα, κρουστά), Χορωδίας, Εικαστικό, Φωτογραφίας, Καρναβαλική ομάδα, Αθλητικά τμήματα (ποδοσφαίρου, μπάσκετ, πινγκ-πονγκ, τένις) και τμήμα Παραδοσιακής (Hatha) Γιόγκα. Διοργανώνει εκδρομές, περιηγήσεις (ξεναγήσεις), εικαστικές και φωτογραφικές εκθέσεις, φεστιβάλ, σεμινάρια, συμμετέχει σε δράσεις της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Οι δράσεις μας είναι συνεχείς, κάτι που εμένα προσωπικά, όσο και να με κουράζει, με γεμίζει και δε με αφήνει να... βαρεθώ!
Και μέσα σε όλα αυτά και ερασιτέχνης ηθοποιός. Τι θα πει ερασιτέχνης και ποια η διαφορά του από τον επαγγελματία;
Ετυμολογικά είναι ο «εραστής της Τέχνης», αυτός που αγαπά την Τέχνη. Σε ελεύθερη μετάφραση για μένα είναι κάποιος που πρεσβεύει κάποια μορφή τέχνης την οποία αγαπά και δίνει γι' αυτήν χρόνο από τη ζωή του, χωρίς οικονομικό όφελος. Η διαφορά του από τον επαγγελματία πρέπει να είναι μόνο αυτή: Η έλλειψη οικονομικής απολαβής. Κατά τα άλλα, ο τρόπος που ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, πρέπει να είναι παρόμοιος με αυτόν του σωστού επαγγελματία.
Ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να ανταποκριθεί ένας ερασιτέχνης στις υποχρεώσεις του;
Ένας σωστός επαγγελματίας, βρίσκει τα μέσα, τα επεξεργάζεται και παράγει αποτέλεσμα. Οργανώνει καταρχήν τον εαυτό του και μετά τους υπόλοιπους αν χρειαστεί, μαθαίνει το έργο του και εξελίσσεται καθημερινά. Και φυσικά, αγαπά αυτό που κάνει και προσπαθεί να το παρουσιάσει με αξιοπρέπεια. Σέβεται τον εαυτό του, την ομάδα του, τους συναδέλφους του (σε κάθε επίπεδο ιεραρχίας) και τους τελικούς αποδέχτες (πελάτες, θεατές κτλ). Είναι εργατικός, συνεπής και συμμετοχικός. Αυτά για μένα είναι ο ιδανικός τρόπος δράσης του σωστού επαγγελματία και του ερασιτέχνη.
Αφού ο ερασιτέχνης δεν έχει οικονομικά ανταλλάγματα, τότε ποιοι είναι οι λόγοι που τον οδηγούν στο να γίνει ερασιτέχνης και να μη γίνει επαγγελματίας;
Οι λόγοι πρέπει να είναι καθαρά ψυχαγωγικοί. Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων βέβαια που σπρώχνονται στον ερασιτεχνισμό λόγω ανεργίας. Έχουν σπουδές, ταλέντα ή τάσεις, αλλά επειδή τους είναι δύσκολο να εργαστούν πάνω σε αυτά, καταφεύγουν σε ερασιτεχνικές ομάδες. Αυτό δεν είναι κακό, μιας και έτσι αποκτούν εμπειρίες, εξελίσσονται, κοινωνικοποιούνται και γίνονται πιο γνωστοί. Αυτοί όμως τελικά, δεν είναι ερασιτέχνες.
Ευτυχώς για εμένα, δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Και λέω ευτυχώς μιας και έχω αποδεσμεύσει τη δουλειά μου με τον ερασιτεχνισμό. Ευτυχώς, γιατί δεν έχω αναγκαστεί έως τώρα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα. Έτσι μου βγαίνει πιο χαλαρά, πιο αβίαστα. Κάνω αυτό που μου αρέσει και παίρνω τις αποφάσεις μου χωρίς να εξαρτώμαι από τις βιοποριστικές μου ανάγκες. Στην ιδέα και μόνο πως μια αποτυχημένη εμφάνιση θα έχει αποτέλεσμα να μην μπορώ να πληρώσω τους λογαριασμούς μου, θα μου έβαζε ένα επιπλέον άγχος που πιθανόν να δούλευε ανασταλτικά. Λέω πιθανόν, διότι το σωστό θα ήταν να το κοντρολάρω και να μην το αφήσω να μου συμβεί, αλλά για τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες δεν θέλω να μου συμβεί ό,τι μου συμβαίνει στη δουλειά μου. Άλλωστε, προσωπικά, πρώτα εργάστηκα και μετά ασχολήθηκα με τον ερασιτεχνισμό.
Γιατί ασχοληθήκατε λοιπόν και ποια τα οφέλη;
Το θέατρο όπως και άλλες μορφές τέχνης, το αγαπούσα πολλά χρόνια πριν ασχοληθώ, ως θεατής. Βρέθηκα να παίζω, μάλλον από... σπόντα, μιας και ξεκίνησα να οργανώνω τη θεατρική ομάδα του συλλόγου που ανήκω τα τελευταία οκτώ χρόνια. Στο οργανωτικό- υποστηρικτικό κομμάτι, είμαι πάντα, σαν μέλος του συμβουλίου του συλλόγου. Επειδή όμως τα οφέλη είναι βασικά για εμένα, συνέχισα και σαν ηθοποιός. Και λέω «βασικά» διότι το να γνωρίζω διαφορετικούς ανθρώπους, να μαθαίνω καινούρια πράγματα και κάθε μέρα να προχωράω ένα βηματάκι στην εξέλιξή μου, να ταξιδεύω, να χαίρομαι, να ευχαριστιέμαι και να ευχαριστώ τους άλλους, είναι ανάγκες εξίσου σημαντικές με τις λεγόμενες «βασικές» (φαγητό, στέγαση κτλ). Η ψυχαγωγία ως αγωγή της ψυχής, η κοινωνική και ψυχική καλλιέργεια ως μέσο επιμόρφωσης, βάζουν ένα λιθαράκι στην παιδεία που κάθε άνθρωπος θα πρέπει να αναζητά.
Στην ομάδα που ανήκω, στα πέντε έργα που έχουμε ανεβάσει μέσα σε επτά χρόνια, έχω παίξει μικρομεσαίους ρόλους σε πάνω από πενήντα παραστάσεις. Προσωπικά δε θεωρώ τον εαυτό μου τόσο ηθοποιό, όσο μέλος μιας ομάδας που ανεβάζει παραστάσεις. Αυτός είναι ο καλύτερος ρόλος για εμένα.
Πως είναι να ασχολείται κάποιος με την τέχνη την εποχή της Κρίσης;
Χαίρομαι που βρέθηκα να ασχολούμαι με την Τέχνη αυτήν την εποχή και ειδικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Η οικονομική Κρίση βέβαια έχει χτυπήσει και τον κλάδο των πολιτιστικών εκδηλώσεων και τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εγώ όμως που ασχολούμαι μέσα από σύλλογο, όπου η εθελοντική εργασία είναι απαραίτητη, μπορώ να πω πως με πολύ προσωπική δουλειά, τα καταφέρνουμε τελικά.
Αφού έχω ασχοληθεί με το οργανωτικό κομμάτι, άρα και με την ανεύρεση ηθοποιών- μελών, έχω ακούσει τη φράση «εγώ δεν έχω να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες, με αυτά θα ασχολούμαι»; Τέτοιες είδους αρνήσεις έχω ακούσει και για άλλες ομάδες του συλλόγου. Τις δικαιολογώ μόνο όταν έχουν οικονομικό κόστος. Στην περίπτωση όμως της ομάδας μας, το κόστος είναι μηδαμινό. Συνήθως άλλο είναι το πρόβλημα και αυτό είναι μια δικαιολογία. Όταν κάποιος του αρέσει κάτι πραγματικά, πασχίζει να το κάνει, τι μάλλον όταν δεν απαιτούνται χρήματα.
Ποια η συμβολή της Τέχνης στη δύσκολη περίοδο που διανύουμε;
Αυτήν την εποχή ο κόσμος μιλάει και για κρίση αξιών. Κατά τη γνώμη μου, πάντα υπήρχε, απλά κρυβόταν κάτω από το πέπλο μιας υλιστικής ευημερίας που δεν την άφηνε να φανεί. Η Τέχνη είτε με το να την παράγεις είτε με το να την παρακολουθείς, είναι κομμάτι της παιδείας. Η Τέχνη και η γνώση εξημερώνουν τον κόσμο, καλλιεργούν υγιείς σχέσεις, ενισχύουν την ευγενή άμιλλα και κάνουν τον άνθρωπο πιο κοινωνικό. Η υποχρέωσή μας πρέπει να είναι να δώσουμε στις επόμενες γενιές τα κίνητρα για να επιμορφωθούν και να καλλιεργηθούν. Όσο δε γίνεται αυτό, κανένα είδος επανάστασης δεν θα ευδοκιμήσει και πάντα θα είμαστε έρμαια των καταστάσεων και παθητικοί δέκτες των εξελίξεων. Ειδικά αυτήν την εποχή, θα πρέπει να μείνουμε όρθιοι και δυνατοί για να αντιμετωπίσουμε την κρίση βγάζοντας προς τα έξω τα καλά μας συναισθήματα. Ο κόσμος γίνεται καλύτερος με το να βελτιώνουμε καταρχήν τους εαυτούς μας και στη συνέχεια να δουλεύουμε σα σύνολο. Ο καθένας, από τη θέση που βρίσκεται.
Πως είναι να παράγεις Τέχνη στην περιφέρεια;
Στον ερασιτεχνικό τομέα, δεν έχει ιδιαίτερες διαφορές με το να είσαι στην Αθήνα. Ίσα- ίσα που νομίζω πως τελικά είναι πιο εύκολο να γίνεις γνωστός σε μικρότερες πόλεις όπου ο κόσμος σε αναγνωρίζει πιο εύκολα. Υπάρχει βέβαια ανταγωνισμός. Στην Πάτρα ειδικά, υπάρχουν πολλές θεατρικές ομάδες και πολύς κόσμος που ασχολείται. Το θέμα βέβαια είναι να έχεις και κοινό. Σε αυτό το κομμάτι αν και δεν πάμε άσχημα, πιστεύω πως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Στα εννέα χρόνια που ζω στην Πάτρα, σε όσες θεατρικές παραστάσεις έχω πάει βλέπω τους ίδιους ανθρώπους. Θα ήθελα το κοινό να ανανεώνεται και να πηγαίνουν όλο και περισσότεροι νέοι. Υπάρχουν πολύ καλά σχήματα τα οποία συνεχώς βελτιώνονται και ανεβάζουν τον πήχη για εμάς που ασχολούμαστε. Αυτό, είναι ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα...
Θα μας βρείτε στα:
http://www.pkeotepatras.gr
http://www.polymorfo.gr
Και στο στέκι μας, Ηλέκτρας 12, Πάτρα. Τηλέφωνο: 2610631048.
