Δεύτερος χρόνος επιτυχίας για την παράσταση «Προμηθέας Εσταυρωμένος». Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με τον Προμηθέα και να αφιερώσετε τρία χρόνια έρευνας, και προετοιμασίας για το ανέβασμά του;
Χρήστος Λιακόπουλος: Μετά την επιτυχημένη πορεία της προηγούμενης παράστασής μου «Αυτοκράτωρ Αδριανός», για τέσσερις συνεχείς χρονιές, ένιωθα πως το βάρος της ευθύνης μου για τη συνέχεια ήταν μεγάλο. Έπρεπε να δημιουργήσω κάτι που να είναι έστω και λίγο καλύτερο. Αρχικώς, αυτό που έπρεπε να αποφασίσω ήταν το θέμα και τον ήρωα με τον οποίο θα καταπιαστώ. Ψάχνοντας, μου ήρθε στον νου ο μύθος του Προμηθέα, άρχισα να διαβάζω ό,τι μπόρεσα να βρω σχετικό κι αποφάσισα ότι θα έφτιαχνα έναν θεατρικό μονόλογο με ήρωα τον Τιτάνα Προμηθέα. Ήμουν σίγουρος ότι το συγκεκριμένο έργο θα εξέλισσε ακόμα περισσότερο, ψυχικά και πνευματικά, όσους είχαν δει την προηγούμενη παράστασή μου αλλά θα ήταν εξίσου ωφέλιμη και για όσους έβλεπαν απευθείας τον «Προμηθέα Εσταυρωμένο».
Είναι μια πολύ δύσκολη παράσταση που απαιτεί εκτός από υποκριτική δεινότητα και σωματικό σθένος. Ποια είναι η προετοιμασία που κάνετε ως καλλιτέχνης πριν ανεβείτε στη σκηνή;
Χρήστος Λιακόπουλος: Ο «δρόμος» έχει χαραχτεί κι ανοίξει πριν ξεκινήσουν οι παραστάσεις, κατά την περίοδο των συνεχών κι επίπονων προβών. Όταν το αποτέλεσμα των σκληρών αυτών προσπαθειών μου είναι από ένα επίπεδο και πάνω, θεωρώ πως έχει φτάσει η ώρα να αρχίσω να παίζω το έργο μπροστά στους θεατές. Αν σωματικά και φωνητικά είμαι εντάξει, αυτό που απομένει είναι, μισή ώρα πριν την παράσταση, να ζεστάνω το σώμα και τη φωνή μου. Η ψυχική μου ετοιμότητα είναι από ώρες προετοιμασμένη, οπότε με την έναρξη της παράστασης ο ήρωάς μου είναι εκεί.
Από πέρυσι που ανέβηκε η παράσταση μέχρι φέτος το παγκόσμιο σκηνικό έχει αλλάξει και η παγκόσμια ειρήνη είναι πολύ εύθραυστη. Πόσο προφητικό είναι το έργο που φτιάξατε και ποιες αλήθειες πραγματεύεται;
Χρήστος Λιακόπουλος: Το έργο μου πραγματεύεται τον συνεχή αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία πρωτίστως απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό και μετά απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας. Όπως και την ένδειξη, στην πράξη, της αγάπης, που βέβαια στον ύψιστο βαθμό της φτάνει μέχρι την αυτοθυσία. Επίσης, καταδεικνύει τον «στραβό» δρόμο που έχει πάρει η ανθρωπότητα, εστιάζοντας εγωιστικά στην υπερσυγκέντρωση πλούτου και εξουσίας και την στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στη σύγκρουση και στον πόλεμο. Άρα είναι ένα έργο διαχρονικό και πάντα επίκαιρο, που αναπόφευκτα –ως τέτοιο– θα εξέφραζε και τη σημερινή εποχή.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κοινού μετά το τέλος της παράστασης;
Χρήστος Λιακόπουλος: Νιώθω πως ενθουσιάζονται, εκστασιάζονται, χειροκροτούν θερμότατα και πολλές φορές κάθονται ακίνητοι στην αίθουσα, αναλογιζόμενοι προφανώς τα μηνύματα της παράστασης και βιώνοντας τον αντίκτυπό της, μέχρι ν’ αποφασίσουν τελικά να αποχωρήσουν από αυτήν. Κατόπιν, όταν με συναντούν στο φουαγιέ και συνομιλούν μαζί μου αντιλαμβάνομαι πως έχουν αφυπνιστεί, γεμίσει με θάρρος και δύναμη και μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν πιο εποικοδομητικά τα εμπόδια που τους ταλανίζουν. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να πάρουν τα μαθήματα, που απορρέουν από τη διαδικασία αυτή, και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Ένας απλός άνθρωπος είναι και ένας «Προμηθέας Εσταυρωμένος»;
Χρήστος Λιακόπουλος: Πράγματι… καθένας από εμάς είναι και ένας «Προμηθέας Εσταυρωμένος» που «δεν έχει φτάσει στο όριό του. Και προσπαθώντας και αγκωμαχώντας κάθε μέρα ν’ ανηφορίσει λίγο πιο ψηλά, νιώθει ρίγη, συγκινήσεις, χαρές, λύπες»… (απόσπασμα του έργου) Είναι η διαδικασία που περνάει ο καθένας από εμάς μέχρι να φτάσει στο μέγιστο ύψος, στο τέρμα δηλαδή, αυτού που εννοούμε άνθρωπος. Και ύστερα, βέβαια, να περάσει στο επόμενο στάδιο…
Μελλοντικά σχέδια;
Χρήστος Λιακόπουλος: Συνεχώς μέσα μου υπάρχουν ιδέες, σκέψεις, οράματα τα οποία αναμοχλεύονται, αλληλεπιδρούν και γεννούν διάφορα αποτελέσματα. Όταν είναι η ώρα παρουσιάζω καθένα από αυτά στο κοινό. Την παρούσα περίοδο είμαι προσηλωμένος στον «Προμηθέα Εσταυρωμένο».
Περισσότερες λεπτομέρειες για την παράσταση πατήστε ΕΔΩ
