Δύο νέα βιβλία από τις "Εκδόσεις των Συναδέλφων"
Αγουστίν Γκαρθία Κάλβο Περί Θεού
Μετάφραση: Κώστας Παναγιωτίδης
Σχήμα 14Χ20,5 • 352 σελίδες • Τιμή 20 ευρώ • ISBN 978-960-9797-24-5
Στο σημαντικό αυτό έργο του ο Αγουστίν Γκαρθία Κάλβο επιχειρεί να ωθήσει ό,τι μας απομένει από λογική και συναίσθημα να μιλήσει (κι έτσι να ενεργήσει) ενάντια στην Πίστη, το θεμέλιο της Εξουσίας και της Πραγματικότητας.
Εναντιώνεται στις πλάνες που προκαλεί η αλλαγή του ονόματος του Θεού, ο οποίος καταλήγει να ονομάζεται Άνθρωπος ή, τελικά, Χρήμα. Φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός έχει οδηγήσει πολλούς, μέσα από τις πλάνες αυτές, στην ψευδαίσθηση ότι έχουν πάψει να πιστεύουν σε Αυτόν, και επιτίθεται στο ερώτημα σχετικά με την ύπαρξή Του ή πραγματικότητά Του.
Στη συνέχεια, επιτίθεται στο ερώτημα σχετικά με τη μοναδικότητά Του (και τριαδικότητά Του), το οποίο συνεπάγεται την αρσενικότητά Του. Έπειτα εξετάζει τις ιδιότητές Του έτσι όπως αναφέρονται στο κατηχητικό: Παντοδύναμος, Δίκαιος, Πάνσοφος ή Παντογνώστης, Πανάγαθος, σβήνοντας κάπου εκεί τον συλλογισμό του μέσα σ' ένα κάλεσμα του αγνώστου, αυτού που είναι εδώ αλλά δεν ξέρουμε τι είναι.
Ο Αγουστίν Γκαρθία Κάλβο, ως συνεχιστής της παράδοσης του Ουναμούνο και του Ματσάδο, ήταν πάνω απ' όλα ένας δάσκαλος της ζωντανής γλώσσας και της ελεύθερης σκέψης, όχι μόνο για τους φοιτητές του αλλά και για όλες τις μεταπολεμικές γενιές του ελευθεριακού ρεύματος της ιβηρικής χερσονήσου.
Γεννήθηκε στη Θαμόρα της Καστίλλης στις 15 Οκτωβρίου του 1926. Σπούδασε Φιλοσοφία και Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκας (1943-48), όπου και συνέχισε ως καθηγητής λατινικών και αρχαίων ελληνικών (1948-56). Από το 1959, μετά από διαγωνισμό, αρχίζει να εργάζεται ως καθηγητής λατινικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Σεβίλλης. Το 1965 καταλαμβάνει την έδρα της λατινικής φιλολογίας στη Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης, απ' όπου και εκδιώκεται, από τη θέση του αλλά και από το πανεπιστήμιο, λόγω της συνεισφοράς του στον σχηματισμό του κινήματος των acratas και της συμμετοχής του στις κινητοποιήσεις εκείνης της περιόδου. Με τον θάνατο του Φράνκο επιστρέφει στη Μαδρίτη και ανακτά την έδρα της Λατινικής Φιλολογίας το 1975, απ' όπου και συνταξιοδοτήθηκε τον Οκτώβριο του 1991. Την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε ομότιμος καθηγητής της Σχολής Φιλολογίας του Κομπλουτένσε. Παράλληλα, όλ' αυτά τα χρόνια, μετά την επιστροφή του από την εξορία και μέχρι τον θάνατό του, συνέχισε να συμμετέχει ενεργά στις πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής, ενώ από το 1997 διηύθυνε την εβδομαδιαία Πολιτική Συζήτηση (Tertulia politica) του Πολιτιστικού Κέντρου (Ateneo) του δήμου της Μαδρίτης, η οποία τώρα φέρει το όνομά του. Κέρδισε τρεις φορές το Εθνικό Βραβείο, Δοκιμίου, Μετάφρασης και Δραματικής Λογοτεχνίας. Πέθανε στη Θαμόρα στις 1 Νοεμβρίου του 2012.
-------------------------------
Συλλογικό έργο "Αυτοδιαχείριση: Μια ιδέα πάντα επίκαιρη"
Μετάφραση: Θοδωρής Δρίτσας – Κώστας Σπαθαράκης
Σειρά: Animal Politicum 7 • Σχήμα 12,5Χ19,5 • 136 σελίδες • Τιμή 7 ευρώ • ISBN 978-960-9797-25-2
Τι είναι η αυτοδιαχείριση; Τι διδάγματα μπορούμε να αποκομίσουμε από την εμπειρία εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης του παρελθόντος αλλά και του παρόντος; Υπό ποιες προϋποθέσεις μπορούν τέτοιου είδους εγχειρήματα να συμβάλουν στον κοινωνικό μετασχηματισμό;
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μικρή αναδρομή στα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης, στα όρια και τις δυνατότητές τους είτε σε επαναστατικές περιόδους είτε στην πραγματικότητα των σύγχρονων αγώνων: οι εργοστασιακές επιτροπές στη Ρωσία της περιόδου 1917-1921, η Ισπανία της περιόδου 1936-1939, η Γιουγκοσλαβία των δεκαετιών του '60 και του '70, η ωρολογοποιία LIP στη Γαλλία το 1973, η Αργεντινή, η Βραζιλία και το Μεξικό του σήμερα μαζί με κάποιες εμπειρίες και κινήματα στον Καναδά, την Ελβετία, την Ιταλία και τη Μ. Βρετανία τις τελευταίες δεκαετίες.
Μια πολιτική γραμμή διατρέχει τούτο το πολύτιμο εγχειρίδιο από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα: πέρα από την όποια κριτική, είναι φανερό ότι χωρίς την αυτοδιαχείριση κανένα σχέδιο χειραφέτησης δεν είναι βιώσιμο. Τα αφεντικά έχουν ανάγκη τους εργάτες, όχι το αντίστροφο.
Το βιβλίο έχει και «ελληνικό» ενδιαφέρον αφού στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια αρχίζουμε να επανεφευρίσκουμε πράγματα που, ενώ υπήρχαν στο παρελθόν, είχαν ξεχαστεί για δεκαετίες ή είχαν απαξιωθεί στη συλλογική συνείδηση λόγω του ευτελισμού τους από το κράτος, τα κόμματα και τους εργατοπατέρες: τον συνεταιρισμό, τη συνεργατικότητα, την αλληλεγγύη. Έννοιες και αξίες που σήμερα γίνεται προσπάθεια να επαναθεμελιωθούν, μακριά από αναθέσεις, ιεραρχίες και γραφειοκρατικές αγκυλώσεις μέσα από εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης και συνεργατισμού.
Το βιβλίο είναι μια συλλογική προσπάθεια της Alternative Libertaire της Γαλλίας και της Union Communiste Libertaire του Κεμπέκ.
Περιέχει κείμενα των: Daniel Guérin // Frank Mintz // Organizaciόn Socialista Libertaria // Laurent Esquerre // Guillaume Davranche // Martine Hassoun // José Luis Humanes Bautista // Lia από FdCA // Michel Nestor // Mark Haldimann // Vladimir Claude Fisera // Charles Piaget
Επιμέλεια: Guillaume Davranche
---------------