«Έχεις πινέλα και χρώματα. Ζωγράφισε τον Παράδεισο και μπες μέσα». Με τα λόγια του Καζαντζάκη για οδηγό, ο Βασίλης Πέρρος μας καλεί στο ζωγραφικό του καταφύγιο, όπως το μεταφέρει από το εργαστήριο στην γκαλερί Σκουφά από την Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου μέχρι και τις 12 Μαρτίου 2022.
Το τελευταίο του εικονογραφικό σύνολο δημιουργήθηκε μέσα στην πανδημία. Από το ξεκίνημά της, κατόπιν με τη συνθήκη του εγκλεισμού, ο ζωγράφος δεν έμεινε ερμητικά κλεισμένος, αλλά «κρυφοκοιτούσε» στα σπίτια. Περνούσε το αδιάκριτο βλέμμα του μέσα από τις χαραμάδες κι έριχνε τον φακό του για να συλλάβει τα τεκταινόμενα του σημερινού σπιτιού σε κάθε λεπτομέρεια.
Ο οίκος και το σχήμα του εμφανίζεται σχεδόν σε όλα τα έργα ως εικόνα αρχετυπική. Πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι καθημερινοί και το σπίτι είναι το πεδίο όπου εξελίσσεται η σύγχρονη πραγματικότητα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Η έννοια του «οίκου» που προστατεύει ως απάγκιο, ενώνει, αλλά μπορεί και να περιορίζει, ακόμη και να συνθλίβει, ζωντανεύει και γίνεται επιφάνεια ζωγραφική. Στις δύο διαστάσεις καθρεφτίζεται ο ζωτικός χώρος όπου ο κόσμος βίωσε τα τελευταία χρόνια την πρωτόγνωρη δοκιμασία του εγκλεισμού υπό το φόβο της αόρατης απειλής.
Το κεντρικό έργο που συμπυκνώνει την ιδέα του Βασίλη Πέρρου, τιτλοφορείται με τον εύγλωττο τίτλο «Exit» (Έξοδος). Είναι καρπός πολύμηνης προσπάθειας, έργο που το(ν) βασάνισε. Πρόκειται για σπονδυλωτό σύνολο από ιστορίες που λειτουργούν αυτόνομα κι όλες μαζί έχουν τη λογική «πολυκατοικίας». Την ιδέα της χωροταξίας πήρε όταν δίδασκε εικαστικά τους μαθητές του μέσω Webex. Στο ψηφιακό περιβάλλον άντλησε βιώματα αποκαλυπτικά, «παράθυρα» που του έδωσαν λύσεις ζωγραφικές. «Αυτή η εικόνα ήρθε και πότισε το μυαλό μου. Παρά τα στενά όρια του μαθήματος κατανοούσες τι επικρατεί σε κάθε οικογένεια, από μικρά ευτράπελα έως τρομερά δυσάρεστες ιστορίες. Παιδιά και γονείς έβγαλαν “ρίζες” επάνω στον καναπέ μπροστά σε μια οθόνη. Αυτήν την εικόνα, λοιπόν, ήθελα να μεταφέρω».
Το σπίτι, όμως, του ζωγράφου δε μένει ακίνητο. Έχει πόρους, αναπνέει ως ύπαρξη, μετακινείται, διαστέλλεται, ανοίγει και κλείνει θυμίζοντας συμπληγάδες, παραλλάσσοντας κάθε τόσο την οπτική γωνία, εστιάζοντας σε διαφορετικά σημεία του χώρου ή μεγεθύνοντας τα πρόσωπα. Κάθε φιγούρα παρουσιάζεται με διπλάσιο κεφάλι κατ’ αναλογία με το κανονικό, σε μία «παραμόρφωση της μαριονέτας» όπως την αποκαλεί. «Ήθελα να δείχνει σαν κουκλοθέατρο με μαριονέτες θλιβερά πραγματικές. Διότι είμαστε θιασώτες ενός έργου που παίζουμε άθελά μας με νήματα αόρατα».
Στην ντεκουπαρισμένη ζωγραφική επιφάνεια ο Πέρρος χτίζει το χρονικό μιας εποχής. Αρχιτεκτονεί ένα αναγνωρίσιμο προσωπικό σύμπαν, στο οποίο καλείται να μετάσχει, με δημιουργικό τρόπο, και ο πλέον αμύητος θεατής. Καθένας δηλαδή μπορεί να βρει τον εαυτό του εκεί και οι προσωπικές ιστορίες γίνονται υπόθεση συλλογική. Ο δημιουργός αντλεί τα υλικά του από την παραστατική ζωγραφική για να μιλήσει για την εσωτερίκευση του θανάτου και πώς αυτή η ψυχική καταγραφή επηρεάζεται από μια εξωτερική μαζική απειλή όπως η πανδημία. Μια τέχνη που αποζητά το υπερβατικό μέσα από τον ρεαλισμό. Αν και ζούμε την αυγή της εικονικής πραγματικότητας, η πραγματική πραγματικότητα είναι πιο σκληρή όταν την αντικρίζουμε. Και η τέχνη έχει τη δύναμη να ρίχνει ένα διαφορετικό φως.
«Παρ’ όλα αυτά ο Πέρρος δεν σε καταθλίβει. Αντίθετα, σε παρηγορεί» γράφει ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς. «Τρέφει απέραντη αγάπη και ευαισθησία για τους ανθρώπους που πάσχουν. Και η ζωγραφική του αύρα μέσα από μεγαλειώδη μικροπράγματα – σε μια ανθοστήλη, στην παρέα ενός ζώου, στ’ αναμμένο καντήλι, στη ζεστασιά του χαλιού - περνά από τα σπίτια και σε συμφιλιώνει με τη μοίρα, με τον πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων».
Σύντομο βιογραφικό
Ο Βασίλης Πέρρος γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1999-2005). Έχει πραγματοποιήσει 7 ατομικές και έχει συμμετάσχει σε πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχει φιλοτεχνήσει µε έργα του εξώφυλλα βιβλίων και δίσκων και έχει επιμεληθεί σκηνογραφικά θεατρικές παραστάσεις.
Ο Βασίλης Πέρρος[Αθήνα,Ελλάδα,8-4-1981]στο έργο του "Κιβωτός"[2021][Λάδι σε καμβά][Διαστάσεις: 130 χ 182 εκατοστά]εκθέτει στο κέντρο της σύνθεσης ένα πλοιάριο με 2 παιδιά που βλέπουν το απώτερο μέλλον τους με κυάλια, ενώ η θάλασσα μέσω των σλόγκαν[home is where can be myself,home is where I keep my secrets,home is where memories are born,home is my belongings are] που υποκαθιστούν τη φύση των κυμάτων, υπογραμμίζει με έμφαση τη σημασία της οικογένειας.Στις πλευρές του μεταφερόμενου σπιτιού από το πλοιάριο εξεικονίζονται οικογενειακές στιγμές από τη ζωή των προσφυγόπουλων, ενώ η αιθάλη από την καμινάδα προδηλώνει την οικογενειακή θαλπωρή και ζεστασιά, όπως αυτή είναι εκπεφρασμένη στην εικαστική φωτογραφική παρελθοντική διατύπωση των τοιχών του σπιτιού.
Στο έργο "Τις νύχτες ονειρεύομαι ότι πετάω"[2021][Λάδι σε ντεκουπαρισμένο καμβά][Διαστάσεις: 97 χ 137 εκατοστά]ο καλλιτέχνης παρουσιάζει ένα διοπτραφόρο παιδί που κοιτάζει τον ουρανό κατάπληκτο και τα παιδιά που υπερίπτανται δημιουργούν νεφέλες στον έναστρο νυκτερινό ουρανό ή κατʼ άλλους τις διαλύουν και τις απομακρύνουν, για να παίξουν παίγνια με τα άστρα, διαπλάθοντας τον δικό τους ψυχικό και ενδότερο κόσμο στο ντεκόρ του ουρανού.Επιπροσθέτως,η θύρα στο βάθος είναι περίκλειστη εν είδει αδιεξόδου από αυτό τον επουράνιο χώρο και οι ιχθείς που είναι σύμβολο αθωότητας, υποκλίνονται ενώπιον του μεγαλείου του ουρανού.Επίσης,το παιδί είναι σε άβολη στάση στη λίμνη που είναι τοποθετημένο σε αυτήν με την περιβάλλουσα φύση.
Στο έργο "Μεσημβρινή ραστώνη"[2021][Λάδι σε ντεκουπαρισμένο καμβά][Διαστάσεις: 45 χ 70 εκατοστά]τα μαξιλάρια στη θάλασσα συμβολίζουν την ξεκούραση που το ταξίδι και η περιπλάνηση συνεπάγονται.Η ημισέληνος που φωτίζει τη θάλασσα, εκπροσωπεί τα ημιτελή και ανεκπλήρωτα όνειρα που τα ταξίδια της σκέψης και του σώματος πρεσβεύουν και τα ίχνη διακαλύπτονται από ένα μακροσκελές πάπλωμα, ώστε ο θεατής να μην μπορεί να δει τα ίχνη των επισκεπτών στην αιγιαλό που εκπροσωπεί το τέλος του ταξιδιού.Εξάλλου,το γαλάζιο είναι πρόξενος νηφαλιότητας και γαλήνης στην ψυχή του θεατή.
Στο έργο "Caution! fragile"[2021][Λάδι σε ντεκουπαρισμένο καμβά][Διαστάσεις: 40 χ 60 εκατοστά]ο καλλιτέχνης μας εκθέτει δυο γυμνές φιγούρες ως μια εικόνα αντίθεσης στα πακεταρισμένα δέματα που προστατεύουν το περιεχόμενό τους ως εύθραυστο, ενώ η ανθρώπινη παρουσία δεν υπόκειται σε αυτόν το νόμο και η οποία χαρακτηρίζεται από ανωνυμία λόγω αιδούς προς τον θεατή ή και τον καλλιτέχνη την ώρα της σχεδίασης.
Στο έργο "Παίζουμε! Wanna play?"[2021][Λάδι σε ντεκουπαρισμένο καμβά][Διαστάσεις: 90 χ 135 εκατοστά] μας εκθέτει μία κοπέλα που η καρέκλα είναι μικρότερη του αναστήματός της και του μεγάλου της κεφαλιού, ενώ η έκφραση και οι συσπάσεις του προσώπου της συμβολίζουν την ωριμότητά της εν συγκρίσει με την παιδική της ηλικία ενώ τα στέμματα που μετεωρίζονται στον χώρο διακινούνται μέσω νημάτων από ένα χέρι αγνώστου και δε διαφαίνεται να είναι προσαρμοσμένα και να ταιριάζουν στην κεφαλή της,ενώ αυτό που είναι πιο ταιριαστό σε αυτήν είναι και το πιο ανώτερο στον χώρο.Επιπλέον, η κοπέλα δε φαίνεται να απολαμβάνει την παιδική της ηλικία με τα παρατημένα στο δάπεδο παιχνίδια.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει κάνει ο Γιώργος Μυλωνάς, Iστορικός τέχνης, τις μεταφράσεις των κειμένων του καταλόγου στα αγγλικά τις έχουν κάνει οι Αndrea Schroth και Σταυρούλα Πετουσάκη,τις φωτογραφίες των έργων του καταλόγου έχει κάνει ο Χρίστος Σιμάτος[Αθήνα,Ελλάδα,21-6-1977] και τον σχεδιασμό του καταλόγου η Μαριάννα Πόγκα.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ/ΑΡΕΛΗΣ
Γκαλερύ Σκουφά
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. www.skoufagallery.gr
+00 30 210-3643025
Σκουφά 4,Αθήνα,Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης:17.2.2022-12.3.2022
Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα-Τετάρτη: 10.00-16.00
Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή: 10.00--21.00
Παρασκευή: 10.00--20.00
Σάββατο: 10.30-16.00