©Γράφει η Μαρία Πανούτσου
ΜΙΑ ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ο Θωμάς Τουρναβίτης
Η τέχνη είναι ο καθρέπτης του καλλιτέχνη.Όσο προσπαθεί να φανερωθεί τόσο κρύβεται και όσο προσπαθεί να κρυφτεί, τόσο αποκαλύπτεται.
Το έργο του Τ.Τ για μένα είναι μια βουτιά στην προσωπική ελευθερία και στην ιστορία της τέχνης.
Μια πιό ακαδημαική προσέγγιση του έργου του: Εξπρεσιονιστικός ρεαλισμός. Σε αυτούς τους δύο όρους στριμώχνεται ένα πλήθος από άλλες έννοιες και τάσεις όπως, ιμπρεσιονισμός, φωβισμός.
Οι πίνακες του θυμίζουν σύρματα χρωματιστά, μοντέλα για γλυπτικές φόρμες.Όλες αυτές οι λεπτές φαινομενικά άναρχες καμπύλες και γραμμές κοφτερές σαν μαχαίρι, λές από σύρμα, οργανώνουν ένα τοπίο γνωστό, αναγνωρίσημο μιας μεσο-αστικής τάξης. Άνθρωποι με μια ζωή δεδομένη χωρίς εκπλήξεις. μορφές που η σάρκα τους φτάνει σε μας, αλλοιωμένη. Οι άνθρωποι αυτοί διάγουν μια ήσυχη αποδεχτή ζωή που όμως ο ζωγράφος αποδομεί με τον τρόπο που την αποτυπώνει.
Οι εικόνες του κρύβουν καλά τον καλλιτέχνη η καλύτερα δεν κατορθώνουν να κρύβουν την ύπαρξη του καλλιτέχνη και των συναισθημάτων του και κυρίως της ματιάς του, για την ζωή και τον άνθρωπο. Οι ήρωες του, οι αντιήρωες του καλύτερα, είναι απόηχος ανθρώπων που κάποτε υπήρξαν γνήσιοι, πριν καταλύξουν σβησμένεςπινιλιές, πληροφορίες ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής.
Ο Τ.Τ απεικονίζει την λύπη του για τους ανθρώπους αυτούς.
Η κριτική που κάνει με το έργο του είναι όχι μόνο για τους άλλους αλλά και για τον ίδιο.Δεν τρέφει αυταπάτες. Όμως στο έργο του υπάρχει ένα μεγάλο ‘όμως’.
Η στοργή του. Αυτή η στοργή επεμβαίνει και μαλακώνει το τοπίο. Τρυφερές υπάρξεις με παιδική διάθεση, φαίνεται καθαρά αυτό στις στάσεις και χειρονομίες του ανθρωποκεντρικού του τοπίου και στα φωτο γραφικά του πλάνα τα γεμάτα λύπη, χιούμορ και πολύ στοργή, αυτό χαρακτηρίζει το έργο του και το μετατρέπει σε μια θάλλασα συναισθμάτων.Τό χρώμα δαιμονικό μοιάζει ακατέργαστο, προσπαθεί να μετριάσει την τραγικότητα με το παιχνίδισμα της πινελιάς.
Μια φλεγόμενη βάτος ειναι ο Τ .Τ όμως δεν εγκαταλείπει την παιδικότητα του και το καταλαβαίνουμε με την πρώτη ματιά στο έργο του ότι ο καλλιτέχνης ζωγραφίζει με τοχέρι και ην καρδιά και έχει αφήσει την λογική και το ένστικτο για την ίδια την ζωή ( για άλλες εκφάνσεις της ζωής).
Η αγάπη του για την ζωή και τον άνθρωπο είναι ολοκληρωτική
γι ΄αυτό δεν επιτρέπει ωραιοποίηση στο έργο του.
Ο ίδιος λεει πως ο πατέρας του έργου του ειναι ο ήλιος. με αυτήν την πρόταση δείχνει την καταγωγή του από την χώρα του ήλιου.Πράγματι οι πίνακες του ειναι σαν να έχει πέσει ο ήλιος πάνω στα έργατου.
Η παραμόρφωση του κόσμου που εκθέτει, κρατιέται λίγο πριν την τελική εξαφάνιση. Είναι λίγο πριν την έκριξη.
Το έργο του θέτει ένα ερώτημα.Θα φτάσουμε μέχρι εκεί? Στην τελική εξαφάνιση?
Σατιρίζει επειδή απλά πονάει. Οι εικόνες του δημιουργούν σύνθετα συναισθήματα.Δεν εμφανίζει την τραγικότητα με ένα κλασσικό τρόπο αλλά με έναν σύγχρονο αποδομητικό τρόπο, μια μοντέρνα ματιά σε ένα παλιό δράμα, όσο ο άνθρωπος. .
Η τέχνη του έχει τους προγόνους της αλλά τα δακτυλικά αποτυπώματα, είναι τα δικά του.
Η φυσική του, ανθρώπινη μορφή, απέχει κατά πολύ από τις μορφές που στήνονται να φωτογραφηθούν στα έργα του. Αναγεννησιακός αυτός ο ίδιος, ενώ οι μορφές του βαθιά ριζωμένες στον σύγχρονο κόσμο.
Είναι σημαντικό πως αυτά τα είδωλα αυτές οι μορφές, κατορθώνουν και γίνονται οικείες και αγαπηές στον θεατή. Μετά από καιρό αφού τις έχεις δει, τις αναζητά όπως και το καθάριο βλέμμα του Θωμά Τουρναβιτη.
Ένα άλλο έργο λοιπόν εξ ίσου σημαντικό παράλληλα με αυτό που αποτυπώνεται στον καμβα, είναι η ίδια η ζωη του Τ.Τ
ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ
ΑΘΗΝΑ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2015
http://www.thomastournavitis.org
Πρόσφατα έγινε έκθεση του Θωμά Τουρναβίτη με την ενότητα
ΘΑΛΑΣΣΑ στο Παρίσι στις 11 μ 18 Ιουνίου, στην GALLERY DESMOS .