To κείμενο γράφει η Βαλεντίνη Δαφνούλη
Η παράσταση “Closer" εκτυλίσσεται στη δεκαετία του '90, με την προβολή της τυχαίας συνάντησης τεσσάρων αγνώστων, οι οποίοι εμπλέκονται σε ένα ερωτικό παιχνίδι, στο οποίο πολύ γρήγορα κατρακυλούν λόγω των ανασφαλειών που χαρακτηρίζει τον καθένα, και οδηγούνται σε συνέπειες που αντανακλούν μόνο επιφανειακά τα αρχικά τους κίνητρα.
Στα θετικά σημεία της παράστασης ξεχωρίζει η ερμηνεία της Ναταλίας Σουίφτ στο ρόλο της Άλις, που αποδίδει τη νεότητα, την ανισορροπία και την ευαισθησία μιας ανήσυχης και ταλαιπωρημένης προσωπικότητας. Επίσης, η Βίκυ Παπαδοπούλου αποδίδει τον ρόλο της με ειλικρίνεια και αμεσότητα (πολύ πετυχημένη διανομή, αν κρίνουμε ότι στην ταινία παίζει τον ρόλο η Julia Roberts). Ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης επίσης αποτελεί πετυχημένη διανομή και σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις του κοινού με τον αισθησιασμό που απέδωσε στην σκηνή. Ο Σπύρος Σταμούλης επίσης ωραία ερμήνευσε την αβολότητα του χαρακτήρα του.
Πετυχημένη η σκηνή chatting ανάμεσα στον Λεβεντογιάννη και στον Σταμούλη, καθώς και η σκηνή του strip club μεταξύ Σουίφτ και Λεβεντογίαννη, σε σκηνογραφία της Λίνας Πηγαδιώτη. Ενδιαφέρουσα η προσθήκη κάμερας στην παράσταση, ειδικά με τα κοντινά της Παπαδοπούλου - πολύ σωστή κίνηση για την εκφραστικότητα της συγκεκριμένης ηθοποιού. Τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα ήταν σύγχρονα και αντιπροσώπευαν τον κάθε ρόλο. Οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη απέδωσαν την ατμόσφαιρα του έργου - αν και δεν είμαι προσωπικά φίλη της σκηνοθεσίας που σβήνει τα φώτα για να αλλάξει σκηνή. Στα αρνητικά, ωστόσο, βρίσκονται και οι σκηνές που έδειχναν το παράλληλο των δύο ζευγαριών, και έμοιαζαν πρόχειρες. Η μουσική της Δανάης Νίλσεν, απέδωσε το βρετανικό ύφος της παράστασης, και συνεπώς, μπορεί να αποδειχθεί λίγο ξεπερασμένη.
Σε γενικές γραμμές, η παράσταση σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Αποσπερίτη-Μπόγδανου, δεν καταφέρνει να προσφέρει μια βαθύτερη ανάλυση των ανθρωπίνων σχέσεων και σταματάει σε μια επιφανειακή αντιμετώπιση των θεματικών της. Κατά κάποιον τρόπο, απομακρύνεται από τη σύγχρονη πραγματικότητα και επικεντρώνεται περισσότερο σε μια ξεπερασμένη προσέγγιση, χωρίς να προσφέρει κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο, οπότε υπήρξαν και δραματουργικές αστοχίες. Το έργο επικεντρώθηκε στα ερωτικά δύο πολύ ετεροκανονικών σχέσεων και κλειστόμυαλων χαρακτήρων για το τώρα, βασισμένη σε διασκευές ενός έργου που για την εποχή του μπορεί να θεωρήθηκε προχωρημένο ή και κάπως προκλητικό.
Την παράσταση θα βρείτε στο Θέατρο Χώρα μέχρι και τις 28/4.
Θέατρο Χώρα - Κυψέλη, Αμοργού 18-20