To κείμενο γράφει η κριτικός θεάτρου Βαλεντίνη Δαφνούλη.
Η παράσταση «Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον» γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τη Βαλέρια Δημητριάδου – ωστόσο αποτελεί μια συλλογική προσπάθεια του θιάσου C for Circus.
Το «Και εφύτευσεν ο Θεός Παράδεισον» είναι ίσως από τις πιο αξιόλογες προσπάθειες στον χώρο του θεάτρου τον τελευταίο καιρό, όχι μόνο για την σπανίως θιγμένη θεματική του έργου στον χώρο του θεάματος, αλλά και για τη συνολική αυτή προσπάθεια μιας ομάδας που κάνει αντιληπτά εξ αρχής τη χημεία και τον επαγγελματισμό των μελών της. Η υπόθεση εκτυλίσσεται αβίαστα, και μαζί της άρτια εκτελούνται και οι σκηνοθετικές τεχνικές και τα δραματικά στοιχεία της δημιουργού.
Η ιστορία του έργου αφορά την Χλόη, μια κοπέλα συνεσταλμένη, η οποία πέφτει θύμα trafficking – και έπειτα η υπόθεση εξερευνεί αυτόν τον τραγικό κόσμο της παρανομίας, της καταπίεσης, της βίας, αλλά και της συγκάλυψης. Η σκηνοθέτης πολύ πετυχημένα θίγει την σχετικότητα της συναίνεσης αλλά και της επιλογής, σε μια προσπάθεια που λειτουργεί ως ματιά από κλειδαρότρυπα μιας πόρτας, πίσω από την οποία κρύβεται μια πατριαρχική κοινωνία και ένας αόρατος εχθρός, που υποκινούν την εμπορία ανθρώπων, τη σεξουαλική δουλεία και εκμετάλλευση, την καταναγκαστική εργασία και τη ψυχική και σωματική βία.
Η παράσταση καταφέρνει να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό της περί του θέματος του trafficking και ρίχνει φως στην ανάγκη, όχι μόνο της καταπολέμησης του, αλλά και της κατανόησής του, μέσω της αναπαράστασης των θυμάτων (Αθηνά Αλεξοπούλου, Αθηνά
Σακαλή, Χρύσα Κοτταράκου, Μαρία Προϊστάκη), των θυτών (Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Κάππας, Θανάσης Χαλκιάς), αλλά και άλλων εμπλεκόμενων χαρακτήρων που αντιμετωπίζουν αυτήν τη δυαδικότητα (Γρηγόρης Μπαλλάς, Σπύρος Χατζηαγγελάκης). Ο Βαγγέλης Αμπατζής δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία του αυτιστικού αδερφού της Χλόη, ενώ η Μαρία Κατσανδρή πολύ πιστά υποδύεται μια στοργική, ίσως και ταλαιπωρημένη, μάνα.
Η Δήμητρα Λιάκουρα στα σκηνικά και κοστούμια όρισε την αισθητική της παράστασης.
