(Βραβείο ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ 2013) Της Καβαζίδου I. Ελένης, Msc, PhD
Η Μπέττυ Βυτινάρου γεννήθηκε στη Δράμα και μεγάλωσε στον Πειραιά, κατάγεται δε, από την Τρίπολη. Οι γονείς της, και οι δυο εκπαιδευτικοί, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για το ήθος και για τον χαρακτήρα της. "Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη, κατανόηση και σύμπνοια... Ο πατέρας μου, πολυτάλαντος και πολυπράγμων, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήθους και του χαρακτήρα μου... Με μύησε από παιδί στη λογοτεχνία", λέει η ίδια. Από πολύ νωρίς είχε πλούσια καλλιτεχνικά ερεθίσματα από τη θεατρική και χορευτική σκηνή του Πειραιά και της Αθήνας. Ήταν ιδιαίτερα ταλαντούχα με ό,τι καταπιανόταν και είχε πάμπολλες αθλητικές διακρίσεις και έφεση στο θέατρο, τη ζωγραφική και τον χορό.
Δεκατεσσάρων ετών, με αφορμή μια παράσταση χορού, αποφασίζει ότι αυτό που θέλει πραγματικά από τη ζωή της είναι να γίνει χορεύτρια. Έτσι, ξεκινά μαθήματα στη Σχολή Χορού της Ρούλας Παπαδημητρίου στον Πειραιά. Με την ενηλικίωσή της επιλέγει σπουδές στην επιστήμη και την τέχνη της κινητικής συμπεριφοράς: αποφοίτησε παράλληλα από τη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών και από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Ραλλούς Μάνου. Ακολούθησαν δύο χρόνια μετεκπαίδευσης στη Σχολή Χορού "Stella Mann School of Dancing" και σεμινάρια στις Σχολές Χορού "The place" και "YMCA" στο Λονδίνο. Επιστρέφοντας στην Αθήνα συνεχίζει να ενημερώνεται για κάθε σύγχρονη μέθοδο και καλλιτεχνικό ρεύμα, όπως. π.χ. κάνοντας καθημερινά μαθήματα με τον Λεωνίδα Ντε Πιάν, τον Χάρη Μανταφούνη, κ.α. και παρακολουθώντας ανελλιπώς σεμινάρια χορού με εισηγητές από εξωτερικό.
Το ντεπούτο της ως επαγγελματίας χορεύτρια το έκανε στο "Ελληνικό Χορόδραμα" της Ραλλούς Μάνου, όπου συνέχισε για τέσσερα χρόνια, με ταξίδια στη Βουλγαρία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Κύπρο, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Η χορευτική της καριέρα, που ακολούθησε, ήταν ιδιαίτερα πλούσια: χόρεψε για την Εθνική Λυρική Σκηνή, για το "Πειραματικό Μπαλέτο" του Γιάννη Μέτση, τις Ομάδες Χορού του Χάρη Μανταφούνη και της Χάρις Ανταχοπούλου, καταλήγοντας στο "Αέναον Χοροθέατρο" του Ντανιέλ Λομμέλ, που αποτέλεσε και την αφορμή για να έρθει στη Θεσσαλονίκη, όπου και έμεινε, αφιερώνοντας "σ' εμάς" την πιο δημιουργική της περίοδο. Το 1991 εγκαταλείπει τη μετεξέλιξη του "Αέναου Χοροθέατρου", το " Χοροθέατρο Κ.Θ.Β.Ε.", ώριμη όντας και έτοιμη να δημιουργήσει τις δικές της εστίες καλλιτεχνικής και πολιτισμικής δράσης.
Ως χοροδιδάσκαλος, με την αποφοίτησή της εργάσθηκε στις Σχολές Χορού του Γ. Γεωργιάδη και της Β. Παππά στην Αθήνα, και αργότερα στην Επαγγελματική Σχολή Χορού της Κατσούλη. Ακολούθως δίδαξε σε πολλές Σχολές Χορού της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καταλήγοντας στη Δραματική Σχολή του Κ.Θ.Β.Ε. και το North College. Η πρώτη της συνεργασία ως επαγγελματίας χορογράφος ήταν με την "Πειραματική Σκηνή της Τέχνης" στη Θεσσαλονίκη με το έργο "Αχαρνής" του Διονύση Σαββόπουλου. Άλλες αξιοσημείωτες συνεργασίες της ήταν με το "Θέατρο Ένατης Ημέρας" ως χορογράφος και ηθοποιός, με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, με το Κ.Θ.Β.Ε. και το "Θέατρο Σοφούλη".Οι πιο πρόσφατες συνεργασίες της ως χορογράφου ήταν στη θεατρική παράσταση της "Ορέστειας", σε σκηνοθεσία Λεωνίδα Λοϊζίδη, η οποία βραβεύθηκε στη Νέα Υόρκη και στην παράσταση "Ο Τζακ και η φασολιά" σε σκηνοθεσία Χάρη Σώζου, ενώ συνεργάστηκε και με το μουσικό συγκρότημα "Dilemma".
Πέρα από μια πολυτάλαντη ερμηνεύτρια και χορογράφος, η Μπέττυ Βυτινάρου είχε και διοικητικές ικανότητες τις οποίες δεν άφησε ανεκμετάλλευτες. Το 1990 εγκαινίασε την πρώτη της Σχολή στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια χρονιά ίδρυσε το Χοροθέατρο "Παρουσίες" για το οποίο χορεύει και χορογραφεί μέχρι σήμερα, σε συνεργασία πλέον με τους μόνιμους συνεργάτες της Γιώργο Μιχαηλίδη και Τζώρτζια Βοργιά. Με αφορμή την ανάγκη στέγασης του Χοροθεάτρου "Παρουσίες" σε θεατρική σκηνή, το 1995 δημιούργησε το γνωστό "Θεατράκι" στα Ξυλάδικα, έναν πολιτιστικό χώρο που από το 1995 έως το 2000 φιλοξένησε πάνω από πεντακόσιες παραστάσεις θεάτρου, χορού και μουσικής. Το 2010 ίδρυσε δεύτερη Σχολή Χορού στον Πειραιά, ενώ το 2011 ίδρυσε, και πάλι στον Πειραιά, την Ομάδα Χοροθεάτρου "Cast". Τέλος, στον ελεύθερό της χρόνο, ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, συμμετέχοντας συχνά σε εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.
Κοινωνικό έργο:
Η ερμηνεία της έδωσε περιθώρια προσωπικής εξέλιξης, τελειοποίησης, δυνατότητες άμεσης έκφρασης και επαφής με το κοινό, ο δε ρόλος της ως χορεύτριας εξυπηρέτησε την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία του καλλιτεχνικού κοινού της Θεσσαλονίκης. Όλες αυτές τις εμπειρίες, είχε την ανάγκη και και κατάφερε να τις μεταλαμπαδεύσει στους νεότερους καλλιτέχνες ως χορογράφος και χοροδιδάσκαλος.
Πέραν της έντονης δράσης της ως χορεύτριας, χοροδιδασκάλου και χορογράφου, είχε πλούσια κοινωνική και καλλιτεχνική δράση ως συνεργάτης και σύμβουλος σε διάφορα θεατρικά σχήματα και καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Έτσι, συχνά αποτελούσε στέλεχος θεατρικών θιάσων, διατήρησε μακροχρόνια συνεργασία με το "Θέατρο ΣΟΦΟΥΛΗ" για καλλιτεχνικούς σκοπούς, διετέλεσε δε σύμβουλος χορού στη "Θεσσαλονίκη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997" και καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου "ΒΙΛΚΑ". Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων της αναβάθμισε το θεατράκι του ΒΙΛΚΑ, παρέχοντας και μαθήματα χορού για το κοινό της Θεσσαλονίκης, και καινοτόμησε με το "Παιδικό Χοροθέατρο" του ΒΙΛΚΑ.
Πέραν τούτων, ιδιαίτερα σημαντική προφορά της αποτέλεσε και η ενθάρρυνση και ενίσχυση των μαθητών της, ώστε να συνεχίσουν τις σπουδές τους στη δραματική ή την ορχηστική τέχνη, με αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να ακολουθήσουν επιτυχημένη καριέρα στο χορό, το θέατρο και τη σκηνοθεσία: Τζώρτζια Βοργιά, Ζερβού Αλεξάνδρα, Ελπίδα Ιακωβίδου, Γιώργος Μιχαηλίδης, Ελένη Μόσχα, Εύη Πάνου, Χριστιάνα Σαρασίδου, Δήμητρα Τασούδη, Νίκη Ρωμανίδου, Ελενη Τσομπανάκη, Αιρστοτέλης Ζαχαράκης και Μάνος Καρδαράς (χορευτές και ηθοποιοί), Χρηστος Λιγκας & Παυλινα Χαρελα (ηθοποιοί) κ.α.
Το 2007 βραβεύθηκε για την προσφορά της στον έντεχνο χορό, μετά από γκάλοπ που διεξήγαγε για κάθε τέχνη το καλλιτεχνικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης "Αυλαία".
Η Μπέττυ Βυτινάρου, μια καλλιτέχνις που άφησε το δικό της στίγμα, ύφος και ταυτότητα, δημιούργησε η ίδια τις ευκαιρίες της, διεκδίκησε τις επιτυχίες της και επέλεξε παράλληλες καλλιτεχνικές διαδρομές που χαρακτηρίζονται από μαχητικότητα και αποφασιστικότητα. Ενσάρκωσε με μεγάλη επιτυχία διαφορετικές καλλιτεχνικές ταυτότητες, ώστε να ορίζεται ως μια πολυτάλαντη, πολυμήχανη και αστείρευτη πηγή ζωής και ενέργειας. Το ΘΕΑΤΡΑΚΙ της και το ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ αποτελούν δύο μοναδικά επιτεύγματα. Το ΘΕΑΤΡΑΚΙ αποτέλεσε τη μοναδική ιδιωτική πρωτοβουλία ίδρυσης αμιγώς χορευτικής σκηνής στη Θεσσαλονίκη για τη δεκαετία του 1990, ενώ αργότερα αποτέλεσε καλλιτεχνικό πυρήνα που συμφιλίωνε καθημερινά όλες τις τέχνες κάτω από τη στέγη του. Το δε ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΟΡΟΘΕΑΤΡΟ ενίσχυσε την άνθηση της ορχηστικής τέχνης στη σχολική εκπαίδευση.