Θα θέλαμε αρχικά να μας εξηγήσετε τον αινιγματικό τίτλο του βιβλίου σας, ασυνήθιστος για αστυνομικό μυθιστόρημα.
Η αλήθεια είναι πως ήμουν πολύ σίγουρη για τον τίτλο από την πρώτη στιγμή. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας μεσίτης που προσπαθεί να εξυχνιάσει το μυστήριο της εξαφάνισης μιας ηλικιωμένης γυναίκας. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα, ασκώντας το μεσιτικό επάγγελμα, δηλαδή κυνηγώντας την αμοιβή του, το δύο τοις εκατό επί της αξίας του ακινήτου. Σε όλο το βιβλίο εκτυλίσσονται δύο παράλληλες ιστορίες: η εμμονή του να βρει την εξαφανισμένη γυναίκα και η προσπάθειά του να στεριώσει ως μεσίτης. Μερικές φορές, αυτά τα δύο μπλέκονται μεταξύ τους. Το «Δύο τοις εκατό» το συναντά μπροστά του αμέτρητες φορές, όχι μόνο επαγγελματικά. Τον καταδιώκει αυτός ο αριθμός, προσπαθεί να ξεφύγει από αυτόν, αλλά πάντα εμφανίζεται μπροστά του.
Πόσο δύσκολο είναι να μπουν πινελιές χιούμορ σε ένα μυθιστόρημα που ανήκει στην κατηγορία του αστυνομικού;
Αυτό είναι κάτι που με απασχόλησε πολύ. Είναι η υπόθεση του μυθιστορήματος που με οδήγησε εκεί. Φανταζόμουν μια εξαφανισμένη ηλικιωμένη γυναίκα και έναν μεσίτη που την αναζητά. Ο μεσίτης δεν έχει τα μέσα που έχει ένας αστυνομικός, άρα αποζητά τη βοήθεια των ανθρώπων της γειτονιάς. Το χιούμορ βγήκε αβίαστα επειδή, όταν εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι προσπαθούν να συνεργαστούν χωρίς συγκεκριμένους κανόνες και με παντελή έλειψη διακριτικότητας, δημιουργούνται ευτράπελα και παρεξηγήσεις. Αποφάσισα να αφεθώ σε αυτό και να μην προσπαθήσω να στριμώξω το βιβλίο μου στα στεγανά που περιμένουμε από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Είναι η καθημερινότητά σας που σας έδωσε το έναυσμα να το τολμήσετε;
Πραγματικά, από την καθημερινότητά μου εμπνεύστηκα την υπόθεση του έργου. Εργάζομαι χρόνια στις πωλήσεις ακινήτων, οπότε μου ήταν εύκολο να περιγράψω έναν μεσίτη και τις αγωνίες του. Ήθελα όμως να του ταράξω την καθημερινότητα και, όταν μου καρφώθηκε η ιδέα μιας εξαφανισμένης κυρίας, ήξερα ότι ο ήρωας που είχα στο μυαλό μου θα αποκτούσε εμμονή με το να την βρει. Και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι.
Επειδή το «Δύο τοις εκατό», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα, μήπως ήταν μεγάλο το ρίσκο που αναλάβατε;
Φαντάζομαι πως το ρίσκο το πήραν οι εκδόσεις Λυκόφως και όχι εγώ. Ο συγκεκριμένος εκδοτικός εξειδικεύεται στο αστυνομικό, το νουάρ και το φανταστικό και έχει πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του. Επίσης, έχει σταθερές συνεργασίες, οι περισσότεροι συγγραφείς εχουν εκδόσει πολλά βιβλία εκεί. Το ότι μου άνοιξαν λοιπόν την πόρτα και με καλοδέχτηκαν, ενώ είμαι πρωτοεμφανιζόμενη, ήταν μια προσωπική μου επιτυχία, καθότι θαυμάζω αυτόν τον εκδοτικό χρόνια και πάντα είχα τον νου μου για τις νέες του κυκλοφορίες. Εύχομαι λοιπόν να μην τους απογοητεύσω και να γίνω κι εγώ μόνιμο μέλος αυτής της φοβερής παρέας.
Από πού άλλου, εκτός από την καθημερινότητα, αντλήσατε ιδέες; Ποιες σε γενικές γραμμές είναι οι επιρροές σας;
Ο αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι ο Πέτρος Μάρκαρης και ο Γιάννης Μαρής. Αγαπώ πολύ τη γραφή τους. Τα βιβλία τους δεν έχουν πομπώδεις εκφράσεις αλλά απλή γλώσσα και γράφουν για τον παλμό της πόλης. Πιστεύω πως έχω επηρεαστεί από αυτήν τη γραφή.
Επίσης εμπνέομαι από τους καθημερινούς ανθρώπους. Μου αρέσει να παρατηρώ την καθημερινότητα ενός απλού ανθρώπου και να φαντάζομαι τρόπους με τους οποίους θα μπορούσα να την διαταράξω, πάντα λογοτεχνικά!
Τέλος, εμπνέομαι από την Αθήνα. Παρατηρώ τους δρόμους, τα παράθυρα των σπιτιών, τις μισόκλειστες κουρτίνες, τα σβησμένα από τα χρόνια κουδούνια. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες μού τριβελίζουν το μυαλό που πλάθει ιστορίες.
Γιατί πιστεύετε ότι ένας αναγνώστης πρέπει να διαβάσει το «Δύο τοις εκατό»;
Επειδή η υπόθεση εκτυλίσσεται στο Κουκάκι, η οποία για εμένα είναι μια φανταστική γειτονιά. Θα εκπλαγεί από όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα ενός μεσίτη, ένα επάγγελμα τόσο παρεξηγημένο. Θα γίνει μάρτυρας ενός ανομολόγητου έρωτα. Τέλος, θα γνωρίσει τους χαρακτήρες του βιβλίου οι οποίοι είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Όχι απαραίτητα ιδαίτερα ευφυείς, αλλά με τσαγανό, που θυσιάζουν και την ίδια τους τη ζωή για τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Βγαίνουν από τη βαρετή τους καθημερινότητα και αφιερώνονται στον ιερό τους σκοπό, προσπαθώντας καθένας να αφήσει το προσωπικό του στίγμα. Γιατί, σε αυτήν την παρέα, δεν πάνε όλα πάντα κατ’ ευχήν. Αλλά δεν πειράζει γιατί έχουν ο ένας τον άλλον.
Υπάρχει άλλος λογοτεχνικός χώρος στον οποίο θέλετε να δοκιμαστείτε;
Εκτός από την αστυνομική λογοτεχνία, με ενδιαφέρει πολύ η λογοτεχνία τρόμου. Αυτό είναι κάτι με το οποίο ασχολούμαι αυτήν τη στιγμή.
Συνεπώς, οι αναγνώστες θα έρθουν σε επαφή μαζί σας και με άλλα έργα. Οπότε, η τελευταία ερώτηση είναι η κλασική: τι γράφετε τώρα;
Γράφω μια συλλογή διηγημάτων τρόμου που εκτυλίσσεται σε ένα ξεχασμένο από τον χρόνο χωριό της Ελλάδας, όπου συμβαίνουν πολλά σκοτεινά πράγματα. Ας μου επιτρέψετε όμως να μην πω ακόμα κάτι παραπάνω.
