Ολοκληρώθηκε η 47η διοργάνωση του Φεστιβάλ Δράμας, που φέτος διήρκησε από 2-8 Σεπτεμβρίου.
Το Φεστιβάλ Δράμας στη φετινή έκδοση καταπιάστηκε με κοινωνικά ζητήματα - παρατηρήσαμε πως μεγάλο μέρος του εθνικού διαγωνιστικού αφορούσε την απώλεια, δίνοντας νόημα στο σλόγκαν της φετινής έκδοσης πως “όλα είναι δράμα.”
Το «MJ» του Γιώργου Φουρτούνη ήταν ένας από τους μεγάλους νικητές, αποσπώντας πέντε βραβεία, ανάμεσά τους το βραβείο σκηνοθεσίας, αλλά και το βραβείο καλύτερης αντρικής ερμηνείας για τον καθηλωτικό Γιώργο Κάτση. Η ταινία εξερευνά τον κόσμο της τραπ μουσικής, καταφέρνει να αμφισβητήσει τις σύγχρονες αξίες και προκαλεί την ανάγκη για αυτοπροβολή.
Η ταινία «Σπίτι» της Σοφίας Σφυρή συγκίνησε με τον ευφυή συνδυασμό ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας και προσέφερε μια απροσδόκητη προσέγγιση στο θέμα της απώλειας, αναδεικνύοντας τη ζωντάνια αντί για τον πόνο της απουσίας.
Ενδιαφέρον στο φετινό πρόγραμμα είχε η κοινή γραμμή των επιλεγμένων ταινιών «Γκέκας» και «Roger».
Ο «Γκέκας» του Δημήτρη Μουτσιάκα απέσπασε τον Χρυσό Διόνυσο, καθώς και τα βραβεία σεναρίου και φωτογραφίας. Στην ταινία, πρωταγωνιστεί ένα 12χρονο αγόρι και το κυνηγόσκυλό του, σε ένα επαρχιακό περιβάλλον όπου κυριαρχούν η πατριαρχία, η τοξική αρρενωπότητα και η ισχυρή επιρροή της πατρικής φιγούρας.
Το «Roger» αφορά μια ιστορία που επίσης συζητά την τοξική αρρενωπότητα μέσω της σχέσης πατέρα-γιού - ωστόσο η ταινία ξεχώρισε λόγω της αφηγηματικής προσέγγισής της, που, αφενός, απέφυγε την επανηλλημένη χρήση voice-over, και αφετέρου, κατάφερε να περάσει την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων μέσω της ιδιαίτερης σκηνοθεσίας και μιας γνώριμης αισθητικής, ειδικότερα για τη γενιά των 90s.
Η ταινία «Χρυσά Βαστά» του Φοίβου Κοντογιάννη, αφιερωμένη στον διάσημο κλαρινίστα Γιώργο Μάγκα, ήταν μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες του φεστιβάλ. Με θέμα το bullying και τον ρατσισμό που αντιμετωπίζει ένα νεαρό παιδί στην επαρχία της δεκαετίας του ’60, η ταινία ξεχωρίζει με την ευαισθησία της, αλλά και την αισθητική της, αποσπώντας το βραβείο της Εύφημης Μνείας, μιας και ο πρωταγωνιστής Σαράντης Ταμπάκας Καραγιάννης, μάγεψε κοινό και κάμερα.
Τέλος, σημαντικό είναι να αναφερθεί πως για πρώτη φορά στην ιστορία του Φεστιβάλ Δράμας, το βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου απονεμήθηκε σε τρανς ηθοποιό, με τη Νάσια Συντέτα να τιμάται για την ερμηνεία της στην ταινία «Honeymoon» του Άλκι Παπασταθόπουλου. Η ταινία απέσπασε το βραβείο Επιτροπής και το Drama Queer. Το Άλκι κατά την απονομή αναφέρθηκε στην έμπνευση του έργου - το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του/της Ζακ/Zackie Oh Κωστόπουλου και αφιέρωσε το βραβείο Onassis Culture «σε όλα τα queer και τρανς άτομα που δολοφονούνται στην Παλαιστίνη».
Η μικρού μήκους ταινία "The Lost Memories of Trees" του Antonio La Camera ξεχώρισε στο διεθνές διαγωνιστικό. Δύο αδέλφια, αφού έχουν πεθάνει, μεταμορφώνονται σε δέντρα και αναπολούν το παρελθόν τους. Η σουρεαλιστική προσέγγιση της ταινίας δημιουργεί μια βαθιά συμβολική ατμόσφαιρα που διερευνά τη διαχρονική σχέση μεταξύ ανθρώπων και φύσης - και υπογραμμίζεται μέσω της εξαιρετικής φωτογραφίας και του ιδιαίτερου soundscape.
Από τις παράλληλες εκδηλώσεις του φεστιβάλ, πολύ ενδιαφέρον είχε το πάνελ του Γιώργου Μαυροψαρίδη, καθώς ο μοντέρ μοιράστηκε πληροφορίες από την αρχή της πορείας του, μέχρι και την τελευταία συνεργασία του με τον Γιώργο Λάνθιμο. Οι αναφορές του σε προκλήσεις που αντιμετώπισε, προσέφεραν μια αίσθηση συμπαράστασης στους νεότερους επαγγελματίες της βιομηχανίας, ενώ οι τελευταίες του δουλειές, ενέπνευσαν και έδωσαν ελπίδα για (κάποιου είδους) δημιουργική ελευθερία.
ευχαριστούμε τον Γιώργο Μπαρμπαντένη για το φωτογραφικό υλικό
