Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για το πώς άρχισες να ενδιαφέρεσαι για τη φωτογραφία;
Πάντα με ενδιέφεραν οι τέχνες, o πατέρας μου ήταν ερασιτέχνης ζωγράφος, αλλά μεγαλώνοντας κατέληξα στη φωτογραφία γοητευμένος από την δυνατότητα που μου έδινε να αποτυπώνω στιγμές στο χρόνο και να εκφράζω τη δημιουργικότητά μου με έναν μοναδικό τρόπο.
Φωτογραφία και τέχνη στα χρόνια μιας παρατεταμένης κρίσης. Γιατί;
«… η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο». Αυτή η φράση λέγεται από τον πρίγκιπα Μίσκιν στο περίφημο έργο του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι με τον τίτλο «Ο ηλίθιος».
Τι πιο όμορφο από την τέχνη γενικότερα ή τη φωτογραφία ειδικότερα. Η τέχνη δε θα λύσει τα καθημερινά μας προβλήματα, δε θα επαναφέρει την τάξη και δε θα μας σώσει από την κρίση. Όμως η τέχνη, όσο φυσικά δεν χρησιμοποιείτε για ιδιοτέλεια, μπορεί να μας θυμίσει τις ηθικές προτεραιότητες μας, να μας παρηγορήσει και να μας οδηγήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό θα μας σώσει.
Ποιοι είναι κάποιοι φωτογράφοι που επηρέασαν τη δουλειά σας;
Υπάρχουν αρκετοί φωτογράφοι που με έχουν επηρεάσει βαθιά. Οι Josef Sudek, Ralph Meatyard, Andre Kertesz, Sally Mann και Keiichi Tahara είναι μερικοί που μου έρχονται στο μυαλό.
Σας αρέσει να φωτογραφίζετε με φωτογραφικές μηχανές Polaroid. Τι σας ελκύει σε αυτό το μέσο;
Υπάρχει μια ικανοποίηση στην άμεση εμφάνιση του φιλμ Polaroid που μου αρέσει. Επιπλέον, το απρόβλεπτο και οι ατέλειες του μέσου προσθέτουν μια αίσθηση μυστηρίου και μαγείας στις εικόνες. Θα έλεγα βέβαια τελικά πως μου αρέσει να φωτογραφίζω με οποιαδήποτε φωτογραφική μηχανή. Κανείς μπορεί να πάρει εκπληκτικά καλλιτεχνικά αποτελέσματα ακόμα και από μια παιδική φωτογραφική μηχανή.
Φωτογραφίζετε εγκαταλελειμμένα μέρη, αστικό περιβάλλον και σπανιότερα ανθρώπους. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα γι' αυτό;
Ο Josef Sudek όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι στις φωτογραφίες του, καθώς δούλευε με βαριές μηχανές, του έλειπε ένα χέρι και έψαχνε το κατάλληλο φως έλεγε: «Γι αυτό δεν υπάρχουν άνθρωποι στις φωτογραφίες μου. Ακόμα και αν υπάρχουν μερικοί στην αρχή, ώσπου να τελειώσω τη λήψη έχουν πια φύγει». Αστειευόμενος φυσικά θα έλεγα κι εγώ το ίδιο. Φωτογραφίζω ανθρώπους με τους οποίους έχω μια άνεση, μια σχέση γιατί θέλω να αποτυπώσω κάτι εσωτερικό και προσωπικό. Έτσι μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, συχνά «έχουν φύγει». Στη φωτογραφία που κάνω και αγαπώ λοιπόν αυτό είναι πιο σπάνιο από π.χ. τη φωτογραφία δρόμου.
Στα ερείπια βρίσκω την ομορφιά στη φθορά και την ιστορία των τόπων. Υπάρχει μια αίσθηση νοσταλγίας και μελαγχολίας που έρχεται με την εξερεύνηση εγκαταλελειμμένων κτιρίων και αστικών τοπίων. Επιπλέον, αυτού του είδους οι τοποθεσίες τονίζουν κάτι που επίσης έχει σχέση με τον άνθρωπο. Την ανθρώπινη απουσία.
Τι συμβουλές θα δίνατε σε όσους θέλουν να ασχοληθούν με την καλλιτεχνική φωτογραφία;
Να είστε πάντα ανοιχτοί στο να μαθαίνετε και να επεκτείνετε τις δεξιότητες και τις γνώσεις σας. Μη μένετε σε στεγανά “σχολών”. Και το πιο σημαντικό, βρείτε τι αγαπάτε πραγματικά και μείνετε πιστοί στο δικό σας όραμα και στυλ.
