Ο Δήμος Αθηναίων, μέσω του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), παρουσιάζει, από τις 6 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου 2025 στο Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων την έκθεση του Κώστα Τζημούλη με μια σειρά γλυπτά και εγκαταστάσεις, μαζί με φωτογραφίες, εκτυπώσεις και σχέδια, υπό τον τίτλο «Ζητήματα βάσης».
Πρόκειται για έργα που λειτουργούν ως πιθανές (ή απίθανες) βάσεις για απραγματοποίητα ή φανταστικά γλυπτά, για γλυπτά που ξεκίνησαν να φτιάχνονται και για κάποιο λόγο έμειναν στη μέση. Με την έκθεση αυτή ο Τζημούλης προτείνει ένα σύστημα βάσεων και υποδομών για μια οραματιστική γλυπτική που πραγματεύεται θέματα σχετικά με το ανολοκλήρωτο, την αναίρεση, την άρση, τη ματαίωση και ταυτόχρονα με την επιθυμία, τη δυνατότητα για συνέχεια.
Η γλυπτική του Κώστα Τζημούλη είναι ξεκάθαρα αντιθεαματική, αντιηρωική και αντιμάτσο – το πρόθημα «αντί» τη χαρακτηρίζει απόλυτα. Είναι μια τέχνη που αδιαφορεί για την απόλαυση του αμφιβληστροειδούς του θεατή, μια τέχνη ξεχωριστή, που δεν έχει την ανάγκη να ξεχωρίζει – εδώ η διαφορετικότητα προκύπτει φυσικά και αβίαστα, δεν είναι αυτοσκοπός. Από την άλλη, ο Τζημούλης είναι ένας καλλιτέχνης που τον ενδιαφέρουν οι μικροδιαφορές, εκείνες οι κρίσιμες λεπτές διαφορές που καθιστούν μια γλυπτική φόρμα, μια εικόνα ή μια χειρονομία μοναδική και αξιοσημείωτη. Στα χέρια του ένα σκάρτο υλικό, ένα άχρηστο και ξεχασμένο αντικείμενο, μεταμορφώνεται σε σκόρπια δύναμη, σε «μια συλλαβή ενός νοήματος», όπως ο ίδιος λέει, ή -αν ακούσουμε τον Παζολίνι- σε «ένα απέραντο λεξικό των δυνατών λέξεων».
Ο Τζημούλης μάς καλεί να κοιτάξουμε το έργο τέχνης κατοπτικά, ως μια κατάσταση που συμβαίνει χαμηλά, στην επιφάνεια του εδάφους. Φτιαγμένα από ποικίλα και ετερόκλητα υλικά, όπως γύψος, τσιμέντο, πηλός, χαρτί, αλουμίνιο, φελιζόλ, μάρμαρο, ύφασμα, λάστιχο και ξύλο, τα γλυπτά του μοιάζουν περισσότερο με σημειώσεις που εξετάζουν τη σχέση ανάμεσα στο απραγματοποίητο και το υλοποιημένο, στο χειρωνακτικό και το μηχανικά επεξεργασμένο, στο συνεχές και το ασυνεχές, στο όλο και το τίποτα. Η μεγάλη γλυπτική χειρονομία απουσιάζει. Η πρώτη ιδέα, η πρώτη κίνηση, είναι σημαντική, όπως και η επανάχρηση των υλικών. Το «ζήτημα βάσης» είναι και ένα ζήτημα οικονομίας, υλικών και (προσεκτικών) χειρονομιών. Ο καλλιτέχνης επισκέπτεται εκ νέου παλαιότερες ενότητες, μεθοδολογίες, χειρισμούς και τρόπους σκέψης. Ξαναθυμάται τα υλικά που έχει κρατήσει ως ίχνη ή απομεινάρια από προηγούμενα (κατεστραμμένα) έργα, τους ξαναδίνει υπόσταση και τα μετασχηματίζει, χωρίς καμία διάθεση συγκίνησης, νοσταλγίας και μνημειακότητας. Σημασία εδώ έχουν τα βήματα, η εσωτερική διαδρομή, το περιπετειώδες ταξίδι μιας φόρμας ή ενός υλικού, παρά το τελειωμένο έργο. Οι γλυπτικές συνθέσεις ή καταστάσεις, τα assemblages που δημιουργεί, έχουν μια τραχύτητα και συγκροτούνται τελετουργικά, με τρόπο που απελευθερώνει τον καλλιτέχνη.
Ο Τζημούλης είναι αρκετά κατασταλαγμένος στο τι αναζητά με τη γλυπτική του, στο τι τον ενδιαφέρει και τι όχι, και αυτή η σιγουριά αποτυπώνεται καθαρά στα έργα. Για παράδειγμα, τον ενδιαφέρει η συσσώρευση των υλικών και η ταξινόμηση των πραγμάτων, η χαμηλή υλικότητα και τα αρχιτεκτονικά ουτοπικά μοντέλα. Τον ενδιαφέρει να φέρει τη φωτογραφία -και με τη βοήθειά της, το πραγματικό και το τοπίο- μέσα στη γλυπτική. Δεν τον ενδιαφέρει ο εντυπωσιασμός, το μέγεθος ή το ύψος. Όπως ο πιστός που νηστεύει, προσπαθεί να συγκρατήσει τον εαυτό του, να είναι όσο γίνεται πιο εγκρατής απέναντι στην πρόκληση της μεγάλης κλίμακας και στην κατάχρηση των υλικών, ώστε να διερευνήσει με πνευματική διαύγεια και από απόσταση (όχι όμως με συναισθηματική αποστασιοποίηση) τις δυνατότητες της γλυπτικής και τις διαφορετικές πτυχές της. Με τα «Ζητήματα βάσης», που σχετίζονται άμεσα με την «Predella», την προηγούμενη ατομική του έκθεση, είναι σαν να λέει ότι η ουσία της σύγχρονης γλυπτικής είναι τα υλικά της, η ουσία και η ιστορία των υλικών.
Ο Κώστας Τζημούλης είναι εικαστικός. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (εργαστηρίο γλυπτικής Γιώργου Λάππα) και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Dutch Art Institute και στο Westminster University, με υποτροφία από το Ίδρυμα Μιχελή και το ΙΚΥ, αντιστοίχως. . Έχει παρουσιάσει έξι ατομικές εκθέσεις: «Predella», Αθήνα, 2020· «Χωρίς Αρματούρα», Αθήνα, 2018· «Yucca», Αθήνα, 2015· «Ανώφελα περάσματα», Θεσσαλονίκη, 2008· «Recycled Spaces», Βελιγράδι, 2007· «Polyphonic Worlds», Σαράγιεβο, 2007. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις και συλλογικά πρότζεκτ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Συνεργάζεται με τον Βασίλη Νούλα στο κοινό τους εικαστικό πρότζεκτ VASKOS, που ερευνά με παιγνιώδη τρόπο την καλλιτεχνική, εθνική και ερωτική ταυτότητα. Η δουλειά τους έχει παρουσιαστεί στον οργανισμό ΝΕΟΝ, στο Athens Photo Festival, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), στο Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI), στην Εθνική Λυρική Σκηνή, στο «TRANSFORM!», Queer Arts Festival στη Μασσαλία, στο HKW στο Βερολίνο και στο Phenomenon Anafi. Είναι βασικό μέλος της ομάδας θεατρικής περφόρμανς Nova Melancholia, συμβάλλοντας στη δραματουργία και υπογράφοντας συχνά τα σκηνικά, τα κοστούμια και τους φωτισμούς. Σκηνογραφική δουλειά του έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών – Πειραιώς 260, στο Θέατρο της Μικρής Επιδαύρου, στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ήταν μέλος της καλλιτεχνικής κατάληψης του Green Park και συνδιοργανωτής της DIY Performance Biennial «No Future». Ανήκει στη δημιουργική ομάδα του EIGHT / ΤΟ ΟΧΤΩ – a critical institute for arts and politics. Είναι εντεταλμένος διδάσκων στο Τμήμα Πολιτισμού και Δημιουργικών Μέσων και Βιομηχανιών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Χριστόφορος Μαρίνος.
Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2025 στις 19:00.
Διάρκεια έκθεσης: 6 Μαρτίου - 13 Απριλίου 2025
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή 11:00-19:00, Σάββατο και Κυριακή 10:00 - 15:00, Δευτέρα κλειστά
Η είσοδος για το κοινό είναι ελεύθερη.
Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, στάση Μετρό: Μέγαρο Μουσικής
Πληροφορίες: 210 7232604- 210 7224028 | www.opanda.gr
