κριτική- παρουσίαση της παράστασης
γράφει η Κλεοπάτρα Σβανά Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Στο θέατρο Ακαδημία Πλάτωνος στην περιοχή της Ακαδημίας του Πλάτωνα παρουσιάζεται το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη ΄΄η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια''. Είναι το θεατρικό έργο που έγινε η αφορμή για την ταινία ΄΄Στέλλα΄΄ του Μιχάλη Κακογιάννη.
Θα ξεκινήσω με το όνομα Στέλλα που σημαίνει στα Λατινικά αστέρι. Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης περιγράφει μία εποχή μετά τον πόλεμο που η Ελλάδα προσπαθεί να ορθοποδήσει και στις καρδιές κάποιων ξυπνάει το όνειρο. Η Στέλλα είναι ένα πρότυπο γυναίκας ασυμβίβαστο και ο διαχρονικός Καμπανέλλης σε αυτό το έργο περιγράφει τόσο όμορφα την ψυχολογία της γυναίκας. Το πρότυπο Στέλλα ακόμα και σήμερα είναι αξεπέραστο.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει ο Δημήτρης Λάλος. Ως σκηνοθέτης εκφράζω το θαυμασμό μου για το αποτέλεσμα της όλης παράστασης γιατί είναι πραγματικά δύσκολο να συντονίσεις εννιά (9) ηθοποιούς στη σκηνή, που όχι μόνο παίζουν αλλά και τραγουδούν.
Η παράσταση ξεκινάει τόσο όμορφα, με τραγούδια και σε βάζει σε ένα κλίμα ευχάριστο και γιορτινό. Θέλεις να κάτσεις να δεις την παράσταση. Εκτός του ότι τραγουδάς κι εσύ συγχρόνως με τους ηθοποιούς. Ο Ουσίκ Χανικιάν είναι ο πιανίστας που δίνει το ρυθμό σε όλο αυτό το πανηγύρι. Η παράσταση ξεκινά και τσακ ανάβουν κάποιες λάμπες φθορίου. Είναι ένα εφέ έξυπνο και πρωτότυπο που σε βάζει σε μια άλλη ατμόσφαιρα. Υπεύθυνος για τους φωτισμούς ο Σάκης Μπιρμπίλης.
Τα σκηνικά είναι απλά, τραπέζια ταβέρνας και καρέκλες, όλα μαύρα κι ένα πιάνο.....Τα κουστούμια εποχής δεκαετίας 50. Η επιμέλεια αυτών είναι της Άννας Παπαθανασίου.
Το πιο συγκλονιστικό στην παράσταση είναι οι φωνές των ηθοποιών. Έχουν όλοι πολύ καλές φωνές με τις δύο που ξεχωρίζουν της Χριστίνας Μαριάννου και της Νατάσσας Εξηνταβελώνη.
Την παράσταση ως ηθοποιός κλέβει η Ξένια Αλεξίου που υποδύεται το ρόλο της Μαρίας της ταβερνιάρισσας.
Στυλοβάτης και ισορροπιστής ως ρόλος ο Γιώργος Γερωνυμάκης, αλλά και ένα σταθερό χαρτί για την παράσταση.
Μια ευχάριστη νότα μέσα από τα σκληρά λόγια της η Γιάννα Τζέρμια.
Ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης, εμφανισιακά μπορεί να πείθει για το ρόλο του Μίλτου αλλά υποκριτικά είχε δυο τρία πλαδαρά σημεία. Το ίδιο πλαδαρή ήταν σε κάποια σημεία και η Χριστίνα Μαριάννου ως Στέλλα.
Η Νατάσσα Εξηνταβελώνη ως Ανέτα με έπειθε περισσότερο ως ρόλος και ως δυναμική παρουσία.
Ο Τάσος Δέδες είχε μια διακριτική παρουσία στο παίξιμό του, όπως καθόριζε ο ρόλος του.
Τέλος ο Πάνος Νάτσης ως ο νέος όμορφος Αντώνης, είχε κι αυτός το φωτεινό ρόλο του στο έργο.
Είναι μια παράσταση που την παρακολουθείς με κομμένη την ανάσα, δεν τη βαριέσαι και συμμετέχεις με όλες τις αισθήσεις σου στο δρώμενο!
