By CeKompo 30-7-2013. Συνεχίζουμε τις μουσικές περιπλανήσεις και αναζητήσεις σε δίσκους που έχουν στοιχειώσει τα μυαλά αρκετών, πίσω αυτήν τη φορά στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 και συγκεκριμένα στο δίσκο γλωσσοδέτη "Supposed Former Infatuation Junkie" (1998 - Maverick records), της Καναδής τραγουδίστριας - συνθέτριας -στιχουργού, γενικά πολυτάλαντης, Alanis Morissette.
To αλάνι από την Οτάβα του Καναδά αρχίζει ως pop αυτοδημιούργητο κοριτσάκι και, για να μην κουράζω, βγάζει 2 δίσκους ("Alanis" - 1991, "Now Is The Time" - 1992), οι οποίοι θεωρούνται επιτυχημένοι εμπορικά εντός συνόρων. Τότε καταλαβαίνει ότι είναι φτιαγμένη για άλλα πράγματα. Τα παρατάει όλα και πηγαίνει στο Los Angeles όπου το 1995 βγάζει τον πρώτο διεθνή δίσκο της με τίτλο "Jagged Little Pill" (με μέντορα και παραγωγό τον Glen Ballard), ο οποίος καταφέρνει να γίνει ο πιο εμπορικός δίσκος από γυναίκα καλλιτέχνη όλων των εποχών (πίσω πια από το "Come On Over της Shania Twain" - 1997, ουδέν σχόλιο!) πουλώντας έως σήμερα πάνω από 33 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ωραία όλα αυτά, γιατί της δίνουν τη δυνατότητα για πιο ψαγμένα πράγματα, αφού τελικά κυκλοφορεί το Νοέμβριο του 1998 τον 2ο διεθνή δίσκο της "Supposed Former Infatuation Junkie", που μας ενδιαφέρει στη σημερινή μας μουσική πρόταση.
Ο καθένας μετά από μια προσωπική ή επαγγελματική επιτυχία, συνήθως προσπαθεί να γίνει καλύτερος και φυσικά να επαναλάβει ή ακόμα και να υπερπηδήσει το προηγούμενο κατόρθωμα. Συνήθως την πατάμε και προσγειωνόμαστε απότομα, γιατί δεν γίνεται να επαναλάβεις αντιγράφοντας την παλιά σου επιτυχία. Η Alanis καταλαβαίνοντας αυτό ακριβώς ξεφεύγει εντελώς από τη μουσική φόρμουλα του προηγούμενου δίσκου και κυκλοφορεί έναν δίσκο διαμάντι, που φυσικά ξινίζει όλους αυτούς που περίμεναν μία από τα ίδια, με αποτέλεσμα την πώληση μόνο 10 εκατ. αντιτύπων.
Το πρώτο single του δίσκου, είναι το "Thank You" το οποίο γίνεται παγκόσμια επιτυχία δείχνοντας μια Alanis πιο ήρεμη και πιο μελωδική. Καθαρά επηρεασμένη από το ταξίδι της στην Ινδία με ήχους pop-rock μεν, αλλά με αρκετή δόση της μουσικής κουλτούρας της ασιατικής χώρας, ο δίσκος αρχίζει με το "Front Row" και συνεχίζει με το "Baba" προϊδεάζοντάς μας για το υπόλοιπο μουσικό δρόμο που ακολουθεί. Επόμενα singles είναι το "Joining You", "Unsent", "So Pure" αλλά και το "That I Would Be Good". Κάθε τραγούδι ακούγεται με μαεστρία φτιαγμένο από την Alanis και τον Glen Ballard, και ο ήχος της φωνής της είναι πιο ώριμος, γιατί πια το κοριτσάκι μεγάλωσε. 17 μουσικές καταθέσεις ψυχής αφού κάθε τραγούδι είναι κατά δήλωσή της προσωπικά βιώματα της συγκεκριμένης φάσης της ζωής της, που έχει την ανάγκη να μοιραστεί με όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει. Δεν έχω να προτείνω κάποιο highlight, αν και κάθε ένα από αυτά θα αγγίξουν για διαφορετικό λόγο κάποιον από εμάς. Το εξώφυλλο του δίσκου μας δείχνει ένα χαμόγελο, το δικό της χαμόγελο, με τυπωμένα τα λόγια από τις οχτώ εντολές του Βουδισμού, φανερά επηρεασμένη από το ταξίδι της και την εσωτερική της ανάγκη για ηρεμία.
Αν η συγκεκριμένη μουσική πρόταση θα φέρει ηρεμία και την ανάγκη για αναζήτηση σε όποιον την ακούσει, θα δείξει, άλλωστε το τι φτιάχνει τον καθένα είναι υποκειμενικό. Μερικές φορές δεν γνωρίζουμε τις δυνατότητες της ίδιας μας της προσωπικότητας και νομίζουμε ότι αυτά είναι τα όρια μας, ότι μέχρι εκεί. Και αν κάνουμε λάθος; «I have abused my power forgive me» όπως λέει η Alanis στο "One".
Η Alanis έχει κυκλοφορήσει άλλους 4 δίσκους, "Under Rug Swept" (2002) - "So-Called Chaos" (2004) - "Flavors Of Entanglement" (2008) - "Havoc And Bright Lights" (2012), με καλλιτεχνική και εμπορική αξία πουλώντας έως σήμερα πάνω από 60 εκατ. δίσκους.
Alanis Morissette - Thank You
