Δημιουργείτε εδώ και 21 χρόνια θέατρο για παιδιά. Γιατί;
Παίζω στο θέατρο από το 1995 και πράγματι με τη Θεατρομάθεια δημιουργώ θέατρο για παιδιά από το 2001 γιατί το θεωρώ πολύ σημαντικό είδος θεάτρου. Το θέατρο είναι καθηλωτική εμπειρία γνώσης για κοινό κάθε ηλικίας και έχουμε απευθυνθεί σε όλες τις ηλικίες μέσα στα χρόνια της λειτουργίας μας. Όταν όμως απευθύνεσαι στα παιδιά και έχεις επίγνωση της γοητείας που ασκεί το θέατρο αλλά και της ευθύνης απέναντί τους, τότε έχεις την ευκαιρία να δημιουργήσεις παραστάσεις ιδιαίτερα πρωτότυπες σκηνοθετικά και υποκριτικά, που ανοίγουν τους ορίζοντες των παιδιών και δίνουν γόνιμα ερεθίσματα στη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.
Γιατί διαλέγετε το δρόμο της τέχνης στην εποχή μας που είναι μια εποχή κρίσης;
Γιατί πιστεύω ότι μπορώ μέσα από τη δύναμη του θεάτρου να εμπνεύσω, να δώσω χαρά και να μοιραστώ με τους άλλους τις σκέψεις μου. Γιατί από παιδί με αυτόν τον τρόπο εξερευνώ τα αγωνιώδη ερωτήματα για την ύπαρξή μας και για τον κόσμο που μας περιβάλλει. Γιατί είναι μοναδικός φάρος γνώσης και όπλο αντίστασης στην αλλοίωση της ανθρώπινης ψυχής και
Ποιους καλλιτέχνες εκτιμάτε περισσότερο;
Τζουλιέτα Μασίνα, Άννα Μανιάνι, Τσάρλι Τσάπλιν. Αποτελούν πρότυπο για την αφοσίωση και τη λεπτομέρεια που έβαζαν στη δουλειά τους.
Ποιο πιστεύεται ότι είναι το μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;
Μέσα στην οικονομική κρίση, χωρίς πολιτική βούληση και στρατηγική, φοβάμαι ότι θα συρρικνωθεί και θα εμπορευματοποιηθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα γίνονται και πολύ καλές παραστάσεις. Απλά θα είναι σημαντικά λιγότερες. Αυτό θα έχει επίπτωση γενικότερα στην ποιότητα της ζωής. Χωρίς ουσιαστική ψυχαγωγία και χωρίς αισθητική καλλιέργεια, οι ζωές μας θα μοιάζουν όλο και περισσότερο άδειες, όλο και περισσότερο γκρίζες.
Θεωρείτε ότι ο ηθοποιός στην τηλεόραση μπορεί να κάνει τέχνη;
Θεωρώ ότι ο ηθοποιός πρέπει να κάνει το καλύτερο που μπορεί, άσχετα με τη συνθήκη. Στην τηλεόραση τα πράγματα πολλές φορές γίνονται γρήγορα και επίσης ισχύει ο κανόνας ότι τη δύναμη εκεί την έχει η εικόνα, άρα ο σκηνοθέτης. Ο ηθοποιός εκεί είναι ένα εργαλείο. Πρέπει να είναι μελετημένος, συγκεντρωμένος και ταλαντούχος αλλά και πάλι υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορεί να προδώσουν την τέχνη του. Την αγαπώ πάντως την τηλεόραση γιατί δίνει οικονομική αυτάρκεια στον καλλιτέχνη, όμως στο μέλλον θα είμαι πιο προσεκτική με τις επιλογές μου γιατί νομίζω ότι είμαι καλύτερη ερμηνεύτρια από αυτό που έχω δείξει ως τώρα.
Από που αντλείτε έμπνευση και πώς εμπλουτίζετε την καλλιτεχνική σας δουλειά και παρουσία.
Γενικά προσπαθώ να συντηρώ τις ανασφάλειες και τις αγωνίες μου για το αν κοιτώ τα πράγματα από τη σωστή γωνία και με επαρκές οπλοστάσιο! Θέλω να νοιώθω ότι έχω δρόμο μπροστά μου για να συνεχίσω να ανακαλύπτω, να μαθαίνω και να ανανεώνομαι! Από τα πάντα! Από την παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μου, από ταινίες, βιβλία, από τη μουσική, τη ζωγραφική. Όταν όμως θέλω να ανανεωθώ πραγματικά, γράφομαι σε ένα online μάθημα για να βελτιωθώ και να επαναπροσδιορίσω τα πράγματα. Αυτό το έχω κάνει πολλές φορές και έχει πάντα αποτέλεσμα.
Πού μπορούμε να σας δούμε αυτή την εποχή;
Στο Θέατρο Άβατον, κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι, στη διαδραστική παράσταση για παιδιά «Του τραγουδιού το παραμύθι» του Τάκη Χρυσούλη. Μια παράσταση που μέσα από την ποίηση και τη μουσική ανακαλύπτουμε την ομορφιά της ζωής γύρω μας και την ανάγκη να ακολουθούμε τα όνειρά μας! Είναι μια παράσταση αντίδοτο στη σκοτεινή περίοδο που διανύουμε. Θεωρώ, ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει έναν ενήλικος σε ένα παιδί είναι να το πάει στο θέατρο!
