Ποιώ ήθος τουτ’ εστίν ηθοποιός. Πλέον έχουμε τόσους πολλούς σαβουροτηλεοπτικούς ηθοποιούς- μοντέλα- ανεπάγγελτους- για την πλάκα μας- για την δημοσιότητα- για την κάθαρση της ψυχής- για ψυχοθεραπεία, που έχουμε χάσει τη μπάλα.
Συγχωρέστε με για τη γλώσσα μου αλλά δεν μπορούσα να το περιγράψω καλύτερα.
Συνεργάζομαι με ηθοποιούς κάθε καρυδιάς. Έχω γνωρίσει απίστευτα καλούς ηθοποιούς στο ήθος, τους τρόπους, την εργατικότητα, τη συνέπεια που πραγματικά συγκινούμαι.
Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και τα άλλα, παίζω για να λύσω τα ψυχολογικά μου, παίζω για να γίνω διάσημος, παίζω γιατί μου είπαν ότι το έχω.....
Οι δραματικές σχολές στη χώρα πλέον είναι τόσες πολλές που μόνο εγώ δεν έχω ακόμα μια σχολή, και μόνο εγώ δεν έχω διδάξει ακόμα. Πλέον ο κάθε τηλεοπτικός ηθοποιός διδάσκει. Τι άραγε;
Εκατοντάδες νέα παιδιά τρέχουν σε σεμινάρια, σχολές, εργαστήρια ελευθέρων σπουδών , και σε κάθε είδους σχολάριο, γιατί βάζουν στόχο το εύκολο, τη δημοσιότητα, την συμμετοχή τους σε ένα σήριαλ ποντάρουν στην αναγνωρισιμότητα δίχως ποιότητα. Χωρίς βάθος, χωρίς παιδεία, χωρίς σπουδές.
Πάντα θα υπάρχουν τα εξαιρετικά ταλέντα και οι εξαιρέσεις που τους απολαμβάνεις να παίζουν χωρίς να έχουν κάτι παρά πάνω παρά μόνο σύμβουλό τους το αστείρευτο ταλέντο τους που τους οδηγείς σε υποδειγματικές ερμηνείες.
Όμως το θέατρο προϋποθέτει διάβασμα, μελέτη, έρευνα. Δεν είναι όλα τόσο εύκολα και επιφανειακά όπως μπορεί να φαντάζουν.
Από τα χρόνια που σπούδαζα σκηνοθεσία και είχα συμφοιτητές υποκριτικής είχα δει πολλά ΄΄φιντάνια΄΄ που ακόμα και τώρα τα περιγράφω ως ΄΄φαινόμενα΄΄ μοναδικά που ήρθαν δεν ξέρω για ποιο λόγο να παρακολουθήσουν μαθήματα υποκριτικής.
Και είναι βέβαιο πως αυτοί που αξίζουν προχωρούν και αυτοί που δεν το πήραν σοβαρά ποτέ αποσύρθηκαν ή τους ξέβρασε το κύμα, υπάρχουν βέβαια και οι φελλοί που επιπλέουν παντού και πάντα!
Όλα αυτά είναι πλέον κοινωνιολογικά φαινόμενα προς συζήτηση και σχολιασμό, αλλά όταν το θέμα φτάνει μέσα στο θίασό μας αλλάζει. Όταν συνεργάζεσαι με ανθρώπους που στην πορεία αποκαλύπτονται διαφορετικοί τι γίνεται και πώς μπορείς να αντιδράσεις;
Όταν η συνεργασία έχει φτάσει σε ένα σημείο που δεν μπορείς να κάνεις πίσω ή να κάνεις αλλιώς ή πολύ απλά μπορεί να είναι και περιπτώσεις ηθοποιών- παραγωγών για να καταφέρουν επί τέλους να παίξουν μιας και κανένας δεν τους παίρνει στο θίασό του. Εκεί είναι δύσκολες οι ισορροπίες.
Ο αντιεπαγγελματισμός έχει μεγάλη γκάμα και ξεκινάει από το: ΄΄αργώ στην πρόβα γιατί έτσι΄΄...... από το: ΄΄αποφασίζω και αυτοσχεδιάζω στην παράσταση και εκτοπίζω το συνάδελφό μου και δεν κρατώ το βασικό σχήμα της παράστασης που έχει γίνει πρόβα και έχει δοθεί σκηνοθετική εντολή΄΄. Από το: ΄΄αδυνατώ να μάθω τα λόγια μου΄΄. Το χω δει κι αυτό μέχρι πριν την πρεμιέρα..... ακόμα και συμπεριφορές προς συνεργάτες προσβλητικές, μιλάμε για πράγματα απαράδεκτα που δυστυχώς για κάποιους λόγους αναγκαζόμαστε να τα δεχτούμε και επιβιώνουν τέτοιες συμπεριφορές, και μετά ανακυκλώνονται κι όλας.
Ηθοποιοί που έχουν αντέξει 30 και 40 χρόνια στο σανίδι φαίνονται και ξεχωρίζουν για απλά πράγματα. Όπως για τη συνέπειά τους, την ευγένειά τους. Την γενναιοδωρία τους.
Θα αναφέρω απλά παραδείγματα για να καταλάβει και το κοινό που μπορεί να μην έχει σχέση με το χώρο. Ήμουν σε γύρισμα και μεγάλο όνομα και πρωταγωνιστής 70 ετών πλέον περίμενε καρτερικά και του λέω κυρίως από σεβασμό προς το όνομά του: ‘’Με συγχωρείτε που σας έκανα να περιμένετε σε λίγο είναι η ώρα της σκηνής σας΄΄. Και μου απαντά: δεν πειράζει ξέρω......μην σε ανησυχεί.
Αντίστοιχες περιπτώσεις στάρλετ ωρύονται, φωνάζουν, κάνουν σκηνές γιατί ήρθαν μισή ώρα νωρίτερα ή γιατί κάτι απρόοπτο έτυχε στο γύρισμα και περιμένουν λίγο παραπάνω ή γιατί δεν πέτυχε η ΄΄φράντζα΄΄ στο μαλλί και φυσικά ξεσπούν στην κομμώτρια....
Αυτές οι συμπεριφορές όπως μου είπε πρόσφατα ένας σκηνοθέτης είναι επειδή δεν υπάρχει ταλέντο, οι φωνασκίες είναι για να καλύψουν την αταλαντοσύνη. Έχει κι αυτό μια λογική.
Μπορώ να γράφω σελίδες ατελείωτες και περιστατικά αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός μου.
Είναι μερικά απλά πράγματα που το επάγγελμά μας τα χρειάζεται ως απαραίτητα προσόντα που δεν διδάσκονται. Ή τα έχεις ή όχι.
Η αντίληψη για παράδειγμα, είναι βασικό προσόν στη δουλειά μας.
Να ξέρεις να προβλέπεις το λάθος και να το διορθώνεις ή να προβλέπεις το επόμενο βήμα.
Η προνοητικότητα, η οργάνωση, η προετοιμασία, είναι επίσης απαραίτητα στοιχεία για να μπορείς να επιβιώσεις στο χώρο.
Δεν γίνεται να πηγαίνεις στην πρόβα χωρίς κείμενο ή χωρίς μολύβι. Είναι σα να πηγαίνεις στον πόλεμο χωρίς όπλο. Κι όμως ακόμα και αυτό το έχω δει.....
Είναι τόσο απλά αυτά που χρειάζεται να έχει κανείς αλλά τελικά χρειάζεται αρκετή εξυπνάδα για να τα καταφέρει κάποιος που έχει πλήρη μεσάνυχτα.
Αν με ρωτούσε ένας νέος που θέλει να ασχοληθεί με το χώρο αυτό όπως και εγώ ρωτούσα κάποτε και μου απαντούσαν πρέπει να έχεις γερό στομάχι και δόξα τω Θεώ από στομάχι μια χαρά. Εγώ θα έλεγα: πάθος το πρώτο γιατί χωρίς πάθος δεν γίνεται. Το πάθος είναι η αγάπη για το αντικείμενο. Διάβασμα, μελέτη, παρατήρηση της εξωτερικής ζωής, ευστροφία, εφευρετικότητα. Συνέπεια πάνω από όλα.
Προσωπικά προς τιμή σε ονόματα του παρελθόντος και στο όνομα του θεάτρου εφιστώ την προσοχή στους νέους με την ανώριμη συμπεριφορά και το καλάμι να γυρίσουν λίγο το βλέμμα στο παρελθόν για να πάρουν παραδείγματα.
