Πριν λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της Έκθεσης Εικαστικού Κεραμικού Κοσμήματος, όπου παρουσίασες τη
νέα σου συλλογή κοσμημάτων με θέμα "Uroborus" (Ουροβόρος). Πες μας λίγα λόγια.
Στις 15 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης στην οποία συμμετείχα μαζί με την κα Irina Voitenko στον πολυχώρο Craftit. Είμαι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη που σας παρουσιάζω τη νέα μου δουλειά. Πρόκειται για μία συλλογή την οποία έχω εμπνευστεί απο το σύμβολο του Ουροβόρου, που στην ουσία είναι το φίδι που τρώει την ουρά του. Είναι ένα μυστικιστικό σύμβολο που «κουβαλάει» ένα ιδιαίτερα σημαντικό μήνυμα. Το μήνυμα της Ζωής και συνέχειάς της. Η έκθεση θα φιλοξενείται στον πολυχώρο Craftit (Λεωφ. Κηφισίας 232&Κασσαβέτη, Κηφισιά) μέχρι την 01 Μαρτίου.
Γιατί επέλεξες να δουλέψεις με το σύμβολο του Ουροβόρου;
Το σύμβολο του Ουροβόρου είναι ένα σύμβολο το οποίο το συναντάμε σε όλο τον κόσμο σε διάφορες μορφές. Η αρχαιότερη απεικόνισή του χρονολογείται το 1600 π.Χ. στην Αίγυπτο. Είναι ένα σύμβολο δυναμικό. Η σπειροειδής του κίνηση, αεικίνητη, συνεχής και τέλεια συμβολίζει τον κύκλο του όλου. Συμβολίζει την αιώνια ροή του χρόνου, την ανεγέννηση. Την ατελείωτη, αντίθετη και συμπλήρωματική σχέση Ζωής και Θανάτου. Το δηλώνει χαρακτηριστικά το σύμβολο απο μόνο του, καθώς συχνά φέρει χαραγμένη επάνω του τη φραση: «παν που περιβάλλει παν ότι παρέχει γέννεση».
Επέλεξα να δουλέψω με το σύμβολο αυτό γιατί κοινωνεί το αρχαίο μήνυμα της Ζωής. Μετά απο κάθε Θάνατο –αποτυχία –τέλος έρχεται η Ζωή -η επιτυχία –η νέα αρχή. Μας δηλώνει πως τίποτα δεν λήγει. Δηλώνει αισιοδοξία, δηλώνει ελπίδα, δίνει κουράγιο να προσπαθήσεις, να αγωνιστείς. Με εκφράζει απόλυτα. Εκτός του ότι με εκφράζει, ένας άλλος σημαντικός λόγος που το επέλεξα ως θέμα είναι πως στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, πρέπει να αγωνιζόμαστε. Ειδικά τώρα ο καθένας με τον τρόπο του δεν πρέπει να αφήνεται αλλά να προσπαθεί. Όπως ακριβώς ο Ουροβόρος. Τη στιγμή που θεωρείς πως τελειώνει αρχίζει ξανά... Σε κάθε τέλος να δημιουργούμε μία νέα αρχή.
Πες μας λίγα λόγια για το κεραμικό κόσμημα.
Είναι μία ιδιαίτερη μορφή κοσμήματος. Και όταν λέω ιδιαίτερη εννοώ πως είναι ενδιαφέρουσα, πρωτότυπη. Είναι απο τις παλαίοτερες μορφές κοσμήματος. Το υλικό απο μόνο του, το οποίο μπορεί να είναι απλός πηλός ή πορσελάνη ή αιγυπτιακή πάστα, το κάνει ενδιαφέρον. Έχει τεράστιες δυνατότητες. Φτάνει στα άκρα. Απο ethnic κόσμημα έως minimal και μοντέρνο. Έως ένα κόσμημα έργο τέχνης! Τεχνικά έχει πολλά στάδια επεξεργασίας που συμβάλλουν στο μοναδικό του αποτέλεσμα.
Είναι στην καθαρή βάση του χώμα και νερό πλασμένα, που τα ψήνεις στη φωτιά. Ενεργειακά λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς πως ένα κεραμικό κόσμημα έχει «δυναμική». Φορώντας ένα τέτοιο κόσμημα κανείς «φορά τα τρία αυτά στοιχεία της φύσης».
Για εμένα, το κεραμικό κόσμημα είναι ένας ατελείωτος κόσμος ανακάλυψης, δημιουργίας, χαράς και ικανοποίησης. Κάθε φορά μου δίνει κάτι παραπάνω, με μαθαίνει κάτι καινούριο και με συγκινεί γιατί είναι απρόβλεπτος. Μάλιστα απρόβλεπτος! Γιατί ο πηλός έχει χαρακτήρα. Τιθασσεύεται στα χέρια αλλά έως ένα βαθμό.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το κόσμημα; Τι σε ενέπνευσε να σχοληθείς με αυτή την μορφή τέχνης;
Με το κεραμικό κόσμημα ασχολήθηκα πρώτη φορά πριν απο δύο χρόνια σε ένα εργαστήριο δημιουργικής απάσχολησης. Η πρώτη μας «γνωριμία» βέβαια έγινε νωρίτερα, σχεδόν πριν απο τρία χρόνια στον ίδιο χώρο. Μπορώ να πω πως ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά! Δεν φανταζόμουν ποτέ πως κάποια στιγμή στη ζωή μου θα ασχοληθώ με το κεραμικό κόσμημα. Με ενέπνευσε αρχικά το ίδιο το υλικό. Αγγίζοντας ένα δαχτυλίδι πορσελάνης για πρώτη φορά, τα αισθήματά μου ήταν πρωτόγνωρα. Φορώντας στο χέρι μου αυτό το μοναδικό κομμάτι ψυχρής πορσελάνης, ένιωσα εντυπωσιασμένη. Εντυπωσιασμένη απο την υπέροχη εικόνα του, απο την τελειότητα της κατασκευής του. Απο τη δυνατότητά του μέσα σε δευτερόλεπτα να ταιριάξει με τη θερμοκρασία του σώματος μου. Το ένιωσα κατευθείαν προέκταση του σώματός μου, του είναι μου. Η επιθυμία μου να το αποκτήσω ήταν ακατανίκητη. Όχι όμως να το αγοράσω, επιθυμία να αποκτήσω τις γνώσεις ώστε να το φτιάχνω εγώ. Η επιθυμία αυτή δεν ησύχαζε με τον χρόνο. Αντίθετα γινόταν όλο και πιο έντονη, έτσι επέστρεψα ένα χρόνο αργότερα να παρακολούθήσω τα σεμινάρια κεραμικού κοσμήματος.
Στην πορεία με ενέπνευσε η ίδια η καθηγήτρια των σεμιναρίων που παρακολουθούσα. Η Δώρα Χαραλαμπάκη με τον τρόπο της με έκανε να δω το υλικό απο άλλη οπτική, να το αγαπήσω ακόμη περισσότερο, να δώ τις δυνατότητές του και να το φτάσω λίγο παρακάτω απο εκεί που πίστευα.
Τέχνη στην εποχή της κρίσης. Γιατί;
Αυτό που εγώ θα ήθελα να ισχύει είναι «τέχνη γενικότερα».
Συγκεκριμένα όμως για αυτή τη δυσκολη εποχή που ο καθένας βιώνει τα δικά του προβλήματα πιο έντονα απο κάθε άλλη φορά, η τέχνη είναι απαραίτητη! Η ενασχόληση με κάτι που σε γεμίζει και η δημιουργία είναι διέξοδος. Είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας, τον πολιτισμό μας, το νου, το συναίσθημα, τη συγκίνηση, την ακεραιότητά μας. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη. Είναι ανάγκη έκφρασης όταν τα προβλήματα πιέζουν. Είναι ελευθερία λόγου, γιατί μέσα απο την τέχνη μιλάς ελέυθερα και ξεκάθαρα για αυτό που θες. Είναι διαφυγή απο την καθημερινότητα, είναι χαρά και γέλιο. Είναι ο τρόπος να κρατήσουμε το μυαλό μας «ανοιχτό».
Ένα χειροποίητο κόσμημα είναι συνήθως πιο ακριβό σε σχέση με αυτά που βρίσκουμε σε καταστήματα αξεσουάρ. Στην εποχή της οικονομικής πίεσης ο κόσμος επιλέγει τα χειροποίητα δημιουργήματα;
Ακούγοντας χειροποίητο κόσμημα ο κόσμος έχει στο νου του πως το κόστος είναι μεγάλο. Σίγουρα κάποιο κομμάτι χειροποίητο είναι πιο ακριβό σε σχέση με αυτά που βρίσκεις στο εμπόριο, αυτό όμως δεν σημαίνει πως η τιμή του είναι απαγορευτική.
Ο κόσμος επιλέγει χειροποίητα δημιουργήματα, φυσικά. Αυτό συμβαίνει γιατί αναγνωρίζει τη διαφορά στην ποιότητα. Λέγοντας ποιότητα δεν έννοω απαραίτητα μόνο στις πρώτες ύλες. Την ποιότητα σε ένα έργο την δίνει ο ίδιος ο δημιουργός. Ο χρόνος που αφιερώνει στην έρευνα, στη μελέτη, στην κατασκευή. Κάθε χειροποίητο κόσμημα φέρει ένα κομμάτι απο το δημιουργό του... Φέρει την αισθητική του, τις σκέψεις, το χαρακτήρα, την αγωνία... την ψυχή του δημιουργού. Αυτό αναγνωρίζει ό κόσμος σε συνδιασμό με τη μοναδικότητα κάθε κοσμήματος και καταλήγει να το προτιμήσει. Είναι στην πραγματικότητα μοναδικό κάθε κόσμημα. Είναι φτιαγμένο υπο συγκεκριμένες συνθήκες μία φορά. Και ο ίδιος ο δημιουργός δεν μπορεί να το φτιάξει δεύτερη φορά πανομοιότυπο. Αυτός είναι επίσης ένας λόγος που επιλέγεται ένα χειροποίητο κόσμημα. Ο κόσμος γνωρίζει πως το συγκεκριμένο έργο είναι μοναδικό και μόνο για εκείνον και επενδύει σε αυτό.
