της Κλεοπάτρας Σβανά. Όλοι μιλούν για ταλέντο και για γνώση για να παίξεις πάνω στη σκηνή. Το ταλέντο είναι ένα φυσικό χάρισμα, μια έφεση που έχει κάποιος μια φυσική ευκολία στο να ερμηνεύει, να υποδύεται κλπ. Ταλέντο δεν χρειάζεται να έχεις μόνο στο θέατρο, αλλά σε όλες τις μορφές τέχνης, της ζωής και της επικοινωνίας.
Έχω δει ταλαντούχους ηθοποιούς που ακούμπησαν μόνο σε αυτό και δεν το εξέλιξαν και έχω δει κάκιστους ηθοποιούς που πάλεψαν και προσπάθησαν μέσα στα χρόνια να επιβιώσουν και επιβίωσαν. Η δουλειά είναι αυτή που σε κάνει να ξεχωρίζεις και να εξελίσεσσαι. Αν υπάρχει και μια μικρή έφεση, ένα μικρό χάρισμα δεν είναι άσχημο. Αλλά η πορεία και η γνώση μέσα στα χρόνια είναι αυτή που σου προσφέρει τη σταθερότητα. Η προσπάθεια και η σκληρή δουλειά αργά ή γρήγορα ανταμείβονται.
Στις δραματικές σχολές σπεύδουν παιδιά που δεν έχουν δει ποτέ τους θέατρο, που δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό, αλλά μαγεύονται από ένα ΄΄λαμπερό΄΄ χώρο που παρουσιάζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Έχω δει ηθοποιούς που ερμήνευαν κομμάτι πολύ καλά από κάποιο θεατρικό έργο χωρίς να έχουν διαβάσει όλο το θεατρικό έργο. Απορούσα. Εκεί βέβαια είχαμε την περίπτωση του πρωτόλειου ταλέντου που όταν δεν επεξεργάζεται δεν μπορεί και να προχωρήσει.
Χαίρομαι βέβαια όταν βλέπω νέους ανθρώπους που διαβάζουν θέατρο, που διαβάζουν γενικώς, γιατί το θέατρο έχει και πολύ διάβασμα.
Και απορώ πάλι με ανθρώπους που υποτίθεται ότι έχουν διαβάσει και η γνώση αυτή δεν τους άγγιξε.
Το θέατρο είναι ένας ιερός χώρος που στις μέρες μας έχει πατηθεί και από ανθρώπους που δεν είναι ηθοποιοί. Στην αρχή αυτό με θύμωνε. Όπως με θύμωναν και κακές σκηνοθεσίες στην Επίδαυρο με πρωτοποριακές δήθεν τεχνικές στην τραγωδία.
Τώρα απλά συμβιβάζομαι με την εποχή, και αρκούμαι στο γεγονός ότι όλα τα μπαλόνια κάποτε θα σκάσουν. Οι αυτόφωτοι διαρκούν και κάνουν μεγαλύτερες διαδρομές και ο καθένας ξέρει ποιος είναι και τι έχει κάνει. Εδώ δεν χρειάζεται έπαρση, ίσα ίσα αυτοί που είναι σεμνοί και μέσα στις πολύβουες κορδέλες ξεχωρίζουν και το διαμάντι τους λάμπει όσο κι αν απέχει από τα εξωτερικά φώτα.
Το θέατρο αν δεν είσαι καλός σε ξεβράζει, τώρα βέβαια πώς έχουν επιβιώσει κάποια ονόματα πατώντας μόνο στις θεαματικές υπερπαραγωγές αυτό είναι άλλο θέμα.
Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο ποιο είναι το θέατρο, ποιο είναι το θέαμα, ποιο είναι το υπερθέαμα και που αποσκοπεί ο κάθε ένας. Όταν στη θεατρική τέχνη έχει μπει και κάποιος που ονομάζεται επιχειρηματίας εκεί σταματά να υπάρχει ταλέντο, εκεί παίζουν ρόλο άλλα πράγματα και μπαίνει στη μέση το μάρκετινγκ.
Όταν λοιπόν υπάρχει προώθηση προϊόντος γιατί πολλές φορές στη σύγχρονη κοινωνία όλα έχουν πάρει τη μορφή προϊόντος. Παύει να υπάρχει και ο σεβασμός στην τέχνη, στα χρόνια του ηθοποιού, στην πορεία και στο μάτωμα της ψυχής που έχει κάνει ο καθένας προσωπικά.
Ο θεατρικός χώρος είναι ένας πολύ δύσκολος χώρος επί της ουσίας γιατί πέρα από το διάβασμα, τις γνώσεις, το ταλέντο, τη δουλειά υπάρχει και ένας αγώνας επιβίωσης. Μια παράσταση για να επιβιώσει πρέπει να έχει κοινό και πολλές φορές για να δελεαστεί το κοινό οι επιχειρηματίες ρίχνουν εύκολο δόλωμα.
Ξεκάθαρα πρέπει να ειπωθεί ότι οι Έλληνες ηθοποιοί καλούνται να κάνουν και τα τρία είδη για να επιβιώσουν. Θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση. Κάποτε κάναν με μεγάλη επιτυχία και θεατρικό ραδιόφωνο.
Το θέατρο είναι θέατρο, και αυτό κυρίως διδάσκεται στις σχολές. Τα άλλα δύο είδη είναι διαφορετικά και δεν έχουν όλοι την ίδια ικανότητα να τα υπηρετήσουν. Χρειάζεται και σε αυτό τον τομέα ένα ταλέντο. Πολλοί ταλαντούχοι θεατρικοί ηθοποιοί δεν έχουν την αμεσότητα της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου και το αντίθετο.
Όλα ξεκινούν από το θέατρο, το θέατρο έχει χιλιάδες χρόνια ιστορία ενώ το σινεμά μόνο 120 χρόνια. Το θέατρο δεν μένει ακόμα κι αν έχει μαγνητοσκοπηθεί, αλλά τα πλάνα του κινηματογράφου μένουν στην ιστορία.
Οι νέοι ηθοποιοί πλέον καλούνται να είναι άψογοι σε τρεις τομείς στο λόγο, τη μουσική, και την κίνηση. Πέρα από καλοί ηθοποιοί πρέπει να είναι σωστοί τραγουδιστές και καλοί χορευτές. Οι παραστάσεις πλέον για να έχουν ανταπόκριση χρειάζονται το θέαμα πέρα από το θέατρο. Η ψυχαγωγία καμιά φορά γίνεται διασκέδαση και τα πράγματα μπλέκονται.
Ταλέντο στην υποκριτική, το χορό και το τραγούδι έχουν πολλοί, ταλέντο στην ψυχή έχουν άλλοι τόσοι. Ο χώρος αυτός είναι ανταγωνιστικός όπως οι περισσότεροι. Όλοι όμως έχουν δικαίωμα να δοκιμάσουν τις αντοχές τους. Η αλήθεια είναι ότι όσοι ασχολούνται με αυτό πέρα από την προσωπική τους εξέλιξη πρέπει να έχουν υπ' όψιν και την εξέλιξη του θεατή τους, του κοινού τους.
Η παιδεία, η καλλιέργεια πρέπει να είναι ο στόχος της τέχνης του θεάτρου, της αναζήτησης και από τις δυο πλευρές και του ηθοποιού και του θεατή.
Πέρα από την πρώτη τέρψη και την πρώτη σαγήνη πρέπει να υπάρχει και ψυχική διάσταση στα πράγματα, εμβάθυνση πνευματική και ολοκληρωτική. Η ηδονή να είναι αμφίπλευρη για θεατές και συντελεστές. Τότε μόνο έρχεται η κάθαρση και το ταλέντο αναγνωρίζεται.
Ατάλαντοι και ατάλαντες, ταλαντούχοι και ταλαντούχες ένα είναι το σίγουρο όσο κι αν κλέψεις στο τέλος η αλήθεια θα φανεί.
της Κλεοπάτρας Σβανά Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
