Γράφει η Κλεοπάτρα Σβανά Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
To Σωτήρη Γκορίτσα τον γνωρίζω από τα φοιτητικά μου χρόνια καθώς έχω παρακολουθήσει όλο το έργο του.
Είναι ένας σύγχρονος Έλληνας σκηνοθέτης, όπου θέλει να καταγράφει τα γεγονότα όπως συμβαίνουν, στις ταινίες του.
Ενώ εμείς κοιμόμαστε δίπλα μας και γύρω μας οργανώνονται διάφορες κομπίνες διάφορα ΄΄λαμόγια΄΄ επιβιώνουν. Κυκλώματα γιατρών (από τα κόκκαλα βγαλμένη) μικρά εγκλήματα (παρέες) κουτοπόνηροι κομπιναδόροι (βαλκανιζατέρ-μπραζιλέρο).
Το εκεί που ζούμε είμαστε ΌΛΟΙ εμείς. Οι Έλληνες που μετά από τόσα χτυπήματα προσπαθούμε να επιβιώσουμε για να αναστήσουμε την οικογένειά μας.
Η βαθιά αλήθεια είναι ότι όλοι μας μπορούμε να βρεθούμε μπλεγμένοι οπουδήποτε μόνο και μόνο για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας. Την τιμή μας, τη ζωή μας. Χριστίνα Τσάφου στην προκειμένη περίπτωση το θύμα, με αμέσως επόμενο θύμα το γιό της Μάκη Παπαδημητρίου.
Ο νεαρός δικηγόρος Αντώνης (άφραγκος) μάχεται για τις ιδέες του και υπερασπίζει φίλους του στο δικαστήριο. Αγωνίζεται για την καθαρή δικηγορία όταν εκείνη έχει καταντήσει ρουτίνα και κλισέ μέσα στα μεγάλα δικηγορικά γραφεία προσλαμβάνοντας δικηγορίσκους να αναλάβουν όλη τη΄΄ λάτζα΄΄ των δικαστηρίων και των υποθέσεων.
Ακόμα και οι αστυνομικοί κακόμοιροι παρουσιάζονται που δουλεύουν για το μεροκάματο, όταν τους επιβάλλεται να κάνουν περιπολίες. Και φυσικά και αυτό είναι μια αληθής απτική.
Μέσα από την ταινία παρουσιάζεται η άλλη όψη του νομίσματος. Χωρίς να γνωρίζω το βιβλίο και χωρίς να το έχω διαβάσει είδα απλώς την ταινία.
Το σενάριο της ταινίας είναι επηρεασμένο από το ομώνυμο βιβλίο του Χρήστου Κυθρεώτη.
Αν έβλεπα αυτή την ταινία στα 18 μου θα έλεγα ωχ παλι το ίδιο βαρετό πράγμα και τι μελό που είναι αυτή η πατρική εξομολόγηση του Μάινα προς τον Αλειφερόπουλο. Μέσα λοιπόν στην απλότητα αυτής της ταινίας σου απλώνεται και η μεγαλειότητά της.
Επίσης θα ήθελα να πω ότι μια ταινία είναι σημαντική όταν έπειτα από καιρό μένει στην ιστορία του κινηματογράφου για αυτό ακριβώς που κατέγραψε. Το γεγονός και την ιστορία του γεγονότος.
Έτσι λοιπόν εγώ πήγα να δω μια όμορφη ταινία μια Παρασκευή βράδυ και ναι είδα μια όμορφη ταινία.
Είδα τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο που του άξιζε αυτός ο ρόλος ή μάλλον τον έκανε τόσο δικό του που τον αγάπησα.
Είδα υπέροχους βοηθητικούς ηθοποιούς και ηθοποιούς σε δεύτερους και τρίτους ρόλους. Απλά ένα πέρασμά τους η μια μικρή εμφάνισή τους. Μου άρεσε πάρα πολύ το φυσικό πέρασμα του πλήθους στα δικαστήρια ήταν σα να έβλεπα μια ξένη παραγωγή.
Ήταν τόσο υπέροχη η Λένα Κιτσοπούλου σε αυτόν το ρόλο. Ώριμη και διαφορετική. Μας έδειξε το διαφορετικό. Ξεπέρασε τον εαυτό της.
Η Μαίρη Μηνά μου έκανε εξαιρετικά καλή εντύπωση και νομίζω τη βλέπω και πρώτη φορά. Ενώ γνωρίζω ήδη τη φήμη της.
Κοιτούσα τη σκηνογραφία, κοιτούσα την κάθε λεπτομέρεια στην ταινία.
Η Γιούλικα Σκαφιδά είναι τόσο επιβλητική σε κάθε ρόλο που κάνει που είναι περιττό να γράψω ότι είναι σαν να το ζει. Φυσική ηθοποιός που έχει δουλέψει το ρόλο πρώτα εγκεφαλικά.
Ο Μάκης Παπαδημητρίου ο ευφυής υποκριτικά ηθοποιός σαν πιόνι του σκάκι στη σωστή θέση κάθε φορά.
Ο Στέλιος Μάινας και ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης είναι πλέον οι μόνιμοι ηθοποιοί του Γκορίτσα από το (απ το Χιόνι) δεν χρειάζονται συστάσεις και εδώ σα να ήθελε να δείξει ότι είναι μια συνέχεια του Βαλκανιζατέρ.
Να μην ξεχάσω τη Λένα Παπαληγούρα η οποία σε αυτή την ταινία μου άρεσε περισσότερο από οπουδήποτε την έχω ξαναδεί, θέατρο ή τηλεόραση. Έχει ένα εκτόπισμα κινηματογραφικό ενώ η ίδια δίνει πόνο στο θέατρο.
Από το σχολιασμό των προέδρων στα δικαστήρια μέχρι τη συμπεριφορά των γιων των μεγαλοδικηγόρων ή των ίδιων των δικηγόρων είναι αλήθειες και πραγματικότητες που κάποιοι τις γνωρίζουν και κάποιοι ίσως εκπλαγούν που θα τις δουν στην ταινία.
Γιατί κάθε επάγγελμα όσο μεγαλειώδες και αν φαντάζει πίσω του έχει και τη ρουτίνα του.
To εκεί που ζούμε ο συγγραφέας του βιβλίου το έγραψε κάποια φορά που ο ίδιος αποφάσισε τι θέλει να κάνει στη ζωή του. Και ναι καθημερινά ρωτάμε τους εαυτούς μας τι είναι αυτό που θέλω; Μου αρέσει αυτό που κάνω; Αυτό που ζω μου αξίζει;
Κάπως έτσι είδα την ταινία. Κυρίως βέβαια το εκεί που ζούμε είναι οι παράλληλες δράσεις που μπορεί να συμβαίνουν ο ιδιοκτήτης για παράδειγμα του σπιτιού θα ζητάει πάντα το νοίκι γιατί η ζωή του είναι αυτή. Το Ενοίκιο που το προσφέρει τις ανέσεις του. Οι υπόλοιποι όμως ζουν τόσα παράλληλα πράγματα που θα μπορούσαν να μοιάζουν και ως φανταστικά.
Η ταινία τσουλάει αρκετά ευχάριστα παρ΄ ότι μέχρι τη μέση της δεν έχεις αντιληφθεί το ακριβές θέμα. Ας σταθούμε όμως σε αυτό, είναι αυτό που ζούμε εκεί που ζούμε. Ο καθένας μας ξέρει ακριβώς τι ζει και πως το ζει. Ας το δει ο καθένας ως ένα καθρέφτη της δικής του ζωής και αξιολόγησης.
Δεν έχω να πω κάτι άλλο ο Γκορίτσας είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που περιμένουμε να δούμε πώς μεγαλώνει και πως ωριμάζει και ο ίδιος μέσα από τις ταινίες του.
Πληροφορίες για την ταινία:
Εκεί που Ζούμε
2022
Έγχρ.
Διάρκεια: 90'
Δραματική Κωμωδία
Eλληνική
Η μέρα των γενεθλίων του νεαρού δικηγόρου Αντώνη Σπετσιώτη ξεκινά με απανωτές αναποδιές από τα δικαστήρια της Ευελπίδων και εξελίσσεται εντελώς απρόβλεπτα μέχρι το επόμενο ξημέρωμα.
